Walvissen bij Wilhelmina

Zondagochtend werd als eerste officieel “echt” geland op het vaste land van Antarctica, zodat je niet de discussie aan hoeft of de South Shetland eilanden nu wel of geen Antarctica zijn; het vaste land bij Portal Point is zonder discussie onderdeel van het zevende continent. En voor Isabelle was het haar zevende continent, gefeliciteerd! De kids zijn ook al wereldreizigers met hun vierde continent (komende zomer volgt hun vijfde – Afrika).

Vier jaar geleden bezocht ik Portal Point ook. Je kan er naar de top van een ijskoepel kan lopen, met een prachtig uitzicht. Het landschap is op een rustige kalme dag zoals vandaag als een schilderij. Het enige geluid is af en toe het rommelde geluid van afbrokkelend ijs.

Op de top make Kevin zijn eerste sneeuwpop van het jaar. Weer beneden zagen we fur seals op de rotsen, en een enkele penguin. Maar Portal Point is met name een landing voor het landschap. En foto’s met de vlag met Antarctica.

Aan boord zijn de favoriete plekes van de kinderen de bibliotheek voor Kevin (met boeken en spelletjes) en de shop voor Aiméee, waarin ze graag de shopmanager Jaymie assisteert.

‘s Middags voer het schip Wilhelmina Bay in, een baai die naar onze voormalige koningin is genoemd. Door Belgische ontdekkingsreizigers overigens, bedankt buren! Wilhelmina baai is de favoriete plek van onze teams om walvissen te zien. Blijkbaar is hier het kleinste diertje uit de Antarctische voedselketen, kril, in overvloed, want deze baai zit vol met walvissen en zeehonden. Er werd dan ook een cruise gemaakt in de kleine zodiac bootjes, en het was mijn mooiste zodiac cruise ooit. We kwamen onwaarschijnlijk dicht bij de grote bultrugwalvissen, die rustig aan het eten en slapen waren. Ook de crab-eater zeehonden lagen met dike buikjes voldaan op de ijsbergjes, en vonden het niet erg dat we ze bekeken en fotografeerden. De ijsbergen in deze baai hadden de mooiste en meest onwaarschijnlijke “tempel” vormen en als bonus visten Kevin en ik enkele prachtige brokken “zwart” ijs uit het water; tienduizenden jaar oud gletsjerijs, waar elk luchtbelletje is uitgeperst. Heet is zoet water, dus aan boord verdween het ijs naar de bar, waar we even later drankjes met tienduizend jaar oude ijsblokjes konden drinken. Proost!