Gin en voetbal

Vrijdagavond kwamen Jeroen, Mark en David over voor een “mannendag” op Zaterdag. Die begon sportief, voor David en mezelf dan, door om 9 uur deel te nemen aan de Parkrun. De eerste twee kilometer kon ik sportieve David volgen, daarna moest ik hem los halen. Desondanks zette ik weer een persoonlijk record op 25:29, dertien seconden eraf.

Na het sportieve gedeelte volgde het alcohol gedeelte. We kregen een rondleiding en uitleg in de kleine specialiteiten ginstokerij Silent Pool http://silentpooldistillers.com/. Die bezocht ik eerder met een werkuitstapje, zie http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/11/ voor de achtergrond van dit bedrijfje.

Na alcohol volgde voetbal. Vorig naar gingen we naar Southampton, dit keer gingen we naar het voetbal in de “eerste divisie”. Jaap Stam traint dit jaar de club Reading (ja waar Isabelle studeert), en staan derde, dat betekent dat ze binnenkort in de play-offs mogen strijden om een ticket naar de hoogste Engelse divisie, de Premiership. Daar hebben ze niet veel te zoeken op basis van de wedstrijd die we zagen; ze kwamen al na zes minuten op voorsprong tegen Wigan Athletic, een club die onderaanbungelt. Maar na die goede zes minuten vielen ze sterk terug, en was Wigan eigenlijk de meest gevaarlijke ploeg. Die vergat te scoren, en zo bleef het een saaie 1-0. http://www.readingfc.co.uk/fixtures-results/match-report/index.aspx?MatchId=3926946&tcmuri=3155523. Naast Jaap Stam hebben we ook een Nederlandse buitenspeler in de persoon van Roy Beerens.

Volgend jaar gaan we toch maar terug naar Southampton, want daar is meer sfeer. De supporters van Reading zijn wat rustiger – er wordt veel minder gezongen en geschreeuwd.

Na het voetballen reden we door naar het pitoreske plaatjse Henley on Thames, waar we aten in een pub aan de Thames. http://www.theangelhenley.com/. Op de terugweg naar huis haalden we Kevin en Aimée op, die deze dag bij Henry gespeeld hadden. Henry gaat op Zondag weer naar Brazilie, maar is over twee maandjes weer definitief terug.

Thuis probeerden we wat van de gin van vanochtend, en keken we same met Isabelle nog een filmpje.

Drukke vliegvelden

Er zijn de laatste tijd veel berichten over de drukte op Schiphol. En inderdaad moet ik zeggen dat, toen ik Amsterdam vorige week bezocht, het op Schiphol behoorlijk druk was. Maar het is ook teleurstellend hoe de luchthaven niet is voorbereid op de groei en de aantallen passagiers; er waren lange rijen voor de douane. Zorg dan dat je extra mensen achter de hand hebt, en/of zorg voor handige “automatische” paspoortcheck-poortjes. Ook voor de automaten bij het treinstation stonden lange rijen; zet dan meer automaten neer.

Maar het is niet alleen een Schiphol probleem, ook Toronto begint uit z’n jasje te groeien. Mijn vlucht deze week moest een half uur rondjes draaien voordat het kon landen. Toen stonden we ruim twintig minuten stil, voordat er een gate vrij was. Vervolgens moesten we 15 minuten wachten, voordat de loopbrug met het vliegtuig verbonden kon worden. Als toetje stond er een hele lange rij voor de douane. Niet het beste begin van mijn bezoekje.

Rustig weekend in Engelse lente

In tegenstelling tot Nederland hadden wij afgelopen weekend prachtig zonnig en relatief warm lenteweer in Zuid-Engeland. Uiteraard hadden we een rustig weekend gepland net na vakantie en een lange terugreis. We ruimden dan ook de laatste vakantiewasjes en administratie op.

Wel ging ik Zaterdag braaf naar mijn 5K parkrun. Ik had zelf geen hoge verwachtingen, aangezien ik vanwege de hitte in Thailand maar één keer kon trainen. Maar net zoals voor de vakantie, toen ik terugkwam van een reis naar Amerika met een klein verkoudheidje, verbaasde ik mezelf weer. Ik liep vier seconden van mijn snelste tijd af, en eindigde voor de tweede keer binnen de 26 minuten, op 25:42.

‘s Middags kwam Kevin’s vriendje Henry op bezoek, die twee weekjes terug is uit Brazilie. Goed nieuws is dat hij komende zomer definitef terugkomt. Zijn ouders kwamen hem ‘s avonds ophalen, en bleven gezellig eten. Er gingen gewoon een paar extra steakjes op de barbeque.

Zondag stond in het teken van voetbal, om precies te zijn; Feyenoord. Het mag duidelijk zijn dat ik een bijzonder goede dag had…. Ook werkten we even in de tuin, die er weer prima uitziet. De Engelse lente heeft een behoorlijke groei “boost” gegeven!

Maandag hadden de kinderen nog één dag vrij. Isabelle nam ze mee naar het attractiepark Thorpe Park, waar we nu seizoenskaarten van hebben. Ik zocht voor de verandering maar weer eens een vliegtuigstoel op, in de richting van Toronto.  Ik heb net de Thailand jetlag verwerkt, dus laten we het lichaam maar weer eens in de war gooien.

Thuis met woestijnratten

Ik mocht er gelijk tegenaan op woensdag en donderdag, met twee lange werkdagen, waarvan donderdag in Nederland ('s ochtends heen, 's avonds terug).

Thuis hadden de kids nog vrij en werd er alvast het verjaardagskado van Aimée binnengehaald; we hebben twee Degu’s erbij. Ik noem ze woestijnratten, omdat ze wel wat van ratjes weg hebben en in de woestijn in Zuid-Amerika leven. Maar ze zijn wel anders dan ratten; ze zijn net zoals mensen actief overdag en slapen ’s nachts, ze leven langer, ze zijn vrij intelligent en sociaal. https://en.wikipedia.org/wiki/Degu. Ik ben benieuwd.

Terug naar Bangkok en naar huis

Maandagochtend hadden we nog een programma rondom de Kwai rivier, maar helaas regende het. En als het in Thailand regent, dan regent het bijzonder hard! Zo misten we bijvoorbeeld een bezoekje aan de Hellfire pass, het stuk van de spoorweg des doods dat het meest moeilijk en zwaar was. Hier moest een doorgang worden gebikt door de rotsen.

We gingen op weg naar Bangkok en al gauw werd het droog en warm. Onderweg stopten we bij de tempel Wat Phra Pathommachedi, die de grootste stupa in Thailand en wellicht in de wereld heeft (120 meter). Dit om een stuk bot van Buddha zelf te verbergen. Het was een indrukwekkende tempel, maar het leukste is dat door een bezoekje met een gids je zoveel leert over de gebruiken. Zo is het voor buddhisten heel belangrijk op welke dag je bent geboren. Wij wisten dat al lang niet meer, maar dankzij meneer Google vonden we snel uit dat we een Dinsdag hadden (Hans), Donderdag (Aimee), Vrijdag (Kevin) en Zaterdag (Isabelle). Elke dag heeft zijn eigen Buddha. Zo heb ik een heerlijk gerelaxte liggende Buddha, Aimee de mediteerende Buddha, Kevin een staande Buddha met zijn handen gekruisd op zijn borst en Isabelle de Buddha met slangenmonster (de Naga King) die hem beschermt (Zaterdag). Artikeltje hierover; https://www.phuket101.net/seven-buddha-postures/

Om vier uur waren we bij ons hotel aan het vliegveld. Dat betekende de rest van de dag en dinsdagochtend een relaxte overgang naar onze terugreis. We vlogen dinsdag net voor het middaguur, voor een lange maar non-stop vlucht van twaalf en half uur.

Thailand is een heerlijk vakantieland, als je goed tegen de lange vlucht kunt (en uiteraard de jetlag). Ook moet je goed tegen de hitte kunnen. Verder heeft het alleen maar voordelen; bijzonder afwisselend, mooie stranden, mooie cultuur, moderne steden, oude steden, veel activiteiten, jungle. De mensen zijn zeer vriendelijk en het is veilig. De faciliteiten zijn goed en de service over het algemeen uitstekend. Soms door een misverstand gaat er een klein dingetje mis. Leukste ervaring was toen de kids en ik een ijsje bestelden in een hotel, terwijl Isabelle voor een stuk cake ging. Ze vroegen ons kamernummer (voor de rekening – dachten wij) en serveerden meteen de ijsjes. Na een kwartier wachten ging Isabelle toch maar eens informeren waar haar stuk cake bleef. Verbaasd keek het personeel haar aan – die hadden ze uiteraard naar de kamer gestuurd. Waar we inderdaad de cake netjes ingepakt en geserveerd terugvonden!

Met het verhaal over de cake komen we ook nog op het laatste voordeel van Thailand; het eten. Het eten is overal geweldig – in een luxe restaurant, in een simpel lokaal restaurant of bij mensen thuis. Alles is lekker. En we raakten zeker verslaafd aan ons favoriete dessert; rijpe mango, met zoete “sticky rice” en kokusroom. Mmmm.

Dag 15; actie rondom de Kwai.

Zondag gingen we eerst een stukje fietsen door de dorpjes in de omgeving. Het was nog steeds het weekend van Songkran, dus we moesten af en toe een emmer met water proberen te ontwijken. We reden door de plantages en stopten bij een mandenvlechter, waar Kevin en Aimee gingen assisteren bij het vlechten van de manden. Toen we bij de rivier (De Khawae Noi) kwamen, ruilden we onze fietsen in voor een bamboevlot. Hiermee zakten we de rivier af, hoewel de kinderen en ik eigenlijk meer in het water lagen, dan op het vlot zaten. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=SM2AX7e2YLo&feature=youtu.be

Het was heerlijk verfrissend. Onderweg zagen we het leven langs de rivier, een grote leguaan en zelfs nog een olifant.

Na de actie was het tijd voor lunch. Onze gids had een lokaal restaurantje uitgekozen bij het station van Lam Tok; het huidige eindpunt van het gedeelte van de “spoorlijn des doods” dat nog steeds in gebruik is. Er werd weer heerlijk voor ons gekookt.

‘s Middags bleven Isabelle en de kids relaxen in het kamp, maar ging ik met de gids op pad om wat watervallen te bekijken. We bezochten de Erawan waterval in het gelijknamige National Park. Een waterval die uit verschillende kleine stappen bestaat, waar je ook nog eens kunt zwemmen. Filmpje! https://youtu.be/4qTpMsShBxU. Maar het meest grappige zijn de vissen; deze worden vaak gevoerd (want zoals in onze Bangkok ervaring uitgelegd; vissen voeren is goed voor je karma) en zijn dus allesbehalve bang voor mensen. Dat bekent dat ze happen op elke beweging rondom een mens, inclusief je tenen, voeten, etc. Het doet absoluut geen pijn (want ze hebben geen tanden) maar er zitten behoorlijke joekels bij….en dat is toch wat raar als die aan je tenen happen! Je kan er wel leuk mee spelen – dat deed ik met het uiteinde van mijn “Rot Nam Dam Hua” bandje (gekregen tijdens de Songkran ceremonie). Filmpjes! https://youtu.be/1cpHG7Xp990 en  https://youtu.be/inSIB8wu-MU

Dag 14; Bridge over de River Kwai

Zaterdag kregen we een stukje indrukwekkende maar minder positieve cultuur voorgeschoteld. In twee uur reden we naar het westen naar de beroemde en ook beruchte brug over de river Kwai. Onderdeed van de spoorlijn des doods, aangelegd door vele krijgsgevangenen, die daarbij door bizar slechte omstandigheden bij bosjes stierven. 12.621 krijgsgevangenen kwamen om het leven, waaronder 6904 Britten, 2802 Australiers, 2782 Nederlanders (gevangen genomen in Indonesie) en 133 Amerikanen. Daarbij komen nog heel doden Aziaten, waarvan exacte getallen ontbreken, maar tegenwoordige schattingen bijna 100.000 zijn. Dat betekent dat er per dwarsligger (biels) van de spoorweg één persoon stierf.

Overigens heet de rivier hier niet Kwai, maar Mae Klong. De rivier wordt gevoed door de Khwae Noi and Khwae Yai rivieren, die in het Engels simpelweg met Kwai werden vertaald.

We aten aan de rivier met uitzicht op de beruchte brug. Daarna liepen we over de brug naar de overkant. Het is een vreemd gevoel om midden in zo’n toeristische attractie te lopen, met soevenierkraampjes, live muziek, etc, terwijl er zoveel leed op deze plek is geweest. Aimee begon met het tellen van de bielsen bij het oversteken van de brug, maar na ongeveer een honderd hield ze er maar mee op.

Na de brug bezochten we het museum en de begraafplaats, waar een uitgebreide Nederlandse sectie is.

Daarna reden we door naar onze accomodatie voor de komende twee dagen; glamping. https://www.hintokrivercamp.com/. Oftewel behoorlijk luxe tenten (zelfs met airconditioning), in de natuur aan de rivier. Een prachtige locatie, met een natuurlijk rotszwembad gevoed door een bron, kampvuur, en heerlijk ontspannen sfeer. Maar raar genoeg ook op de plek van een oud werkkamp voor de spoorlijn des doods.

Dag 13; naar de oude hoofdstad Ayutthaya

Vrijdag was het helaas weer tijd om het gezellige Chiang Mai achter ons te laten. We vlogen in een uurtje terug naar Bangkok. Daar werden we weer door onze Bangkok gids opgehaald, die ons in een dik uur naar de oude hoofdstad Ayutthaya bracht. Deze hoofdstad van het koninkrijk Siam werd in 1767 vernietigd door een leger uit Birma; daarna werd de hoofdstad verplaatst naar het huidige Bangkok.

We bezochten eerst het zomerpaleis, oftewel het Bang Pa paleis. Ook dit werd volledig vernietigd, maar later opnieuw opgebouwd. Alleen verrassend genoeg niet in Thaise stijl, maar in Franse, Italiaanse en Engelse stijl. Uiteraard wel met de nodige Oosterse invloeden.

We werden tegen drie uur in ons hotel afgezet, een prima hotel met roof top zwembad. http://www.kantarycollection.com/kantaryhotel-ayutthaya/location.html. Ik nam een snelle duik met de kids, voordat ik om half vijf samen met de gids op de fiets stapte om de oude hoofdstad te bekijken. Ooit lag er op het grote stad-eiland een uitgestrekt koninklijk paleis en meer dan 200 tempels. Ayutthaya was een welvarende hoofdstad en ook de Nederlanders hadden een handelspost buiten de stad. Er zijn nog steeds redelijk complete ruines van de tempelcomplexen die je kunt bezichtigen. In tegenstelling tot de tempels in Bangkok of Chiang Mai zijn het ruines, dus niet meer in actief gebruik, maar het heeft een hoog “Indiana Jones” gehalte met z’n eigen charme. Zo was Wat Phra Sri de centrale tempel van het paleis, met grote stupa’s die de resten bevatten van verschillende koningen. Even verderop in Wat Lokkayasutha heb je een groot liggend buddha beeld. En in Wat Mahathat wordt een oud buddha beeld “ingepakt” door een grote heilige boom – zo apart dat het niet echt lijkt - net een film set. Zoals van Indiana Jones. De ondergaande zon gaf extra charme aan deze plek.

Om half zeven was mijn fietstocht over, en was de rest van het gezin inmiddels opgehaald, voor een dinner-cruise op een oude rijstboot. Heerlijk verkoelend, met goed eten en uitzicht op de betoverend verlichte tempelruines – weer een onvergelijke dag.

Dag 12; Chiang Mai, Songkran!

Donderdag was een grote feestdag; Songkran, oftewel Thais nieuwjaar. Oftewel het waterfestival, aangezien het leven hier ‘s middags één groot watergevecht wordt. Maar voordat we daar aan toe waren, hadden we eerst een rustige Songkran ervaring bij een Thaise familie thuis.

De familie komt af van het Lan Na volk, wat miljoenen rijstvelden betekent. Deze bevolkingsgroep komt oorspronkelijk uit het zuiden van China, maar woont nu al vijf generaties in Chiang Mai. En generaties zijn belangrijk – of specifieker; voorouders. Naast Buddhisme is voorouder-vereering nog steeds belangrijk. En dat is bijvoorbeeld zichtbaar in de “Rot Nam Dam Hua” ceremonie tijdens Songkran, waarbij jonge generaties vergifnis vragen voor hun zonden tijdens het oude jaar, en de ouderen hen zegenen voor het nieuwe jaar. Deze ceremonie werd uiteindelijk ook op ons losgelaten. Verder kookten we met de familie, en werkten de kinderen aan Tungs, versieringen die naar de tempel meegenomen worden. Alles bij elkaar een super leuke culturele ervaring voor jong en oud.

‘s Middags brak dan toch de gekte los. Twee minuten nadat je je hotel had verlaten, was je al doorweekt. Ik had mijn gewone camera dus maar in het hotel gelaten, maar was weer blij met mijn nieuwe waterdichte Gopro.

De gekte begon al toen we met de tuk-tuk naar het centrum reden. Schietfilmpje! https://youtu.be/tHl23IeTDwMD. Daarna begonnen we aan onze wandeling. Filmpje! https://youtu.be/E0MNYvz6KH4. Als je denkt – maar eigenlijk is dat gespetter eigenlijk best lekker bij een temperatuur van boven 35 graden – dat klopt! Maar…… sommige spelen een beetje “vals” en gebruiken zeer koud water van gesmolten ijs. En als je daardoor getroffen wordt is het even gillen. Filmpje https://youtu.be/xZtIpJjCpos. Tenslotte kwamen we een feestparade tegen. Vreemde ervaring; iedereen in de parade was zo mooi aangekleed, maar ze werden toch natgespoten. https://youtu.be/FMcJVjfanxY

‘s Avonds hadden we nog een leuke ervaring. Kevin’s vriendin Ruby van School was met haar ouders toevallig ook in Chiang Mai aangekomen, en we spraken af in een geweldig restaurant aan het water, genaamd River Market. http://therivermarket.com/.Tussen de gerechten door speelden de kinderen in de tuin, uiteraard met de waterpistolen.

Dag 11; Chiang Mai; ziplinen als aapjes

Woensdag hadden we nog een hoogtepunt gepland staan, met name voor de kids. We gingen namelijk weer eens ziplinen. Ze hebben hier buiten Chiang Mai één van de grootste zipline parcours van Azie, genaamd Flight of the Gibbon (vlucht van de Gibbon-aapjes). Grappig is dat we ook nog echte Gibbons gedurende de activiteit tegenkwamen in het regenwoud.

Aimée was in eerste instantie een beetje zenuwachtig, maar relaxte snel. En op het eind had ze natuurlijk de grootste mond. Het was voor mij een eerste goede test met mijn nieuwe Gopro camera. De test was geslaagd, want we hebben mooi foto- en filmmateriaal. Ik had mijn Gropro op mijn helm gemonteerd, en zette deze aan- en uit met mijn telefoon (die je daarom af en toe in beeld ziet komen).

Het eerste traject was kort en makkelijk om erin te komen. Filmpje deel 1 https://youtu.be/fnSPZiDWFg0 Het volgende stuk is nog steeds relatief kort, maar eindigt hoog in een grote regenwoudboom. Filmpje deel 2 https://youtu.be/oDoXuhDuRhge. Het volgende filmpje, over de banananbomen, is een stukje verder, toen Aimée al heel relaxed was. Filmpje deel 3 https://youtu.be/IiekiixlDig. De volgende opname is van een duo-zipline. Eerst gaan Isabelle en ik, gevolgd door broer en zus die elkaar zelfs kussen gaven tijdens het ziplinen. Filmpje deel 4 Duo https://youtu.be/xqqX7z7iFww. Daarna deden we een lang en snel parcours, waarbij ik ook nog ging ronddraaien. De kinderen gingen weer samen, maar dan achter elkaar. Grappig; je hoort eerst hun gilletjes voordat ze in beeld komen. Het filmpje eindigt abrupt, aangezien Aimee terug het platform opliep, waar Isabelle met hoge snelheid nadere. Erg gevaarlijk dus ik trok haar snel terug, waarmee de video werd gestopt. Filmpje Deel 5 https://youtu.be/YYGg0iOupFMV. Vervolgens deden we een “special one”, behoorlijk eng. Maar omdat de kids en Isabelle besloten het te doen, moest ik ook! Hierbij wordt je op je rug vastgemaakt, waardoor je geen tuigjes voor je ziet of voelt. En dan moet je  van de toren afduiken, met als doel om op het eind een vangnet te halen. Spannend filmpje deel 6 jump! https://youtu.be/mhZexEPUbhg . En tenslotte hebben we nog een laatste duofilmpje van Isabelle en mezelf. https://youtu.be/lOON0QAo-58

Niet op film, maar wel op foto, hebben we stoere “abseil” afdalingen, eentje uit een boom van veertig meter hoog.

Voordat we terug naar de stad reden, lunchten we in een lokaal restaurantje, waar eerst Aimee en daarna ik met de lokale muziekband muziek gingen maken.

Dag 9/10 Naar Chiang Mai; tempels en olifanten

Maandag moesten we helaas afscheid nemen van onze luxe fila, want de reis ging verder met een vluchtje van anderhalf uur naar het noorden van Thailand, de stad Chiang Mai. Hier vindt volgens iedereen het grootste feest plaats op donderdag; het Thais nieuwjaar, oftewel Songkran oftewel het waterfestival.

We hebben in Chiang Mai een centraal gelegen hotelletje, in een rustige groene tuinoase midden in de stad, met een leuk authentiek ontwerp. Wel is het een stapje terug in luxe na de fantastische hotels in het zuiden.

Maandagmiddag brachten we eerst door aan het zwembad, aangezien het weer heet was met een temperatuur van tegen de veertig graden. Nadat de kids uitgespetterd waren, gingen ze naar de computerruimte. En terwijl Isabelle een laatste opdracht uitwerkte, ging ik oude tempeltjes bekijken in het centrum.

Dinsdag hadden we één van de leukste excursies; we gingen naar het buiten Chiang Mai gelegen olifantenpark Elephant Nature Park. https://www.elephantnaturepark.org/ Ooit ben ik hier eerder geweest met Sawadee Reizen, omdat we dit project steunden en er zelfs een nacht verbleven. Het is een groot park waar oude en gewonde olifanten worden opgevangen plus olifanten die “bevrijd” worden van andere – soms illegale - werkzaamheden. Het park heeft het goed gedaan, want het is stevig uitgebreid en heeft nu ook opvangcentra voor zwerfkatten en -honden. Die daar allemaal prima verzorgd worden.

We leerden er veel over olifanten, en konden ze ook voeren. Hoogtepunt was echter om een olifant “in bad te doen” in de rivier. Filmpje! https://youtu.be/OBjJANpcKS8

Terug in Chiang Mai gingen Isabelle, Aimee en ik nog naar de massagesalon tegenover het hotel. Een massage kost hier zo’n 6 pond per uur, dus dan kan je je nog eens laten masseren.

‘s Avonds gingen we uiteten in een geweldig gelegen restaurantje, genaamd Rak Thanam. http://www.northernthailand.com/cm/restaurants/thanam-restaurant/thanam.html. Net buiten het centrum, aan de rivier, en tegenover een grote tempel die schitterend reflecteerde in de rivier. Met een volle maan en enkele eerste stukken vuurwerk van Songkran, was het betoverende avond. Die nog niet over was, want voordat we naar het hotel teruggingen bezochten we nog de “nachtmarkt” voor soeveniers.

Dag 7/8 Coconut Island via Phuket; hitte en villas

De laatse dagen is de temperatuur nog verder toegenomen tot 38 graden, net zoals de luchtvochtigheid. Dat betekent dat het tegen de avond “knalt” – onweer met heel veel regen. Maar dan is het de volgende ochtend weer stralend blauw en heet.

Onze lokale agent, die de trip in elkaar heeft gezet, wilde ons graag nog twee dagen met “de Village op Coconut Island” laten kennismaken. Dus verlieten we het prachtige rustige Koh Yao Yai op vrijdag tegen het middaguur. We werden in een half uur met een speedboat naar het hoofdeiland Phuket gevaren. Daar maakte we een korte excursie. We bezochten een centrum dat Gibbon-aapjes weer in het wild terug probeert te zetten, nadat deze in beslag zijn genomen als illigaal huisdier of toeristen-vermaakdier. https://www.gibbonproject.org/. De aapjes maakten een enorm lawaai, maar waren bijzonder schattig. Net achter het centrum ligt er een mooie waterwal, Bang Pae, waar we in 10 minuten naar toeliepen.

Na het uitstapje gingen we naar een pier voor nog een kort boottochtje; dit keer duurde het slechts 10 minuten, naar het eilandje Koh Maphrao, wat ook wel Coconut Island heet vanwege de palmbomenplantage op het eiland. Daar aangekomen begrepen we wat onze agent zo bijzonder vindt aan deze locatie; we kregen een eigen villa toegewezen, met prive zwembad. Een werkelijk prachtige accomodatie. Gastvrouw Aimee leidt je op het volgende filmpje rond. https://youtu.be/IQmn6P6nF5o

Daarnaast is er ook een gewoon zwembad, met een leuke snelle waterglijbaan. We namen een Gropro filmpje terwijl we ervan af gingen. https://youtu.be/YxzVdJUDAaE. Deze moest echter over van Aimee omdat ik te veel herrie maakte (lees ik gilde te veel). https://youtu.be/BfzNlexYujU

En zo brachten we ook zondag door. Een beetje rond de villa hangen, een beetje bij de waterglijbanen. Het was te heet voor echte activiteiten, ook al maakte ik nog een strandwandeling.

Dag 5/6; Koh Yao Yai Village, relaxen, massages, beestjes en fietsen

Donderdag en vrijdag bleven we op het prachtige resort. We zitten hier midden in een groene jungle, met een heerlijk concert van krekel-, kikker- en andere beestgeluidjes om ons heen, aan het strand. En met één van de mooiste infity pool zwembaden die ik ooit heb gezien, met een geweldig uitzicht over de zee en de vele eilanden. Prima uit te houden dus.

Daarbij is er ook nog een spa, wederom prachtig gelegen, tussen de rijstvelden en het strand, en mooi ingericht. https://www.kohyaoyaivillage.com/facilities/kao-spa.html. Isabelle en ik gingen op donderdag voor een spabehandeling van 90 minuten, en wegens hevige interesse ging Aimee mee voor een dertig minuten behandeling, haar eerste spa ooit. De dames gingen eerst, daarna ging ik. Echter bij mijn terugkomst in Kevin’s favoriete plekje, de bibliotheek, kreeg ik een onaangenaam schrikmomentje. Isabelle was na behandeling met warme olie in de warme temperaturen niet lekker geworden, en was flauw gevallen. Ze lag in de bibliotheek op een bedje met de resort-medische staf om haar heen, die bloeddruk en hartslag aan het checken waren. We koelden haar af met koude doekjes, en probeerden op een gegeven moment haar suikerdrankjes te voeren. Uiteindelijk hielp dat, en knapte ze langzamerhand weer op. Wel deed ze een extra middagtukje om even bij te komen.

Tegen de avond was ze weer helemaal de oude en konden we van het uitstekende restaurant genieten. We sloten de dag af met een Thaise traditie. Ieder van ons mocht een Krathong, een wensbootje gemaakt van bladeren met een kaarsje, aansteken en in zee laten varen. Daarbij mag je een wens doen. Deze traditie komt van het Loi Krathong festival in November https://en.wikipedia.org/wiki/Loi_Krathong. Op de terugweg naar onze villa gingen Kevin en ik nog met zaklantarens beestjes spotten, zoals kreeftjes, krabbetjes, kikkers en heel veel padden.

Vrijdag was nog een relaxdag. Te veel gerelax voor mij, dus ik huurde een fiets en trok vier uurtjes het eiland in. Het is een eiland zonder speciale hoogtepunten, maar het is gewoon natuurlijk mooi, met bijzonder vriendelijke bewoners. Het aantal toeristen is hier nog laag. Oorspronkelijk werd er geld verdiend met vissen en rubberplantages, maar sinds de rubberprijs tot één vierde van de oorspronkelijke waarde is gedaald, liggen de meeste rubberplantages stil. In tegenstelling tot het noorden van Thailand zijn de meeste inwoners hier moslim, en zijn er enkele enigszins primitieve moskeeen. Ik stopte bij een lokaal marktje om wat te drinken en was de enige buitenlander/toerist die er rondhing. Ik eindigde mijn tour in de zuidpunt van het eilandje bij het liefelijke visserplaatsje Laem Hua Lan. Daar werd ik geattendeerd op een barretje even verderop aan een mooi strandje. Het barretje, met ligstoeltjes en parasolletjes, vond ik, maar ik was op het uitgebreide strand de enige bezoeker. Ik dronk kokoswater uit de grootste kokosnoot die ik ooit geserveerd heb gekregen. Ondanks de grote hoeveelheid vocht bestond mijn terugweg uit nog veel meer stopjes voor meer drinken. De temperaturen waren inmiddels opgelopen tot tropische hoogte, en ik zweette als een os. Na de inspanning waren verdere drankjes aan de zwemmersbar in het mooie resortzwembad dik verdiend.

Dag 4; Hong Marine National Park; snorkelen, zwemmen en plonzen en spetteren.

Woensdag werden we na een rustig begin en ontbijtje weer opgehaald voor nog een boottripje. De kids hadden er zin in op weg naar de pier, Filmpje! https://youtu.be/yH2JOOjBydY

Dit keer bezochten we het Hong Marine National Park. Wederom een archipel van vele groene rotseilandjes. We stopten bij het veel bezochte eiland Koh Lao Bi Le, waar we konden snorkelen. Het was redelijk mooi, maar we zijn te veel verwend met snorkelen in de Galapagos en Belize. Het zicht was niet heel erg goed en de koralen waren behoorlijk beschadigd.

We voeren een stukje verder om een prive eilandje uit te zoeken voor de picnic-lunch. Wederom een strandje aan een lagune, zo weggelopen uit een filmset. We zwommen in het ondiepe water, maar  Aimee kon daar door de beperkte diepte niet haar favoriete activiteit uitvoeren; van de boot springen. Geen problem, de kapitein stuurde de boot weer uit de lagune, en Aimee en ik konden wat mooie sprongetjes wagen met een prachtige achtergrond.

Tegen drie uur waren we weer terug in het resort, waar we de tijd doorbrachten aan het zwembad voor meer geplons en gespetter.

Dag 3; Phang Nga, paradijs met mangrove, James Bond en ijsgrotten

Dinsdagochtend werden we vroeg opgehaald, omdat we al weer verder vlogen. We verlieten de drukke stad voor de paradijselijke eilanden in het zuiden. We vlogen in een uur en kwartier naar het toeristische eiland Phuket. De vlucht was overigens met een uitstekende lokale luchtvaartmaatijschappij, Bangkok Airways, die in tegenstelling tot de low cost maatschappijen alles weer inclusief aanbiedt, inclusief lounge-toegang voor iedereen op het vliegveld!

Op Phuket werden we door de lokale gids opgehaald, die ons binnen een half uurtje naar een haventje reed. Hier werden we opgepikt door een prive-bootje, voor een uitgebreide tour in het nationale park van Ao Phang Nga. Dit bestaat uit heel veel kleine rotseilandjes, die verrassend genoeg voor rotsen, helemaal begroeid zijn, zelfs op de stijle hellingen. De kliffen en rotsen zijn ook verweerd, en hebben de meest bizarre vormen. Bovendien zijn er mangrove-bossen, waartussen we gingen kajakken. Aimee maakte er een Gopro filmpje van https://youtu.be/CPcJ5MC8lUw

Helaas zagen we niet veel diertjes; toch zagen we een inktvisje zwemmen in het ondiepe water en maakten we kennis met “wandelende vissen”, die in holletjes op het droge leven en naar het water kunnen lopen.
We voerden ook langs het eilandje Khao Phing Kan, dat beter bekend staat als “James Bond eiland”. Hier werd in 1974 (volgens Isabelle is dat nog zeer recentelijk) de film The Man With The Golden Gun opgenomen. Het is de plek waar de schurk zich verstopt heeft, absoluut begrijpelijk want het is prachtig.

We lunchten op het strandje van een klein eilandje en zwommen daar van ons prive strandje. Het zeewater heeft hier een temperatuur van zo’n dertig (!) graden. Volgens mij heb ik nog nooit in zo’n warme zee gezwommen. Volgens Isabelle is ze daarmee zo verwend dal ze nooit meer in kouder water zal stappen….. Echt verkoelend is het niet.

Als laatste stop van onze tour bezochten we een eilandje met een grot. Koh Panak heet het hier, maar de lokale mensen noemen het ook wel de ijsgrot. Niet dat je opeens verkoelend ijs mag verwachten, nee de bizarre vormen hebben de vorm van reusachtige ijsjes.

Uiteindelijk werden we op het eiland met ons resort afgezet, genaamd Koh Yao Yai. https://www.kohyaoyaivillage.com/. Op dit eilandje heeft de tijd een beetje stil gestaan, en is er nog niet veel toerisme. Ons resort ligt onder de bomen van een oude rubberplantage, tussen de rijstvelden, aan het bounty strand. Onze familievilla is bijzonder ruim, en is eenvoudig maar bijzonder comfortable ingericht. Met de grootste zit/lig bank die we ooit hebben gezien. Relax!

Dag 2; Bangkok, werken aan onze karma

Maandagochtend werden we opgehaald door een gids voor een Bangkok-tour. Een tour die leuk was opgezet, want we gebruikten alleen boten en tuk-tuk’s (“brommer-taxi’s). “Saaie” busjes warden vermeden.

We gingen eerst met de hotelboot naar een centraal station voor boten; daar namen we een busboot naar het koninklijk paleis. Er was een enorme drukte rond het paleis; niet alleen waren er veel toeristen (met name uit China), maar via een andere ingang waren er ook veel in zwart geklede Thai die afscheid kwamen nemen van de oude koning. En daarvoor letterlijk uren in de rij stonden.

Wij brachten in het uitgestrekte complex een bezoek aan de meest heilige Boeddha tempel in Thailand; de tempel van de Emerald Boeddha (Wat Phra Kaew). Daar kregen we eerst een zegening met heilig water, die door middel van een bloem op ons hoofd werd gespetterd. Het boeddha beeldje in deze tempel is zoals gezegd bijzonder heilig, maar niet indrukwekkend wat betreft omvang. Het uitgebreide tempel- en paleizen-complex, met de meest prachtige versieringen, was dat wel.

We namen de tuk-tuk naar de volgende tempel. Het rijden in de grappige brommer-karretjes is een attractie op zich, zeker voor kids. De volgende tempel die we bezochten was die van de liggende Buddha (Wat Pho). En deze Buddha is wel indrukwekkend groot – 40 meter lang! Maar het leukste van dit bezoekje waren de interactieve elementen die onze gids had ingebouwd. De kids konden op een grote gong slaan. Daarna leerden we een waterlelie vouwen en opmaken, om deze later samen met een stokje wierrook en een kaarsje te offeren. Hiermee werkten we volgens de gids aan onze karma. De beloning volgde snel, want we kregen alle vier een korte massage van 15 minuten van studenten en docenten van de tempel medische school.

Na lunch in een lokaal restaurantje stapten we in een smalle longboat voor een prive-tour door de kanalen van Bangkok. We zagen mooie huisjes, het gewone leven aan de kant van het water, en enkele reuzenhagedissen. Toen ik probeerde te googlen naar de exacte soort van deze dieren, kwam ik het volgende artikel tegen, dat het zelfs heeft over een “plaag” van reuzehagedissen. http://www.metronieuws.nl/nieuws/buitenland/2016/09/video-parken-thaise-bangkok-vol-reuzenhagedissen. Onze kids vonden het alles behalve een plaag, maar keken de hele tijd uit naar deze dieren. Ook konden ze even later de vissen (catfish) voeren in het kanaal voor een lokale tempel. Ook dat wordt door Boeddhisten gezien als goed voor je karma, dus daarmee zit het wel goed na deze dag. Een dag die voor de kids afgesloten werd met enkele uurtjes zwembad.

Dag 1; Bangkok, aankomst, respect en de koning

Zaterdag na het middaguur begon onze vakantie naar Thailand. Om vier uur ‘s middags vertrok onze vlucht, dus dat gaf een bijzonder relaxed begin. Rustig wakker worden, opstarten, geen stress. De vlucht duurde 11 uur – en dat was van west naar oost, dus met vluchten vaak “de snelle richting”. De lange vlucht hoorde bij de vakantiekeuze; ik kreeg over afgelopen jaar van British Airways een gratis “partner ticket” naar een bestemming naar keuze, en dat wil je niet gebruiken voor een vluchtje naar bijvoorbeeld Nederland. De overige drie tickets werden met de airmiles “betaald”, die ik uiteraard ook genoeg gespaard had. En zo kwamen we dus in Thailand terecht; een verre bestemming, lekker afwisselend voor het hele gezin, en warm. En ja warm is het in deze periode in Thailand. Het is de warmste tijd van het jaar, voor sommige mensen wellicht te warm, maar dat heeft als voordeel dat we straks het “waterfestival” (Thais nieuwjaar) meemaken. Temperatuur is redelijk constant rond de 34 graden, maar met een hoge luchtvochtigheid. En af en toe een tropische bui.

Zondagochtend kwamen we even na negen uur ‘s ochtends plaatselijke tijd aan op de luchthaven van Bangkok in Thailand. “Thai” staat voor “vrij”, dus Thailand staat voor “vrij land”. Vrijheid van godsdienst is al lang een gerespecteerd recht in dit overwegend boeddhistisch land. Respect is het centrale woord in deze cultuur, respect voor elkaar, respect voor anderen, respect voor ouderen. En respect voor de koning. Sinds oktober heeft Thailand een nieuwe koning, maar men zit nog steeds in een rouwperiode van de overleden oude koning. Overal staan herdenkingsfotos en linten. De officiele rouwperiode van een jaar klinkt lang voor ons westerlingen, maar heeft naast een emotionele reden ook een practische kant; veel Thai willen uit respect hun eer bewijzen aan de overleden koning. En met ruim zestig miljoen mensen in Thailand, moet je dat wel een beetje over een lange periode spreiden. Dus nog steeds staan er dagelijks lange wachtrijen van in het zwart geklede Thai bij het koninklijk paleis voor een bezoek aan de ruimte waarin de kist met de oude koning staat.

Respect moet je ook tonen aan Buddha – en dit is het andere wat je opvalt als je van het vliegveld naar de stad rijdt. Een reclame campagne gericht op ons westerlingen dat Buddhabeelden met respect behandeld moeten worden, en dus niet als simpele huis- of bardecoratie dienen. De trendy Buddhabar in sommige grote steden in Europa en Noord Amerika is helemaal een horror-gedachte; Buddha heeft uiteraard helemaal niets met het drinken van alcohol te maken.

Uiteraard deden we zondag met een jetlag van hier tot Tokyo (maar dan van London tot Bangkok) niet veel behalve lekker relaxen. We hadden een uitstekend hotel, het Ramada Plaza Menam Riverside, http://www.ramadaplazamenamriverside.com/en/, pitoresk gelegen aan de machtige rivier Chao Phraya die Bangkok doorkruist. Zwemen deden we gelukkig niet in de sterk vervuilde rivier, maar in het heerlijke zwembad van  het hotel. ‘s Avonds maakten we een wandeling naar het dichtbij gelegen markt- en amusementgebied Asiatique Waterfront https://en.wikipedia.org/wiki/Asiatique. Daar aten we heerlijk Thais (wat anders?) bij het aan de rivier gelegen restaurantje Baan Khanitha http://www.baan-khanitha.com/venues.php?branch=asiatique. Daarna crashten we allemaal in onze bedjes.

Noord Amerika tour, lasergamen en tijdzone springen

Net voor de vakantie maakte ik afgelopen week nog een Amerikaanse tour om drie teams te bezoeken. In Toronto heb ik er een team bijkregen – of beter gezegd opgebouwd, want het Engelse Exodus Reizen heeft daar nu ook een verkoopkantoor. Dat blijkt een success  te zijn, waardoor we snel uitbreiden. Exodus zit in hetzelfde kantoor als Quark – we hebben daar er een hele verdieping bijgenomen, want ook Quark blijft maar groeien.

Dit keer spendeerde ik daarom ook meer tijd op de begane grond bij Exodus dan bij Quark. Succes is leuk maar ook aanstekelijk – we willen dit verder uitbouwen.

Woensdag vloog ik door naar het liefelijke plaatsje Santa Rosa bij San Francisco voor een meeting met AmeriCan Adventures. Helaas geen groei discussies met dit leuke team, want als inkomende tour operator voor Amerika worden ze behoorlijk getroffen door de sterke (dure) dollar en de teruggang van toerisme naar Amerika dankzij Trump. Heel jammer voor ze, want in dit liberale “moderne hippie” plaatsje in Californie zijn ze alles behalve Trump aanhangers, maar worden daardoor nu wel getroffen. Ik nam woensdagavond het team mee uit bowlen om ze een beetje op te peppen, en ging daarna met een klein groepje lasergamen. Bij het bowlen moest ik mijn meerdere erkennen, maar met mijn favoriete spel lasergamen maakte ik iedereen in, want me de volgende ochtend een nieuw imago gaf op kantoor.

Donderdagmiddag vloog ik via Los Angeles terug naar huis. Na aankomst op vrijdag zal ik zaterdag naar Thailand doorvliegen voor vakantie. Dat betekent een tijdzone-verschil van 14 uur binnen 48 uur – Ik ga van -8 uur ten opzichte van London naar +6. Ben benieuwd wat mijn lichaam daarvan gaat vinden……