Kids verhalen

Eenmaal terug in Camberley werd ik eerst ontvangen door onze hond die helemaal uit z’n dak ging, toen door Isabelle en vervolgens met de verhalen van de kinderen. Aimée had besloten dat ze toch maar niet met William gaat trouwen http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/11/huwelijksaanzoek.html. Kevin maakt deze maanden op school kennis met rugby wat hij leuker vind dan veel andere sporten. Daarentegen krijgt Aimée nu netball in plaats van ruby en dat vindt zij een stuk minder leuk. Netball is weer zo’n typisch Engelse sport, dat zich ergens tussen basketbal en korfbal bevindt https://en.wikipedia.org/wiki/Netball. Ze vinden hun draai wel, inclusief diverse nieuwe sporten.

Dubai; Disneyland voor volwassenen

Deze week had ik meetings met het senior team van World Challenge. Dit is één van de grootste bedrijven in mijn portfolio, met kantoren in Boston, Kaapstad, Engeland, Melbourne en Dubai. Dubai was een mooie locatie voor iedereen – zo ongeveer halwege Engeland en Australie (de twee grootste kantoren). En een leuke bijkomstigheid  voor mij; ik was nog nooit eerder in deze stad geweest.

Dubai is indrukwekkend; het is een megastad die in de laatste twintig jaar uit de grond is gestampd. De sjeiks hebben hun oliegeld goed besteed door deze stad te ontwikkelen als logistiek kruispunt van de wereld, zakenstad en voor toerisme. We gingen er het hoogste gebouw ter wereld op, de ruim 800 meter hoge Burj Khalifa http://www.burjkhalifa.ae/en/index.aspx). De CN tower in Toronto lijkt er een kleuter bij. Het aantal vijfsterren hotels in Dubai is enorm, er zijn indoor ski-centra, een gigantische luxe-mall en een fontijnen- en geluidshow waar Las Vegas Bellagio’s bleek bij afsteekt, je kan er geweldig eten en alles ziet er gelikt uit. Ik ontmoette maandagavond mijn oude Kimberly-Clark baas Hein, die nu in Dubai is gestationeerd. Hij noemde Dubai een Disneyland voor volwassenen, een uitstekende omschrijving.

Devil’s Punch Bowl; geweldige natuur met spoken

Surrey is zoals we eerder hebben beschreven een prachtig groen stuk Engeland, met veel natuurgebieden. Zondagmiddag besloten we eens lekker te luchten in één van deze gebieden, met de vreemde naam Devil’s Punch Bowl. http://www.nationaltrust.org.uk/hindhead-commons-and-the-devils-punch-bowl. Dit gebied is een natuurlijk amphitheater; een heuvel die om een diepe afgrond (zeg maar de punch bowl) heenslingert. Door de hoge ligging heb je een prachtig uitzicht om van te genieten. De kinderen, inclusief ons nieuwe kind Epic, genoten meer van de takken, bomen, heuveltjes en plasjes.

Er zijn verschillende legendes die de naam verklaren. Zo vertelt één dat de duivel geirriteerd raakte door de vele kerken die er in de middeleeuwen gebouwt werden en wraak wilde nemen door het land onder water te zetten. Bij begon een kanaal te graven vanaf zee door de heuvels van de South Downs. Hij kwam tot het plaatsje Poynings, ook wel genoemd Devil’s Dyke, toen hij werd gestoord door alle hanen die gingen kraaien. Hij sprong weg en landde in de Devil’s Punchy Bowl. Een andere legende vertelt dat de duivel probeerde de god Thor te irriteren door stukken aarde naar hem te gooien, en daarbij de Devil’s Punch Bowl maakte. https://en.wikipedia.org/wiki/Devil%27s_Punch_Bowl.

Mooie legendes voor een nog mooier natuurgebied, dat sinds 2011 de rust heeft gevonden, want tot die tijd kronkelde de weg de A3 (London naar Portsmouth) door de heuvels. Sinds die tijd is er een lange tunnel aangelegd onder dit heuvelgebied door en is de snelweg weggehaald en het gebied teruggegeven aan de natuur.

Naast de legendes zijn er ook de nodige ‘waargebeurde’ Engelse historische spookverhalen over dit gebied. Zo werd er in 1786 een onbekende zeeman, die op weg was naar de haven van Portsmouth, gedood door drie boeven. https://en.wikipedia.org/wiki/Unknown_Sailor.  Er is nog steeds een oorspronkelijke gedenksteen voor hem in het natuurgebied.  Een jaar later werden zijn drie moordenaars terechtgesteld met behulp van een soort metalen galg, de Gibbit https://en.wikipedia.org/wiki/Gibbeting. Dit gebeurde op de top van de heuvel die nu, hoe kan het ook anders, Gibbit Hill heet. https://en.wikipedia.org/wiki/Gibbet_Hill,_Hindhead. Hun lijken werden er niet afgehaald maar bleven rotten aan de galg. Dat geeft uiteraard geen geluk, want sindsdien doen er de nodige spookverhalen de rondde. Daarom werd er in 1851 een Keltisch kruis op de top van de heuvel gezet, om de boze geesten te verdrijven en de rust terug te brengen in dit prachtige natuurgebied.

Relaxen met Tutu

Na een hectische week voor ons allemaal, was het weekend weer relaxtijd. Dat begon vrijdagavond meteen met eten bestellen bij onze nieuwe huistoko;  Chef Tutu http://cheftutu.co.uk/. Chef Tutu maakt Peking en Thaise gerechten, is niet duur en één bestelling is genoeg voor twee dagen. Zo hoefden we zaterdag ook niet te koken. Ieder heeft zijn favoriete gerecht bij Tutu; zo vinden de kids de Thaise noodles (Pad Thai) lekker, is Isabelle’s favoriet de shredded crispy sweet chili beef en ben ik gek op een curry en een sateetje.

Zaterdag had Aimée in plaats van haar golf en tennis les een super leuk verjaardagsfeestje; ze gingen namelijk eerst lunchen in een pub en daarna pony rijden. Daar maakt je een stel jonge meiden blij mee! Aimee weet ook gelijk was zij wil doen voor haar verjaardag. Precies hetzelfde als Chloe.

Ik ging zowel zaterdag als zondag bijna 10km cross counrty rennen. Zaterdag had ik daarbij het nodige geluk omdat ik een grote groep herten tegenkam, ik schat een stuk of vijftien. Wat een voordeel om zo dicht bij de natuur te wonen!

Huwelijksaanzoek

Enkele weken kreeg Aimée haar eerste kus, van William uit haar klas, http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/integreren-vriendjes-en-rugby.html

Vandaag kwam ze thuis met de mededeling dat William haar had gevraagd of ze met hem wilde trouwen. Blozend zei ze eerst dat ze het nog niet weet, maar later gaf ze toe dat William toch wel erg leuk is. Ik stuurde haar terug – laat William eerst maar eens fatsoenlijk om haar hand komen vragen bij mij. Als hij durft!

Hectische werkweken

De leuke kanten van mijn job is dat je nog ergens komt. Na Alabama en Moskou maakte ik deze week een dagstop in Berlijn. Het bezoekje aan Berlijn was kort maar bijzonder. TUI heeft een klein representatie- en mediakantoor op een hele bijzondere locatie; direct naast de Brandenburger Tor. Met een prachtig uitzicht over Berlijn en ook direct voor de Reichstag. Sehr schön! Na de presentatie werden mijn baas en ik uitgenodigd om met de board te dineren. Een mooie netwerkmogelijkeheid en een heerlijk etentje.

Volgende week zit ik in Dubai. Leuk, maar ook vermoeiend en zwaar voor Isabelle en de kids. Ik hoop begin volgend jaar weer in een beetje rustiger vaarwater te zitten. Dat hangt samen met de zes maanden die ik mezelf heb gegeven om bedrijven en teams te evalueren en een nieuwe stuctuur aan te brengen. Op dit moment heb ik namelijk 10 bedrijven en 4 stafafdelingen die direct aan mij rapporteren en dat is een flinke kluif.

Herfstweekend met hondplezier

Na het opvallend mooie herfstweer van de laatste weken, was het afgelopen weekend een typisch herfstweekend. Ook al was het zondag – in tegenstelling tot in Nederland – grotendeels droog. Onze tuin is alweer bedolven onder de stapels bladeren, takken, kastanjes en eikels. Maar er hangt nog genoeg in de enorme bomen in onze tuin, dus we wachten nog maar even met opruimen.

Het was een rustig weekend. Zaterdag keken we een leuke familiefilm die ons allemaal – kids en ouders – hard liet lachen; The Minions http://www.minionsmovie.com/minions.html.

Zondag hadden we een playdate met Epic’s tweelingbroer Oscar. De twee hondjes gingen weer helemaal uit hun dak – ze hadden een paar uur enorm veel plezier. Opvallend is dat ze heel veel nep-vechten en nep-bijten; zo leren ze met elkaar spelen zonder elkaar pijn te doen. Grappig om te bekijken; twee wollige puppies die zoveel op elkaar lijken dat ze tijdens het stoeien soms meer op 1 hond met 8 poten leken.

Muziekavond

Door mijn reis naar Moskou miste ik helaas een muziekavond van Aimé’s klas.  Er werden met name oude folk liedjes gezongen. Met dank aan Isabelle voor het volgende filmpje. https://www.youtube.com/watch?v=neGo9XpedTA. Opvallend is dat Aimée ondanks haar nu relatief jonge leeftijd (ze heeft in de overgang van Canada naar Engeland effectief een klas overgeslagen) weer één van de grootste kindjes is – ze staat rechts op de video, achter de meester.

Terug naar Moscou

Ik heb in mijn Quark tijd heel wat tripjes naar Rusland gemaakt, met name vanwege onze unieke trip naar de Noord Pool met de Russische nucleaire ijsbreker 50 Years Of Victory. http://www.quarkexpeditions.com/gb/our-ships/50-years-of-victory. Dit keer was ik niet alleen met mijn vaste maatje, onze Rusische kapitein Petr, maar ook met de nieuwe directeur Andrew van Quark om de relaties aan hem over te dragen. Het is nog altijd heel bijzonder dat we zo’n bijzonder schip een aantal weken per jaar mogen huren. Een schip met maar liefst 75000PK. Hoewel dat in de toekomst weer overtroffen gaat worden – de nieuwe ijsbrekers worden weer veel sterker. Uiteraard werden de besprekeningen weer succesvol afgesloten en gevierd met een flesje wodka. Na vijf jaar goed samengewerkt te hebben, werd ik uitgenodigd om komende zomer met het gezin langs te komen. Wie weet bezoeken we Rusland dus ook nog eens met z’n allen.

Queen Extravaganza

Maandagavond gingen Isabelle en ik naar een optreden van een Queen tribute band. En niet zo maar een tribute band, maar één die samengesteld is door de band zelf. Drummer Royer Taylor en gitarist Brian May selecteerden de bandleden één voor één op basis van musicaal- en zangtalent. Twee uit Engeland, de rest uit Amerika en Canada. De band ‘Queen Extravaganza’ is dan ook top – vooral de drummer maakte een enorme indruk. Meer info over de band; http://www.queenextravaganza.com/

Het optreden was in een moderne concertzaal in het stadje Guildford, op een half uurtje rijden van ons huis. We aten nog een lekkere curry voordat we genoten van het concert. Er werden met name oude nummers gespeeld (in Queen termen – jaren zeventig, helaas weinig jaren tachtig).  Waaronder het gehele album Night At The Opera https://en.wikipedia.org/wiki/A_Night_at_the_Opera_(Queen_album), met uiteraard Bohemian Rhapsody als absoluut hoogtepunt.

Relaxen met de klassieker

Het vuurwerk afsteken op zaterdag was voor alle kids (groot en klein) het hoogtepunt van dit relax-weekend (behalve de pup, die vond het maar niks). De herfst is ook hier toegeslagen en onze tuin wordt letterlijk bedolven onder de bladeren, kastanjes en eikels uit onze grote bomen. We hadden het vorig weekend nog opgeruimd, maar het is onbegonnen werk. We laten nu maar eerst alles naar beneden komen. Daarna denk ik dat we een buslading aan organische herfsttroep hebben.

Zondag ging ik samen met Epic rennen in de bossen. Hij is hard gegroeid en kan me nu goed bijhouden. Epic komt wel zwart terug uit de bossen, waarna Isabelle hem in bad deed. Ik keek vervolgens samen met sportliefhebber Aimee via internet live-stream de klassieker Feyenoord tegen 020. Helaas zat de stunt van twee weken geleden er dit keer niet in. Volgende keer weer.

Guy Fawkes night

Een van de typische Engelse feestdagen, waarvan we in Nederland zelden of nooit van gehoord hebben, is Guy Fawkes night. En onderschat het niet; dit is de dag dat er hier meer vuurwerk wordt afgestoken dan met Oud & Nieuw. Hoewel het dit jaar werd verdeeld over een aantal dagen; Guy Fakwes night was op donderdag, maar het meeste vuurwerk werd de zaterdag ervoor (Halloween) en de zaterdag erna afgestoken. Maar wat is Guy Fawkes nacht?

Guy Fawkes was een revolutionair die op 5 November 1605 werd opgepakt bij het plaatsen van explosieven (36 ton kruitpoeder) onder de House Of Lords (zeg maar de eerste kamer) van het parlement. Zijn doel was om de katholieken weer aan de macht de brengen. Als overtuigd Katholiek had Guy ook samen met de Spanjaarden tegen Nederland gevochten, in de tachtigjarige oorlog.

Het plan werd dus verijdeld, en sindsdien is 5 november de avond van de vreugdevuren; en recentelijk van het vuurwerk.

Southern hospitality in Alabama

Vorige week maandag kwam ik uiteindelijk na een vertraging van ruim 12 uur in Alabama aan. Hier hadden we een drukke week op het prachtige kantoor van International Expeditions. Dit kantoor ligt midden in een natuurgebied aan een meertje. Er is genoeg ruimte voor meetings, dus maandag brachten we hier eerst de Amerikaanse sales reps bij elkaar (onze mensen die reisbureaus bezoeken in de vs). Daarna volgden dinsdag en woensdag de Noord-Amerikaanse verkoopdirecteuren. Hun bezoek werd woensdagavond afgesloten met een geweldige Southern barbecue op het terras aan het kantoor, sprookjes-achtig verlicht met honderden lampjes. Donderdag werkte ik in de ochtend met het team van International Expeditions, voordat ik via Dallas terugvloog naar London. Onze Amerikaanse gast-heren en -vrouwen uit Sweet Home Alabama stelden absoluut niet teleur; de befaamde southern hospitality bleek 100% waar te zijn.

Op bezoek in Camberley

We hebben beide oma’s al op bezoek gehad, en in december komen Jeroen & Mirjam met hun kids op bezoek. Tijd om voor geinteresseerden een paar tips te geven voor een mogelijk bezoek aan Camberley.

(1)    Wij wonen niet in London. En als je aangewezen bent op openbaar vervoer, dan moet je geduld hebben om in London te komen. Achter ons huis stopt weliswaar een bus naar Camberley, maar Camberley heeft alleen een stoptrein verbinding en je moet ook nog vaak in Ascott overstappen. Een enkeltje Londen duurt dan al snel 1.5-2 uur. Mijn “geheime” tip is om de trein te nemen van het op vijftien minuten rijden gelegen plaatsje Brookwood. Daar heb je wel een sneltrein die je binnen 40 minuten op London Waterloo zet. Maar; Brookwood is niet per bus bereikbaar. Dus tip nummer twee;

(2)    Met je eigen of huurauto komen is reuze handig. Dan kan je makkelijker gebruik maken van het “snelle” station Brookwood en ook makkelijker de omgeving verkennen. Dan moet je uiteraard wel comfortabel zijn met links rijden. Wees super geconcentreerd en een oplettende bijrijder is geen overbodige luxe. Onze mantra in de auto, met name bij het wegrijden en bij rotondes is dan ook ‘links, links, links’.

(3)    Als je van bossen houdt is er genoeg te beleven direct naast ons huis. Verder heeft Camberley een redelijk aardig centrum met winkeltjes, bios en restaurantjes. Maar, tip nummer vier;

(4)    Het idee om naar Engeland te komen om te shoppen is niet zo slim. Behalve typisch Engelse spulletjes zal alles ook in Nederland verkrijgbaar zijn. En zeker met de huidige Euro wisselkoers is het in Nederland momenteel veel goedkoper. We blijven Hollanders, toch?

De water-reservoirs bij Heathrow

Bij de landing, of het vertrek, van London Heathrow airport, vallen vaak de grote waterreservoirs op. Ook kan je de wallen van deze reservoirs zien als je van het vliegveld naar ons huis rijdt. Deze reservoirs zorgen voor het drinkwater voor London en omgeving. De bron is heel toepasselijk; de Thames. Aan deze westelijke kant van London is het water van de Thames zoet (aan de andere kant is het brak) en zit je nog net voor de vervuiling van de grote stad. De reservoirs worden dus vanuit de Thames volgepompt, om later bewerkt naar de waterleidingen gevoerd te worden.

De oudste reservoirs bevinden zich aan de binnenkant van de M25 ring; zo heb je de Staines reservoirs uit 1901 https://en.wikipedia.org/wiki/Staines_Reservoirs en het 17.000 liter bevattende King George VI reservoir uit 1947 https://en.wikipedia.org/wiki/King_George_VI_Reservoir. Aan de buitenkant van de M25 bevinden zich het 34.000 liter bevattende Wraybury reservoir uit 1970 https://en.wikipedia.org/wiki/Wraysbury_Reservoir en het Queen Mother reservoir uit 1976 https://en.wikipedia.org/wiki/Queen_Mother_Reservoir

Met de Airbus A380 naar de States

Afgelopen zondag begon ik weer eens aan een van mijn regelmatige tripjes naar de VS. Mijn hoofdbestemming is Birmingham in Alabama en ik vloog zondag via Miami. Met voor mij een nieuw vliegtuigtype. Ondanks mijn frequent flying werd dit mijn eerste vlucht in een dubbeldeks Airbus A380. Sorry, maar hier werd ik dus best nerdy enthousiast over. Van de buitenkant vond ik altijd de A380 niet zo heel erg indrukwekkend – zeker niet in vergelijking met de concurrent B747. Maar als je uiteindelijk deze dubbeldekker instapt, en ziet hoe groot hij van binnen is… Maar het meest indrukwekkende is toch wel de start; vier enorme Rolls Royce motoren zorgen voor een geweldige stuwkracht die de 500 ton moeiteloos naar boven lijkt de doen glijden. Wat een machine!

Maar helaas, de vlucht liep alles behalve vlekkeloos. Al bij de voorbereidingen aan de gate ging het mis; een trap viel tegen de vrachtdeur aan, die daardoor beschadigd raakte. Een onderdeel werd vervangen, wat resulteerde in een vertraging van 1.5 uur. Onderweg werd een passagier ernstig ziek. Zo erg, dat we moesten uitwijken naar de luchthaven die het meest dichtbij lag; dat werd Washington in plaats van Miami. Daar stonden we 2.5 uur aan de grond, voordat we het vliegtuig mochten verlaten. Het was inmiddels 10 uur ‘s avonds plaatselijke tijd, dus het enige wat ik nog kon doen was een hotelkamer opzoeken voor de nacht.

 

Happy Halloween!

Zaterdag was, na twee dagen regenachtig “Engels” weer, een prachtige dag. Het was zonnig, onbewolkt en verrassend warm. We begonnen de dag dan ook in de tuin, om deze een beetje aan kant te krijgen. We hebben namelijk een paar grote kastanje- en eikebomen in onze tuin staan, en die geven nu in de herfst een enorme zooi.

Maar het belangrijkste moment van de dag was toch wel ’s avonds; “trick or treat!”. Voor de kinderen een hoogtepunt van het jaar. Met name snoepkont Aimée had het er al de hele dag (wat? week!) over. Maar we hadden dit jaar een derde kind mee dat net zo opgewonden was. Ook Epic vond het leuk om de huizen af te gaan en elke keer weer nieuwe mensen te ontmoeten. En ook hij was “verkleed” met een cowboy bandana aan zijn halsband.

De laatste twee jaren hadden we in Toronto niet veel geluk met het weer op Halloween en kwamen we drijfnat terug. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2014/11/droog-of-niet-trick-or-treat.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2013/11/halloween.html. Maar niet op onze eerste trick & treat avond in Engeland; het was zelfs een prachtige heldere sterrenavond. Dat compenseerde een beetje voor het gebrek aan Halloween-passie hier in Engeland. Waren we in Canada wellicht één van de minst aangeklede huizen (we hadden wel slingers, borden, skeletten, nep-grafstenen en lantaarns in de tuin, maar geen geluidseffecten, rookmachines of megaopblaasapparaten). Hier in Camberley waren we met een paar dingen één van de meest aangeklede huizen. Gelukkig werd er wel redelijk goed snoep gegeven. Niet zoveel als in Toronto (letterlijk tassen vol; zoveel dat de kids het in een heel jaar niet op kregen), maar wel genoeg om onze heks, ninja en cowboy hond toch een goede avond te geven. En waarschijnlijk maar beter ook. Voor de tandartsrekening. J  

Studio 100 zakkenvullers

Vandaag kreeg ik een berichtje dat de zakkenvullers van Studio 100 de rechten op mijn volgende filmpje betwisten. Ja inderdaad, je hoort MegaMindy op de achtergrond, maar wat je ziet is een nog hele kleine Aimée (het filmpje is zo’n vier jaar oud) lekker dansen en uit haar dak gaan. Maar blije, vrolijke kindjes, daar lijkt het bij Studio 100 niet om te gaan, op de juridische afdeling. Voorlopig is het filmpje nog beschikbaar, dus kijk vooral https://www.youtube.com/watch?v=1qGPiQ-wzZ4