Rennen, Eten, Werken en Reizen

Sorry , het bloggen staat nu echter onder druk. Volgens mij heb ik nog nooit ruim twee weken overgeslagen. Maar om mijn laatste weken samen te vatten; werken, reizen, rennen en eten. Soms dat laatste in combinatie, wat niet altijd goed is, want zo eet je de calorieen er weer aan die je er net heb afgetraind. Zo deed ik mee aan de vrolijke 5km Colour Run in Ft Lauderdale, maar daarna sloot ik me aan bij een groep gezellige Brazilianen voor drinken en vlees barbeque. Zo leerde ik Braziliaans grillen, door grote stukken sirloin steak in veel grote zeekorrels zout te rollen, en dan zonder enige andere kruiden of poespas te grillen. Heel simpel. En super lekker, het vlees blijft zo geweldig sappig. Dit was zo goed dat ik het nu zelf toepas in Engeland.

Zo had ik een andere keer een run in Miami Beach, waarna we allemaal gratis een drankje kregen bij Shake Shack. https://www.shakeshack.com, Nu heeft deze tent ook fantastiche burgers en shakes. Zoals de frozen custard shake van slechts 850 calorieren…… 

En in Engeland is het niet anders; vorige week liep ik dapper in de hitte de 10K van Berkshire in Reading. ‘s Avonds aten we in de oudste pub van Engeland – The Royal Standard of England, http://www.rsoe.co.uk/  inclusief een heerlijk Eton Mess dessert…

Southampton & mislukt vissen

Ik loop weer een beetje achter met bloggen; het nadeel van een drukke nieuwe job en leven op twee toatal verschillende locaties op de wereld. Afgelopen week was ik een weekje in Engeland. Met bijzonder leuke tijden. Zo ging ik meteen vorige week zaterdag met Aimee naar Southampton om daar de premier league voetbalwedstrijd Southampton – Bournemouth te kijken. Een echte derby. Helaas is Southampton een beetje afgegleden de afgelopen jaren, en nu moeten ze zelf hard tegen degradatie knokken. Ik hoop dat ze het redden, want het is een super leuke club, die betaalbare premier league voetbalkaarten beschikbaar heeft. Met super leuke club bedoel ik ; een gezellig stadion, waar de fans nog luidkeels de hele wedstrijd zingen, en waar je dicht tegen het veld zit. En zo was de wedstrijd afgelopen week ook vermakelijk en emotioneel. Southampton kwam op 1-0, kreeg een tegentreffer, maakte weer 2-1, en stortte op het einde helemaal in, waardoor het alarmfase 1 werd voor de goal. Top vermaak, met name ook vanwege de emotionele luidruchtige reacties van de supporters. Er moest gewonnen worden om in de premier league te blijven. En uiteindelijk bleef het 2-1.

Aimee werd al snel fan van de enige Nederlander in het team; Wesley Hoedt. Hij kreeg tijdens de wedstrijd per ongeluk een harde trap tegen zijn hoofd, maar wilde niet behandeld worden, omdat hij maar door wilde gaan. Stoere jongen. Beide doelpunten kwamen overigens van een andere speler die we nog kennen van de Nederlandse velden; Tadic, die ooit voor inmiddels eerste divisieclub Twente speelde.

Afgelopen Zaterdag mocht Kevin kiezen wat we gingen doen. Hij koos vissen. Dat is niet zo makkelijk, want zoveel water is er hier niet in de omgeving. Ik besloot het kanaal van Bastingstoke uit te proberen, maar er was geen vis. Het was wel een mooie zonige dag, dus we genoten uiteindelijk ook van een frietje aan de mooie groene waterkant, terwijl ook Epic van de partij was.

Zaterdagavond gingen we met z’n vieren(plus hond)  uiteten; bestemming was de pub The Bee, die een leuke speeltuin heef en waar je lekker buiten kunt zitten in het zonnetje. En waar je ook Epic kan loslaten. Bovendien hebben ze heerlijke steaks, dus het is altijd een geslaagde keuze op een zomerse dag.

Links vs rechts

Grappige zelfontdekking is dat ik in Europa altijd vrij rechts ben en denk, omdat ik me altijd erger aan de vaak geldverslinnende hypocriete linkse knuffelpartijen zonder een duidelijke toekomstvisie. Maar stuur me naar Amerika, en opeens ontdek ik in mij linkse symphatieen, en erger ik me aan oerconservatieve rechtse opvattingen die helaas in de samenleving heersen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Californie en Washington (Seattle) waar ik voorheen kwam, is Florida geen liberale staat. Het is een gemixte staat, en het is hier waar Trump een belangrijke overwinning scoorde dat hem uiteindelijk het presidentschap opleverde. Dus soms kom je hier enge conservatieve gedachten tegen. Zo werd ik enkele weken geleden “Facebook-vrienden” met iemand die enge ideeen online zette, waaronder pro-wapen en anti-homo boodschappen. Voordat ik hem weer verwijderde, kon ik het niet laten om tijdens een “Pride-run” in Miami Beach met een echte drag-queen op de foto te gaan, en deze terug te posten.

Vanwege de politieke spanningen probeer ik politieke discussies te mijden, maar er zijn enkele grondwaarden waar je altijd voor moet staan. Zoals homorechten. Waardering ook voor kleine Aimee, die in de Nike winkel een regenboog Equality t-shirt zag. Ik vond dat ik haar moest uitleggen dat het t-shirt voor meer staat dan alleen vrolijke kleurtjes. Toen ze de boodschap begreep zei ze “nu wil ik heb helemaal graag hebben”. En ze droeg het met trots. Top!

Gypsy

Ik ben een echte gypsy aan het worden. Waar ik ook op de werled woon, ik heb het snel prima naar mijn zin. Ik weet snel de leuke en minder leuke kanten van een stad te ontdekken. En de plekken die gezellig druk zijn, of heerlijk rustig. Zo is het ook in Miami. Ik vind de stad echt geweldig. Ik hoop in de toekomst nog meer van de geweldige watersportmogelijkheden gebruik te maken. De rust heb je op Virginia key, de gezellige druke op Miami beach. Er zijn altijd evenementen. En ook runclubs zijn er overal; de perfecte manier om mensen ook naast je werk te ontmoeten. Inmiddels verveel ik me geen seconde!

Kort bezoek aan Cuba

Vrijdagmiddag vertrok ik op de Victory I uit Miami voor onze eerste reis naa Cuba. Helaas kon ik maar drie dagen mee, want het is te druk op kantoor om de volledige twee weken mee te gaan. Zie voor de volledige trip http://www.victorycruiselines.com/cuba-cruise. Helaas hadden we eerst twee relatief saaie dagen op zee (wel met heerlijk eten), voordat we in de haven van Santiago de Cuba aankwamen. http://www.victorycruiselines.com/destinations/santiago-de-cuba-cruise . Santiago is een geweldige stad, met oude Spaanse gebouwen en forten, en de plek waar ooit de revolutie begon. Verder is er veel live muziek, wat het ook een gezellige stad maakt. Helaas moest ik dus dinsdagochtend weer op weg naar Miami, maar zo had ik toch een aantal leuke dagen samen met de bemanning en passagiers.

Feestjes op de Victory I

Woensdagochtend kwam ons eerste schip, de Victory I, (zie http://www.victorycruiselines.com/our-fleet) voor het eerst in de haven van Miami aan. Dat moest uiteraard goed gevierd worden. Op woensdagmiddag hadden een cocktailreceptie met alle autoriteiten en pers. Met autoriteiten moet je denken aan; de haven, de havenpolitie, de havenbrandweer, de loodsen, de beladers, security, etc etc. Er zijn nog al wat organisaties betrokken bij het runnen van een haven. Het was een formeel feestje waarbij verschillende plakaten en embleems werden uitgereikt. Voor mij was het meest indrukwekkende toch wel de havenpolitie, die in vol ornaat en volledig bewapend (waarom hebben ze twee pistolen per persoon?) aan boord kwamen. Daar moeten we vriendjes mee blijven, want ons goed lukte, want vrijdagmiddag werden we met politieboot-escorte de haven uitgeleid.

Het volgende feestje was donderdagmiddag; een lunch, presentaties en rondleiding voor reisbureauagenten. ‘s Avonds kwam ons team aan boord, samen met de teams van de bedrijven die onze schepen technisch opereren en die de hotel/restaurant operatie leiden. Voor nog een etentje. Toen de grootste groep vertrokken was, trok ik me met een kleine groep terug in de bar, waar we onder de prachtig verlichte skyline van Miami de wijnen moesten proberen die we aan onze klanten aanbieden. Tja het leven is zwaar.

Actieve Zondag

Zondagochtend gingen we om tien uur het water op met jetski’s. Opeens heb je nog meer waardering voor de prachtige baai die tussen Miami en Miami Beach ligt; het is geweldig speelwater. Het water heeft een heerlijke temperatuur, het is enorm uitgestrekt (en op zondagochtend vrij rustig), dus we konden lekker scheuren door het water. Iets wat ik zeker vaker ga doen!

Zondagmiddag brachten we door in Miami beach. We gingen eerst naar een Pool Party in het luxe Delano https://www.morganshotelgroup.com/delano/delano-south-beach, liepen vervolgens langs Ocean Drive voor een bezoekje aan de meer volkse sportbar Clevelander https://www.clevelander.com om te eindigen in mijn favoriete trendy maar informele en relaxte Nikki Beach http://www.nikkibeach.com/destinations/beach-clubs/miami-beach/. Waar je ook heerlijk kan eten voor relatief betaalbare prijzen. Daarna was de warme lol van het weekend op; een enorm onweer barste los, met hevige tropische slagregens.

Relax Zaterdag

Vrijdagavond kwam neef Dennis samen met vriendin Lauren vanuit Kansas City in Miami aan. Ik nam ze meteen mee voor een Miami Downtown experience, door een bezoekje aan Sugar. http://www.sugar-miami.com/. Deze trendy lounge bar heeft twee grote voordelen; (1) Het is op een dakterras op de 40e verdieping, dus met prachtig uitzicht over de stad en de baai (2) Ze hebben echt heerlijke Aziatische tapas gerechten. Uiteraard is het wel heel “Miami” dus prijzig.

Zaterdag was met name een relaxdag, die we doorbrachten op mijn favoriete natuureilandje Virginia Key. Eerst op het mooie strand, later met een kayak door de mangrove lagune, waarbij we onder andere een manatee en leguaan zagen. Plus veel vogels, vis en zelfs een kreeft. ‘S avonds aten we weer erg goed in het Braziliaanse steakhouse in de stad. http://www.steakbrasil.com/

Raar maar waar; telefoongebiedcodes

Vrijdag kwam neef Dennis met zijn vriendin op bezoek in Miami, voor een heerlijk zonnig feestweekend. Maar voordat ik dat verder zal beschrijven eerst een “raar maar waar” ontdekking. De telefoongebiedcodes (area codes) in Amerika lijken met toeval aan gebieden te zijn toegekend. Zo heeft Miami (en dus mijn nieuwe mobiele telefoon) area code 786. Terwijl Dennis uit Noord Kansas area code 785 heeft – en dat is toch een behoorlijke afstand hier vandaag!

Disney; Magic Kingdom & Hollywood Studios

Ik sloot het vorige blogje af met dat ik even de familie niet verder volgde met de G-krachten in Mission Space. Wat ik wel deed in die tijd was flauwe filmpjes maken, zoals je kunt zien op https://www.youtube.com/watch?v=yiDyMvOBIlM en https://www.youtube.com/watch?v=Phe6XzEnshI.

Vorige week zondag was het tijd voor het traditionele Magic Kingdom park, waar we inderdaad alle attracties voor kleine kids konden mijdden. Wel deden we; Space Mountain (die minder snel/wild is dan de Parijs versie), Big Thunder Mountain (“het mijnwerkerstreintje”), Splash Mountain (waarbij we inderdaad goed “gesplasht” nat warden), en Pirates of the Carribean. Bovendien zagen we tijdens het ontdekken van Tom Sawyer een echte slang die niet tot de Disney attrcatie behoorde.

Maandag checkten we Disney’s Hollywood studios uit. Een relatief klein park, maar onder andere met de spectaculaire Aerosmith Rock & Rollercoaster, waarbij ook Aimee voor het eerst een looping en schroef draaide, waarna ze meer meer meer wilde! Andere top attracties waren; Tower of Terror, Star Tours (nog een ruimtevlucht simulatie), en de Indiana Jones stuntshow. De shows werd onze afsluiting, want om vier uur sloten we ons bezoek af voor een rit van vier uur naar Miami.

Disney; Epcot Center

Zaterdag bezochten we het eerste Disney park; Epcot Center. Het was een prima park om Aimee te laten wennen aan wildere attracties, wat erg goed ging. De echte kinderattracties lijken achter ons te liggen! Hoogtepunten van Epcot zijn; Test track, waarbij je je eigen auto ontwerpt, en daarna deze echt kan testen op een testbaan, inclusief een enorme versnelling. Soaring’ Around the World waarbij je met een hanglider over de wereld zweeft. En tenslotte Mission; Space, een ruimtereis simulatie in twee versies; een milde versie en een wildere versie met echte g-krachten. De favoriet van beide kids, maar papa had het na twee vluchtjes wel gezien. De leeftijd toch….

Swim-in cinema

Vrijdagmiddag reden we tegen twee uur weg uit Miami, om even voor zessen aan te komen in Orlando. Ik had een goed hotel net buiten de Disney parken gereserveerd – het Melia https://www.melia.com/en/hotels/united-states/orlando/melia-orlando-suite-hotel-at-celebration/index.html. Met een mooi zwembad. Maar eerst aten we een hamburgertje en bezochten we de Nike factory store. Daarna doken we het zwembad in, waar ik een simpel maar uniek idee voor de hotelindustrie tegenkwam; voor het zwembad hadden ze een groot scherm neergezet, waarop ze de film Jurrasic World afspeelden. Zo kon je de film kijken vanuit een lekker verfrissend zwembad. Dat ging er goed in bij de kids, en nogmaals; wat een eenvoudig maar uitstekend idee!

VIP behandeling

Dinsdag vlogen we naar Miami. Ik had nog wat Air Canada mijlen over, dus kon ik voor ons  vluchten regelen. Helaas niet non-stop, want we vlogen met Air Canada partner Lufthansa via Munchen. Een stopje is de moeite van een gratis vlucht wel waard, echter het leverde wel wat stress op, want onze vlucht vanuit London was vertraagd. We zouden slechts 30 minuten overstaptijd overhouden, en moesten ook nog van terminal wisselen. Gelukkig bracht de service en Duitse efficientie van Lufthansa de oplossing. Al voor de landing werd opgeroepen dat we ons direct bij de uitgang van de gate bij een speciaal persoon moesten melden. Die stond inderdaad klaar met een bordje, en leidde ons snel via personeelsgangen naar een busje. Vervolgens reeds hij ons over het vliegveld naar het volgende terminal en onze gate. Waar we vervolgens weer netjes bij de gate werden afgezegd. De kids vonden deze “VIP” behandeling reuze interessant, en we haalden uiteraard onze vlucht. En toen ik tegen ons mannetje de opmerking maakte, “ik hoop dat onze koffers het ook halen”, zei hij dat deze “dezelfde behandeling” zouden krijgen, en het “100% zeker” zouden halen. Wow Lufthansa, indrukkekkende service!

Insomnia gaming festival

Afgelopen weekend gingen we tot plezier van de kinderen naar het grootste game festival in Engeland, genaamd Insomnia (slapeloosheid). https://insomniagamingfestival.com/insomnia/home/

Waarschijnlijk heet het zo omdat als je maar lang genoeg rondloopt op het festival, je vanzelf Insomnia opdoet. Man man man wat was het druk en luid.

Het festival vond plaats in Birmingham, wat circa twee uur rijden is. Ik had nog wat Hilton punten over, dus kon gratis het Hilton boeken wat naast het conferentiecentrum lag. Gelukkig, want het hotel had ook nog wat goede faciliteiten zoals zwembad, sauna en stoombad om te relaxen. Zo hield ik het zaterdag slechts 15 minuten uit op het festival, voordat ik me terugtrok in de luwte van het hotel. Toen het eindelijk na drie dagen continue regen droog werd, bezocht ik nog twee prachtige landhuizen van de National Trust die in het gebied liggen, namelijk het schattige en pitoreske Baddelsey Clinton https://www.nationaltrust.org.uk/baddesley-clinton, en het wat meer statige Packwood House https://www.nationaltrust.org.uk/packwood-house

Zondag was het gelukkig iets rustiger op het festival, en heb ik met de kinderen nog wat spelletjes gespeeld, en daarbij zelfs twee keer een prijs gewonnen (gratis spellen), door een speelronde van alle deelnemers te winnen.

10 mijl met Theresa

Vrijdagochtend rende ik voor het eerst een officiele 10 mijl run. Jawel geen 10 kilometer, maar 16 kilometer. Het is de langste afstand die ik rende sinds mijn halve marathon in Barcelona bijna 10 jaar geleden. En helaas had ik weinig getraind voor zo’n lange afstand. Ja ik doe mijn regelmatige 5-7km runs, maar 16km is toch echt andere koek. Dus het werd afzien, heel veel afzien. Doelstelling werd niet langer meer een goede tijd neerzetten (dit werd later 01:41:56), maar de race uitlopen. Grappig detail; premier Theresa May van Engeland was een vrijwilliger (“Marshall”) tijdens de race! Zie ook
https://www.standard.co.uk/news/politics/theresa-may-snaps-selfies-with-runners-as-she-marshals-10-mile-easter-race-ahead-of-wales-walking-a3803031.html

A380

Dinsdagnacht vloog ik terug naar London. Deze vlucht werd uitgevoerd met het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, de Airbus A380. In vergelijking met de concurrerende maar veel sierlijke B747 een beetje een lomp vliegtuig. Maar wel indrukwekkend groot. Echter het meest indrukwekkende is de start. De vier grote motoren van het toestel maken zo weinig geluid, dat je alleen een zacht rustig gezoem hoort. Het vliegtuig trilt nauwelijks bij de enorme versnelling op de startbaan, en gaat zo rustig en vloeiend de lucht in, dat je bijna niet merkt dat je vliegt.

Pollo Tropical

Ik ben in Miami  fan geworden van een locale Carribisch fast food restaurant genaamd Pollo Tropical. http://pollotropical.com/home-page. Behalve het normale fast food assortiment hebben ze ook gezondere dingen op het menu staan, en het is bijzonder goed geprijst. Zo had ik een grote kipfillet, rijst, bonnen en mais, met jalapenos en sausjes, voor 8 dollar. Daar kan je niet voor gaan koken.

Werken op zondag

Er moet op dit moment zo veel gebeuren bij Victory, dat ik elke zondag moet (bij)werken. Maar ik heb het perfecte middel gevonden om werk met plezier te combineren. Net zoals vorige week kocht ik namelijk voor $25 een dagpas bij het Grand Beach Hotel. Met perfecte wifi, een heerlijk zwembad en een prima strand dichtbij. En geen pompende bassen van de feesthotels. Uiteindelijk maakt het niet uit waar ik zit te werken, als ik maar goede wifi heb. En na afloop van de dag ben ik heerlijk relaxed en uitgerust, en ook super voorbereid voor een nieuwe werkweek.

Miami Music Week

Van March Break (zie https://lagerweijtjeslondon.blogspot.com/2018/03/de-verschillende-gezichten-van-miami.html) gingen we deze week naar “Miami Music Week”. Onder leiding van het gigantische Ultra Music Festival https://ultramusicfestival.com hebben alle clubs en hotels artiesten en optredens. Het publiek is compleet anders. Waar vorige week de jonge kids hun feesten meerendeel op straat vierden (want waarschijnlijk zijn de meeste onder de 21, of hebben eenvoudig niet genoeg geen geld voor de dure bars en clubs), is er nu publiek met geld. Een kaartje voor het Ultra Music Festival kost een dike $400 wanneer je de taxes erbij rekent; een reden voor mij om af te haken.

Zaterdagmiddag bezocht ik wel Downtown Miami voor een wandeling. De muziekweek heeft danzij het festival als zwaartepunt de stad Miami zelf in plaats van Miami Beach. Respect voor de politie, die met een enorme inzet aan mensen en material alles in goede, georganiseerde en veilige banen leidt. Ik denk dat je buiten het centrum even flink je gaspendaal kan indrukken, want men is nu even te drukken om bonnen te schrijven! Om hun zichtbaarheid te vergoten, hebben ze altijd hun zwaailichten aan, wat in eerste instante een wat vreemde sfeer geeft, maar als je er aan went wel een gevoel van veiligheid.

Ik eindigde zaterdgamiddag in de zwembadbar van het kuxe hotel W op de 50e etage. http://www.wmiamihotel.com. Met een prachtig uitzicht, en een paar uistekende DJ’s achter de draaitafel. Ik maakte het niet laat, want ‘s avonds had ik een kaartje gekocht voor de electronische muziekband The Crystal Method. Zij speelden in de nachtclub van de Nikki Beach Club. The Crystal Method valt onder de alternatieve muziek, en dat was te merken! Ten eerste is Miami duidelijk geen plek voor alternatieve muziek. Waarbij alle bars, clubs en hotels afgeladen waren, was hier de zaal behoorlijk leeg. En wat er liep, was niet het typische Miami publiek in mooie kleding, maar gasten in zwarte shirts alsof je een muziekfestival in Europa bezocht. Prima en gezellig voor mij, maar een raar contrast met de trendy witte nachtclub.

Aankomst in Miami

Als je aankomtvliegen op Miami airport, dan land je meestal in westerlijke richting, en kom je eerst over het heldere blauwe water van de oceaan, daarna de lange stranden van Miami Beach, dan over de prachtig blauwe wateren van de baai en tenslotte over de stad zelf. Een prachtige aanvliegroute, die extra mooi is met een zonnetje en blauwe luchten. Maar het kan ook anders. Het is een tropisch klimaat, dus als je pech hebt vlieg je rondom (of zelfs soms door) onweerswolken, met bliksemflitsen om je heen en met een behoorlijk “bumpy” landing. Zoals afgelopen dinsdag terug uit New York....

Floridian in New York

Ik ben pas een paar weken in Florida, maar ik begin al een echte zon-verwende Floridian te worden. Dinsdagochtend vroeg stapte ik op het vliegtuig voor een dagtrip naar New York voor meetings. En in New York is het koud en sneeuwt het. Deze Hollandse Floridian was echter vergeten een jas mee te nemen…….koud!

De verschillende gezichten van Miami Beach

Naast Miami begin ik nu ook Miami Beach langzamerhand te ontdekken. Ook al is Miami Beach aan de overkant van de baai, een bruggetje verder, het is een andere planeet. Met veel uitersten.

Zo ontdekte ik al het relaxte loungy trendy sfeertje van Nikki Beach http://lagerweijtjeslondon.blogspot.com/2018/02/eerste-weekend-in-miami.html, en de mooie baai zichten met prachtige zonsondergang van de Mondriaan. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.com/2018/03/aan-het-hotelzwembad.html. Ook ren ik elke donderdagavond met een renclub in Miami Beach. Tot nu toe was dit altijd in het donker, maar doordat de zomertijd hier al is ingegaan, was het afgelopen donderdag in daglicht en zelfs met zonsondergang. Op het strand en langs de boulevard van Ocean Drive in South Beach. Het was deze week March Break, met andere woorden de meeste universiteiten waren gesloten voor vakantie, en hier stonden grote groepen studenten dronken en stoned uit hun pan aan het gaan. De politie had de straten afgesloten, want het leverde eeen groot straatfeest op met knallende gettoblasters en autoradios, en een dansende menigte. We werden als renners hard en vrolijk aangemoedigd door de kids, waarvan de dames de kleinste bikinis droegen ter motivatie. Dat was nog pas een run!

Zaterdagmiddag ging ik met de eigenaar van ons oude online reclamebureau in Toronto lunchen, weer in een andere gebied van Miami Beach. Hij nodigde met uit voor lunch in de spa de Standard, een rustige relaxte oase aan de baaikant. http://www.standardhotels.com/miami/properties/miami-beach. Zaterdagnamiddag bezocht ik het meer trendy Delano Hotel, waar aan het zwembad een groot feest werd gevierd met DJ’s en pompende bassen. https://www.morganshotelgroup.com/delano/delano-south-beach. En zondag zocht ik de rust op in het Grand Beach resort, wat aan een rustig stuk strand ligt, ietsje noordelijker. https://www.miamihotelgrandbeach.com/. Het strand is hier perfect; ondiep water, mooi zand, geen stenen of vuil, en lekker rustig.

Interview

Afgelopen week gaf ik ook mijn eerste interview in mijn nieuw job voor de vakpers. Het resultaat kan je vinden op http://www.seatrade-cruise.com/news/news-headlines/new-victory-ceo-dives-in-to-raising-agent-awareness-supporting-send-ship-launch.html. Check ook eens onze website en al onze nieuwe cruises uit http://www.victorycruiselines.com/, zoals Cuba http://www.victorycruiselines.com/cuba-cruise/ en Mexico http://www.victorycruiselines.com/yucatan-mexico-cruise/

IJskoud

Ja de koudegolf die Europa en ook Noord Amerika treft, heeft ook toegeslagen in Miami. Het is s‘ochtends slechts een graad of twaalf, terwijl het overdag nauwelijks boven de twintig graden uitkomt! Kouououd! In ieder geval; de meeste Latinos klagen over het koude weer. Voor een Nederlanders is het gewoon lekker hoor. Hoewel….. de airco’s in kantoren, winkels en andere openbare gebouwen staan meestal nog te blazen alsof het tien tot vijftien graden warmer is. Het gevolg; binnen is het vaak toch echt ijskoud. Daardoor zie je dat verkoudheidjes hier op dit moment overal toeslaan.

Vroege moederdag

We hadden een lekker rustig weekend in Engeland, met op zondag ook nog moederdag, dat in Engeland altijd vroeg valt. Ook hadden we bezoek van neef piloot Bas, die zaterdag na een bijzonder lange nachtdienst behoorlijk verrot aankwam. Hij sliep een beetje bij, had genoeg energie om  ‘s avonds met ons te gourmetten. Hij mocht zelfs aan de wijn, want hij stond niet standby of zo. Maar de volgende dag was hij behoorlijk ziek. Ik plaagde hem nog dat het door de wijn kwam…

Ik rende zondagochtend met Epic in een rustig tempo maar liefst 14 kilometer. Ik heb over drie weeken een run van 10…… echter geen kilometers maar mijlen. Dus dan krijg ik 16km voor de kiezen.

Bas bleef zielig ziekjes thuis terwijl wij met het gezin laat gingen lunchen in onze favouriete pub Crown & Cushion. Ze hadden hun middeleeuwse hal weer opengesteld, speciaal voor moederdag. De pub had een prijs gewonnen voor de beste spare ribs van Surrey, en ze zijn inderdaad voortreffelijk. Zo bestelden we vier keer spare ribs. Aimee ging zelfs aan de volwassen portie, iets wat ze makkelijk opkreeg; ze werkte zelfs nog een ribbetje naar binnen van Kevin die een kinderportie had! Dessert was met ons favoriete toetje; een meringue taartje met ijs, slagroom en aardbijen. Volledig glutenvrij. Ook calorievrij, of wellicht had ik dit laatste verkeerd begrepen….

Zwemparadijs

Afgelopen woensdagmiddag haalde ik de kinderen van school op, voor wat quality time samen. Na uitgebreid advies en gelobby van mevrouw Aimee Lagerweij, gingen we naar het zwemparadijs van Bracknell, genaamd Coral Reef. Daar waren we eerder met veel success heen geweest. Zie ook http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2018/01/coral-reef.html?m=0. Het heeft de meest geweldige glijbanen. Behalve de licht en geluidseffecten, die we de vorige keer ontdekten, vonden Kevin en ik dit keer uit dat op de snelste glijbaan (Cannon) je tijd wordt gemeten. Ik deed er 4,5 seconde erover om onderaan in het bad te plonzen; Kevin ruim twee seconden langzamer, wat opzienbarend is gezien zijn geringe gewicht. Op een andere “simple” glijbaan, kan je terwijl je naar beneden glijdt een wedstrijdje lichtjes slaan doen. Wie de meeste lichtjes aantikt, wint. En zo blijf je leuk bezig. De hongerige wolfjes gingen daarna los op hamburger, friet, boontjes en ijs in het restaurant.

Verdeeld land

Het zijn interessante tijden om de VS te beoeken, want het helaas een ongeloofelijk verdeeld land. De tegenstellingen tussen groepen (zoals democraten en republikijnen, pro Trump/tegen Trump maar ook pro wapenbezit vs tegen wapenbezit) zijn bizar groot. En een gevoelig onderwerp, dus ik probeer het verstandig genoeg maar niet zelf op te brengen in gesprekken met personeel of klanten. Ook al krijg ik de indruk dat de meeste mensen werkzaam in de reisbranche redelijk democratisch/liberaal zijn. De meeste schamen zich kapot voor de politiek van dit moment. 

De discussie over wapenbezit, en het grote aantal politici die betaald worden door de wapenlobby, is helemaal een gevoelig punt. Het verleden heeft laten zien dat de gevoelens en protesten tegen het wapenbezit maar voor korte duur zijn, en dat enkele weken na een schietpartij de mensen al weer vergeten wzijn at er eigenlijk is gebeurd. En dus verdere maatregelen opgeven. Maar dit keer lijkt het anders te zijn. De jongeren, die lange tijd de politiek teleurgesteld links lieten liggen, zijn bijzonder actief en weten als geen ander hoe social media als een vreedzaam wapen gebruikt kunnen worden. Bedrijven worden gedwongen om hun banden met de wapenlobby te verbreken, en politici worden uitgedaagd over de grote giften die ze van dezelfde wapenlobby ontvangen. Ik hoop dat ze door zullen zetten, dit land snakt naar verandering.

Social Run

Vrijdagavond stapte ik op een stevig vertraagd vliegtuig in de richting van Europa. Jawel het leuke winterweer wat jullie hadden werkte nog steeds door in de dienstregeling. Ik kwam daarom pas laat in de zaterdagmiddag aan thuis, nog net op tijd om de laatste sneeuw te zien. En de sneeuwpop die Kevin en Aimee hadden gemaakt.

Zondagochtend had ik een prima jetlag “wake-up” activiteit. Naast de maandelijke club 10K zijn er namelijk ook wat ze noemen “social runs” op zondag, gewoon een relaxed stuk rennen met elkaar. Nu hadden ze afgelopen week een dringende email rondgestuurd, dat ze iemand nodig hadden om de run van zondag te organiseren en leiden. Ik heb zoveel plezier gehad van deze club, dat ik me meteen aanmelde als vrijwilliger. En zo ging ik zondag om half tien, met 15 mensen achter me aan, het bos bij ons in. In een rustig tempo, maar de drassige paden, modder en de vele heuveltjes die je bij ons nu eenmaal hebt zorgde er toch voor dat men een dik uur later moe maar voldaan was. Leuk om een keer te doen!

Victory Cruise Lines

Ik heb op dit blog nog niet een goede introductie gegeven over Victory Cruise Lines. http://www.victorycruiselines.com/. 

Victory is slechts twee jaar oud, dus nog een echte startup. Dat betekent voor mij; veel werk te doen, met name op verkoop, marketing, organisatie, systemen en rapportages. Helemaal mijn ding dus. We hebben twee schepen, kustvaarders. http://www.victorycruiselines.com/our-fleet/. Daarmee kan je dus rivieren en meren op, en langs de kust varen. Ze zijn niet comfortabel genoeg om een grote wilde zee  over te steken, laat staan poolgebieden te bezoeken. De oud collega’s van Quark kunnen dus rustig ademhalen.

We zijn markleider op de Great Lakes. http://www.victorycruiselines.com/great-lakes-cruise/. Grappig detail; Toronto is een belangrijke haven voor ons. Ook gaan we naar Quebec http://www.victorycruiselines.com/canada-st-lawrence-cruise/. En het gebied in het noorden van de VS http://www.victorycruiselines.com/new-england-cruise/. Ook gaan we naar Cuba http://www.victorycruiselines.com/cuba-cruise/ en volgend jaar  naar Mexico. http://www.victorycruiselines.com/yucatan-mexico-cruise/. Wil je me een plezier doen? Like dan onze pagina op Facebook https://www.facebook.com/groups/victorycruiselines/?ref=bookmarks

Haaitjes kijken

Zoals overduidelijk was, heb ik twee weken geleden veel plezier gehad tijdens het duiken met haaien in Bahamas. Ik heb behalve foto’s ook filmpjes gemaakt met mijn Gopro. Alleen helaas had ik deze nog op time-lapse video staan. Daarom zijn ze  niet zo geweldig, maar hier zijn toch de beste twee. Nummer een; een haaitje achtervolgen. https://youtu.be/uHbMYHiIkAE. En meer haaien – Carribische Reef haaien, maar opens zwemt er ook een zusterhaai door beeld. https://youtu.be/O0YsohalKmc

Aan het hotelzwembad

Zondag wilde ik een beetje lezen, mailen, en werken. Nu kan ik dat thuis, maar mijn appartementje is een beetje saai, donker en sfeerloos. Ik besloot de oversteek naar Miami Beach te maken, en bij een hotel binnen te lopen. Dat ging allemaal prima, uiteraard vroegen ze wel om een credit card om drankjes etc af te rekenen. Mijn target was het mooie Mondrian hotel, dat niet aan het strand ligt, maar aan de baai. https://www.morganshotelgroup.com/mondrian/mondrian-south-beach. Een hotel genaamd naar een Nederlanderse schilder, en ook het hele ontwerp/design is van een Nederlander (Marcel Wanders). Met een prima zwembad, goede wifi en relaxte muziek voor het ultieme lounge sfeertje. Een prima plek!

Virginia Key; verrassing in Miami

Zaterdagochtend las ik door de site meetup.com naar activiteiten in de omgeving. Meetup is een uitstekende website, met overzichten van de verschillende interessegroepen en activiteiten die georganiseerd worden in de omgeving. Zo koos ik voor outdoor, adventure en hiking. Maar er zijn interessegroepen voor werkelijk alles, van sport, feesten, tot boeken en legpuzzels. In de outdoor groep vond ik een leuke activiteit die al om 10 uur begon; een kayaksafari om manatee’s (zeekoeien) te bekijken. Op Virginia Key, een eilandje ten zuiden van Miami, op weg naar Key Biscayne. Snel ging ik op pad om een verrassende kant van Miami te ontdekken.

Virginia Key is namelijk een park en één en al natuur. Bij toeval. Ooit was dit een verlaten stukje land verbonden met Miami Beach, maar met de bouw van de haven werd het een eilandje en werden alle rotsen, zand en baggerzooi hier gestort. Ook heeft het eilandje een minder positief verleden als het enige strand van Miami waar de zwarte bevolking werd toegelaten. Jawel ook hier kenden ze ooit apartheid. Daarna viel het eilandje in vergetenheid. Totdat men nog niet zo lang geleden ontdekten dat natuur het eiland had overgenomen. Bijzondere natuur. Er leven verschillende met uitsterven bedreigde plantensoorten, roofdieren zoals bob-cats en de lagune werd een thuis voor manatee’s (zeekoeien). En nu staat er een klein simpel maar gezellig outdoor centrum waar je kayaks, stand-up paddle boards en fietsen kunt huren.

De manatee’s zitten gelijk in de lagune als je wegvaart, en als snel zitten de vriendelijke oude reuzen onder je boot, naast je boot of komen ze nieuwsgierig even kijken wie nu weer in het gebied op bezoek komt. Heel leuk en ook een beetje spannend, als zo’n enorme reus onder je kleine kayak schiet. Ze kunnen met één tikje je omgooien, maar ze worden niet voor niets vriendelijke reuzen genoemd. Het schijnt nog nooit te zijn gebeurd. Het zijn bovendien overwegend vegetariers, ook al lusten ze af en toe ook een schelpje.

Minder vriendelijk zijn de Portugeze Oorlogsschepen (giftige kwallen) die hier aanspoelen. Gelukkig zie je ze van ver aankomen, het zijn net drijvende blauwe plastic zakjes. Ik leerde nog wat nieuws; officieel zijn het geen kwallen, maar een kolonie van heel veel kleine kwalletjes.

En verder zagen we veel vogels (grote pelikanen) en hadden we prachtige uitzichten over Miami Beach. Grappige tegenstelling – hier de rust en natuur, daar de drukte.

Ik liep nog enkele natuurpaden op het eiland, en bezocht het prachtige en bijna verlaten strand. Enig nadeel is dat je hier geen faciliteiten (barretjes en restaurantjes) hebt, dus je moet zelf koelboxen meenemen. Maar verder is het een prachtig stukje natuurstrand, heel authentiek, en zo dichtbij de stad.

Ik vond tenslotte ook nog een soort alternatief festival, met muziek, eetkraampjes en zelfs een oosterste meditatietempel. Ik bleef even hangen voor een drankje en hapje, voordat ik terugkeerde naar de stad.

Run Miami

Behalve elke dag 2.5 km naar kantoor heen en terug, probeer ik op dinsdag en donderdag ook mee te doen met een runclub die zwaar gesponsord wordt door Nike. Dinsdagavond komen ze bij elkaar in Downtown Miami, donderdag is de beurt aan Miami Beach. Afgelopen dinsdag was het een serieuze 7 km run langs de baai. Ja je krijgt er een behoorlijk Miami Vice gevoel van, jammer alleen dat je afziet en zweet als een gek. Ook al is het ‘s avonds, winter en met een stevige zeewind, ik had dinsdag nog veel moeite met rennen in een warmere temperatuur. Aan de finish deed ik dan ook niks anders dan veel water drinken (gratis aangeboden dankzij Nike), terwijl een grote groep nog voor een soort bootcamp fitness training gingen op het plein. Ik heb een keertje rustig en lafjes toegekeken……

Na het serieuze werk op dinsdag was donderdag minder serieus; dit keer was het ren-puzzeltocht in groepen door Miami Beach, waarbij je foto’s moest maken met je groep met bijvoorbeeld een politieagent, een skate-boarder, een ober, een verliefd stelletje, etc. De winnende groep (waarin ik helaas niet zat) kon een gratis paar Nike schoenen uitkiezen in de Nike winkel. En voor de rest waren en gratis hapjes en drankjes na afloop. Dank je Nike!

Raar maar waar; links rijden met links stuur

Grappig feitje van de Bahamas; omdat het een oude Britse kolonie is, rijden ze daar links. En omdat Florida zo dichtbij is, worden de meeste auto’s geimporteerd uit Amerika met een niet-Engels stuur aan de linkerkant, zoals in Nederland. Dat is bijzonder onhandig bij het inhalen; je hebt totaal geen zicht over de weg voor je. Daarom wordt ook gewaarschuwd voor de gevaren bij het inhalen met borden en de grappige tekst “Undertakers like Overtakers” (“begravenisondernemers houden van inhalers”). 

Weekendje Bahamas

Vorig weekend was de perfecte combinatie van werken en plezier. Ik had namelijk tot nu toe nog nooit een schip van Victory Cruise Lines bezocht. Nu ligt één van onze twee schepen in Freeport op de Bahamas te wachten op het begin van het seizoen, over drie maanden. Een vluchtje naar Freeport is slechts een half uurtje vanaf Miami, dus dit was de perfecte mogelijkheid om een schip te bekijken, en een paar dagen extra te blijven voor wat duikjes. Maandag was ook nog eens een bank holiday, dus ik had een extra lang weekend.

Vrijdagavond vloog ik naar Freeport. Dit ligt op het grootste eiland van de Bahamas, een volkomen vlak eiland. Paradijselijk, maar het gedeelte waar een schip opgeslagen ligt is uiteraard het meest afgelegen en lelijkste stukje van het hele eiland. Op het schip maakte ik kennis met de bemanning, slechts een kleine groep om het schip te onderhouden en operationeel te houden. Het is een kleine wereld, want twee Filipijnse bemanningsleden werkten eerder op Quark schepen, en we herkenden elkaar nog. Ik had mijn eigen cabin en werd ook nog eens goed gevoerd, dus kon ik mijn geld besteden aan duiken.

Zaterdag dook ik de hele dag, in total drie keer. En zondag twee keer. Duiken op de Bahamas is top; mooie koralen, goed zicht, rustig water, rustige duikplekken,veel leven en veel haaien! In alle vijf duiken, die ik dit weekend deed, zag ik haaien, maar niks komt meer in de buurt van de derde duik op Zaterdag, genaamd Shark Alley, oftewel het steegje van de haaien.  Hier worden de haaien af en toe gevoerd, waarover je verschillende meningen mag en kan hebben, maar het resultaat is dat er hier een grote groep Caribische rif haaien (en een enkele nurse shark – zusterhaai) zit, die erg dichtbij komen. Heeeel dichtbij. De instructie is om handen bij je lichaam te houden en niets plotseling uit te steken. En echt; ik ben geen moment bang geweest, omdat ze totaal geen agressieve indruk maakten. Het was een unieke ervaring.

Cirque du Soleil in de Royal Albert Hall

Vorige week zondag gingen we met het gezin en oma's naar Cirque du Soleil. Deze had in London een show in de Royal Albert Hall. Nu is de geweldige statige Royal Albert Hall al een attractie op zich. Zoveel historie zit in dit prachtige gebouw, met een geweldige acoustik. Cirque du Soleil maakte het feest compleet, met hun altijd indrukwekkende shows van acrobatiek, muziek, dans en show. https://www.cirquedusoleil.com/ovo

Op de weg terug stopten we in Kingston aan de Thames, voor een etentje in een pub aan de Thames, genaamd Boaters Inn. http://www.boaterskingston.com. Hier moeten we in de zomer zeker een keer terugkomen, want ze hebben hier een mooie biertuin aan de rivier. Maar in de winter zit je toch liever lekker binnen.

Naar de 25 minuten

Na de nodige rentrainingen in Engeland, rende ik in Miami slechts van en naar kantoor (2.5km), en een enkele Nike Miami Run van 6km. Okay en prima, maar niet geweldig. Toch besloot ik me vorige week Zaterdag maar weer te testen in de Parkrun. Met persoonlijke support van moeders! 

Het terein was dit keer bevroren, waardoor het slippen en glijden voorbij was. Daarnaast bleek ik ook de nodige energe te beschikken, want ik klokte dit keer 26:15, maar liefst veertig seconden sneller dan twee weken ervoor. Zo kom ik langzaam in de buurt van mijn toptijden van in de 25 minuten.

Oude pubs en foute luxe

Vorige week Woensdagnacht stapte ik op het vliegtuig in Miami voor een aantal dagen Engeland, met name om Isabelle’s verjaardag te vieren. Donderdagmiddag gingen we meteen een dagje en nachtje weg. Ik had een nachtje geboekt in een over-de-top design en luxe hotelletje met de foute naam “Crazy Bear”. Deze ligt in het dorpje Beaconsfield, op ca 50 minuten rijden.  Ja dit is ook het plaatsje met wat zich noemt de oudste pub van Engeland, the Royal Standard of England. http://www.rsoe.co.uk. Daar gingen we dan ook lunchen, in een mooi zitje voor het grote haardvuur. Deze pub is een attractie op zich!

Daarna gingen we naar de Crazy Bear dat, zoals geschreven, over-the-top ingericht is. http://www.crazybeargroup.co.uk/beaconsfield/. Een beetje “bordeel” fout, maar erg grappig, zeker als je er een fles champagne bijkrijgt. ‘s Avonds sloten we daar aan voor het eten, in het Thaise restaurant. Thais eten is altijd goed, en daarna werd er nog nageborreld in de Marrokaanse lounge en toen we daar verwijderd werden, in de foute bar met veel spiegels en prulversieringen.

Eerste weekend in Miami

Vorige week zaterdagochtend werd ik wakker door het geluid van veel vallend water. Ja hoor, mijn eerste zaterdag in Miami, en het regende als een gek. Ik dacht eerst dat de eigenaar zijn appartementen aan het schoonspuiten was – er is hier nog steeds behoorlijke schade vanwege de orkaan van vorig jaar. Sommige appartementen zijn zelfs nog onbruikbaar. Die van mijn is denk ik nooit erg beschadigd geweest, omdat ik op de begane grond, vrij beschut, zit.

Gelukkig was het zondag lekker weer. Ik had op kantoor afgesproken, om te gaan lunchen met een van de aandeelhouders. Daarna zette ik koers naar Miami beach, waar ik uiteindelijk een hippe beach club bezocht, waar het sfeertje er goed inzat vanwege de Super Bowl, de finale van het Amerikaanse Football. Dat het land net zo stil legt zoals een WK finale bij ons zou doen. De rest van de middag zat ik lekker in een heerlijk comfortabele strandstoel een beetje te mailen en te lezen, onder het genot van een zonnetje en lekkere muziek. Niet slecht!

Meer Lima, minder New York

Miami heeft het beeld om een Noord-Amerikaanse stad te zijn met Zuid-Amerikaanse invloeden. Ik wil dit beeld echter aanpassen; het is veel meer een Zuid-Amerikaanse stad met een beetje Noord-Amerikaanse invloed. De taal op straat is overwegend Spaans. Een afhaal Chinees of Thai heb ik in mijn buurt niet kunnen vinden, wel Carribische en Peruaanse eethuisjes met afhaalmogelijkheden. Wat overigens ook erg lekker is!

Zaterdag moest ik boodschappen doen. Ik nam een supermarket naar keuze, en dat bleek uiteraard een Latino-supermarkt te zijn. Met wellicht een beetje Zuid-Amerikaanse chaos (ik kon geen logica in de schapindeling ontdekken). Maar ook met veel lekkere en bijzondere dingen. Een glutenvrije afdeling hebben ze niet, maar wel veel Mais- en  Yuka/Cassave producten. Zoals weer mijn geliefde Yuka-broodjes, mmmmmm

Hello Miami

Dinsdagochtend stapte ik op het vliegtuig naar Miami. Een nieuwe toekomst waar ik tot nu toe vrij geheimzinnig over ben geweest, omdat uiteraard eerst de teams geinformeerd moesten worden. Wat we pas woensdagochtend deden.

Het interessante aan deze uitdaging is om een cruise start-up (het is nog een vrij jong bedrijf, minder dan 2 jaar oud) op te zetten en uit te bouwen naar een “volwassen” cruise onderneming. Het is geen keuze voor een carriere; het is meer een project of een opdracht voor een aantal jaar. En ja dat met het nodige gependel tussen Miami en Engeland. Wat ongetwijffeld zwaar gaat worden, maar om elke dag 2-4 uur in totaal te commuten tussen huis en enkele alternatieven rondom London was ook geen feest geweest. En zo krijgen we meteen een leuk vakantie adres.

Vicitory Cruise Lines is in de 1.5 jaar al uitgegroeid tot de cruise line op de Great Lakes van Amerika en Canada. Voor de winter zijn we producten aan het ontwikkelen, zoals een cruise rondom Cuba.

Het opstarten in een ander land is altijd uitdagend, omdat zoveel geregeld moet worden. Maar ik vond al snel een tijdelijk appartement, op ca 2.5km van het kantoor. Ik trok er vrijdag al in. Ook hoop ik komende week mijn Amerikaanse mobiel te krijgen en een bankrekening. En dan nog het allerbelangrijkste; een visum!

Blij in de tent

Aimee vroeg de laatste tijd regelmatig of ze een tent mocht bouwen in haar kamer. In plaats van iets te maken met dekens en kussens, stelde ik voor om een oude tent van ons van zolder te halen. Dat maakte haar zo blij, dat ik maandagmiddag inderdaad mijn oude vakantie- en festivaltentje opzette in haar kamer. Alleen de binnentent, maar dat was genoeg om een meisje heel blij te maken. Die dag hadden we ook haar beste vriendinnetje meegenomen van school voor een play-date, dus de meiden gingen samen in de tent huiswerk maken (zeiden ze….), snacken en spelen.

Pub-, ren- en filmweekend

Zaterdag begon ik trouw het weekend met de Parkrun, waarbij ik, ondanks de modder, voor het eerst sinds mijn blessure onder de 27 minuten dook met 26:56. De middag bleven we met z’n allen thuis; Aimee had ook een vriendinnetje op bezoek. ‘s Avonds gingen we met z’n vieren uiteten in onze favoriete pub, the Crown & The Cushion, om toch mijn nieuwe baan een beetje te vieren, en meteen een soort van klein beetje afscheid te nemen, want ik zal heel veel weg zijn de komende maanden.

Zondagochtend werd er weer gerend, namelijk de maandelijkse club 10k. Ik liep deze uiteindelijk in een keurige 55:50, een dikke minuut sneller dan December, in wat pas mijn tweede 10K sinds mijn blessure is. Met een tevreden gevoel keek ik samen met de rest van het gezin thuis het tweede gedeelte van de film de Mazerunner. Die vonden Isabelle, Aimee en ik zo spannend, dat we het niet konden laten om daarna in de auto te springen en in de bioscoop het derde en laatste deel te zien. Kevin had daar geen zin meer in, dus die bleef thuis.

50.000 Stappen

Vorige week van maandag namiddag tot en met woensdag was ik al op stap voor mijn nieuwe werk, hoewel ik officieel nog niet ben begonnen. Dat betekende dat donderdag mijn laatste wandeldag zou worden. Met mooi zoning weer, moest dat een “knaller” worden, dus koos ik er een uit van 22km. De start was een uurtje rijden ten zuiden van waar we wonen, in het dorpje Droxford, aan het schilderachtige riviertje de Meon. De vele dorpjes hier hebben allemaal stokoude kerkjes, en Droxford doet daar niet voor onder. Even buiten Droxford ligt er een oud verlaten trein-traject. Het niet meer bestaande stationnetje van Droxford neemt in de geschiedenis toch een belangrijke plek in, want hier reed Churchill in een treinwagon heen, om met zijn staf de plannen uit te werken voor D-day.

Vanuit Droxford liepen we via het gehuchtje Soberton naar het dorp Hambledon, ook beide met mooie oude kerkjes. Vanaf Hambledon ging de wandeling door velden, schapenweiden en zelfs wijngebieden naar de heuvel Old Winchester Hill. Voor het eerst raakte ik de weg kwijt, maar gelukkig is Old Winchester Hill makkelijk te zien van alle kanten, dus nam ik mijn eigen route naar de top. Old Winchester Hill is ook de plek van een groot pre-historisch fort, waarvan je nu nog de wallen en aardewerken kunt zien. Het uitzicht is geweldig. Op de top vond ik weer mijn wandelroute, en deze liep hiervandaan naar beneden, over bijzonder modderige stukken, naar de rivier de Meon. Waarvan we weer via meer kleine dorpjes terugliepen naar Droxford.

‘s Avonds ging ik gewoon met de club rennen, waardoor ik voor het eerst een 50,000 stappen op een dag klokte met mijn Fitbit.

Aanzoek in Antarctica

Aimee is erg geinteresseerd in het aanstaand huwelijk van haar neef Bas. Zo vroeg ze hem vorige week zondag tijdens het eten hoe hij zijn aanzoek had gedaan. Ik grapte nog dat meisjes ook jongens ten huwelijk kunnen vragen, en daarop werd ik maar een beetje vreemd aangekeken. Aimee is met slechts negen jaar van de oude stempel – alleen jongens kunnen meisjes vragen, en niet andersom. 

Ze vroeg ook waar Bas zijn aanzoek had gedaan (Zuid-Afrika). Waarop ik aan Aimee vroeg waar haar toekomstige vriendje haar ten huwelijk zou moeten vragen. Aimee dacht even na over de vraag, en antwoorde zonder aarzeling “in Antactica”. Oeps, arme jongen, ik denk dat ik de lat een beetje hoog voor je hebt gelegd…..

Nat weekend

Over het algemeen ben ik best positief over het weer wat we hier in het zuiden van Engeland hebben. Zeker de afgelopen maanden hebben we relatief veel zon en droge dagen gehad, en was de temperatuur mild. Maar niet vorig weekend. Zaterdag regende het de hele dag; zondag hadden we in het begin sneeuw, met name natte sneeuw, wat later ook weer over ging in regen. Continue regen! Het was een echte binnen-blijf weekend. Zaterdag ging ik zoals eerder geschreven wel even blubberen op de Parkrun. En zondagochtend probeerde ik met Epic in het bos te gaan rennen, maar na een half uur keerden we samen compleet doorweekt en vooral koud terug.

We hadden bezoek dit weekend; Kevin’s vriendje Henry bleef het hele weekend bij ons, en zondagmiddag kwam trouwe gast neef Bas op bezoek.

Werken aan conditie, contracten en tuin

Vorige week was voorlopig mijn laatste volledig vrije week. Afgelopen donderdag rondde ik alle overeenkomsten af, en ik zal komende week al wat voorbereidingen moeten treffen, om 1 februari officeel te beginnen. Meer info volgt snel!

Ik werkte ook had aan mijn conditie, door zowel dinsdag en donderdag met de club te trainen. Mijn doel was om deze zaterdag op de parkrun weer een nieuw record na blessure te zetten. Frustrerend genoeg lukte dat net niet; ik klokte 27:03 na 27:02 van vorige week! Maar ik had een excuus, want het was weer heel modderig, glad en zwaar. Mijn verbeteringen waren wel zichtbaar in de positie; ik werd 111e (vorige week 183e) , de 95e man (vorige week 154e) en 20e (vorige week 33e) in mijn leeftijdcategorie.

Tenslotte kon ik het niet laten om weer wat in de tuin te doen. Ik verving een slecht stuk gras met grasrollen (deze zijn slechts 3 pond per rol, en uitstekende kwaliteit) en snoeide de wegkant een beetje in.

Korte wandeling en lunch met een bekende

Afgelopen dinsdagochtend ging ik met Epic op pad voor een relatief korte (9km) wandeling, in de buurt van mijn oude kantoor (High Wycombe), in het heuvelgebied van de Chilterns. Voor een relatief korte wandeling had dit wel alles; mooie dorpjes, landhuizen, kerkjes, bossen, wild (herten, fazanten, jachtvogels) en mooie uitzichtspunten. Start was in het gehucht Bradenham, met een mooi oud kerkje en landhuis. De wandeling ging door de bossen en over velden naar het dorpje West-Wycombe. Onderweg zagen we herten en fazanten. West-Wycombe is bijzonder, want het hele dorp is eigendom van de National Trust, die daarmee het orginele en oude karakter volledig beschermt. https://www.nationaltrust.org.uk/west-wycombe-park-village-and-hill. Helaas was het park en het oude landshuis gesloten. Vanuit het dorpje namen we een stevige klim heuvelop, waarbij we nog langs (ook helaas) gesloten grotten kwamen. Op de top van de heuvel staat een enorm mausoleum van ooit de heersende Dashwood familie en de St Lawrence kerk. Vanuit daar ging het weer via bossen en velden terug naar Bradenham. Even verdrop stopte ik nog even bij het landhuis Hughenden https://www.nationaltrust.org.uk/hughenden, ook van de National Trust.

Vanuit Hughenden was het maar een kort ritje naar het plaatsje Beaconsfield. Ik had hier afgesproken voor lunch met Quark expeditieleider Hadleigh (Aimee’s favoriet), die hier woont. Dat deden we in een unieke locatie, want Beaconsfield claimt de oudste pub van Engeland te hebben, genaamd The Royal Standard of England. Dit bleek een abslute aanrader, echt een unieke historische plek. Een prachtige pub, de moeite waard om ook in de toekomst hier langs te gaan (ca 50 minuten rijden van ons huis). Bekijk de plaatjes op http://www.rsoe.co.uk/

Parkrun en Coco

Vorige week zaterdagochtend liep ik trouw weer de Parkrun. En waar ik de week ervoor beweerde dat het nog wel weken zou duren voor het gras en natte park zou herstellen, had een relatief droog weekje het park goed gedaan. Het was nog steeds een beetje modderig, maar je gleed in ieder geval niet meer bij elke stap een stuk terug. Dat betekende ook dat ik geen verstoppertje kon spelen met mijn conditie. Had ik de afgelopen twee weken een goed excuus voor mijn behoorlijk slechte tijden, nu moest ik weer wat laten zien. En dat deet ik met 27:02, de snelste tijd na mijn blessure afgelopen jaar. Dit was een stuk sneller dan mij 27:26 van medio December, maar nog wel ruim 1.5 minuut langzamer dan voor mijn blessure.

‘ S middags gingen we met het gezin naar de nieuwste Disney film Coco. www.disney.com/coco. Niet de beste Disney film ooit, maar een mooie familiefilm. 

Dank voor MOD land

Vrijdag trokken Epic en ik er weer op uit voor een wandeling, dit keer in de bossen over de heide bij Aldershot. Aldershot is één van de grotere militaire basissen hier in de buurt, en de natuur eromheen is net zoals bij ons militair (MOD = Ministery of Defense) land. En gelukkig ook net zoals bij ons vrij toegangelijk voor iedereen. Waarvoor dank, want de natuurgebieden zijn bijzonder de moeite waard! Zo zagen we zelf een vos, wat relatief zeldzaam is bij daglicht, en twee keer herten. Lunchen deed ik onderweg in een uitstekende pub, Foresters in Church Crookham. https://foresters-dining.co.uk. De normale gerechten in deze pub zijn behoorlijk geprijst, maar de lunchkaart is prima betaalbaar. Zo at ik voor nog geen 10 pond de Kobe burger, éen van de beste burgers ooit!

Wandelen rondom Frensham

Woensdag ging ik weer eens een middagje wandelen met Epic. Doordat ik de omgeving, zeg maar binnen een uur van Camberley, zo langzamerhand begint te kennen, begin ik ook voorkeuren te hebben. Zoals het gebied rondom Frensham, ten oosten van Farnham en ten zuiden van ons. Dit is een gebied met veel rustige natuur, meertjes (wat redelijk uniek hier is, er is niet veel water) en historie. In het verleden liep ik bij Frensham little pond http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/10/frensham-little-pond-en-de-sprongetjes.html en http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/10/het-vijvertje-van-de-bischop.html, terwijl ook de ruines van Waverley Abbey, ster uit de laatste Mummy film, hier liggen. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/11/de-mummy-in-waverley-abbey.html. Dit keer startte ik bij het grote meer, bijzonder creatief “Frensham Great Pond” genoemd. Net zoals zijn kleine broertje “little pond” is dit een door mensen gemaakt meer, maar wel uit 1206! Oorpronkelijk waren dit visvijvers voor de Bisschop van Winchester.

Vanaf het meer liep de route door bossen en rustige weggetjes naar het dorpje Dockenfield. Meest bijzondere van dit dorpje is de leuke pub, met een grote speel- en biertuin (onthouden voor de zomer!), midden in het groen. http://www.bluebell-dockenfield.com/. Vanaf Dockenfield ging de wandeling via de watermolen van Frensham en de mooie rivier de Wey terug naar het meer.

Coral Reef

Maandg hadden de kids nog een extra dag vrij, vanwege het feit dat hun school samengaat met een andere school. Aangezien Isabelle weer begonnen is, met twee dagen stage per week, paste ik op de kids. Aan het einde van de dag besloot ik wat leuks met ze te doen. In Bracknell, op zo’n vijftien minuten rijden, hebben ze onlangs een compleet gerenoveerd zwembad/waterpark opgeleverd, genaam Coral Reef. https://www.bracknell-forest.gov.uk/leisure-services/coral-reef-waterworld. Dit bleek een groot success te zijn, met name door de spectaculaire glijbanen. De glijbanen komen met licht-, effecten-. projecties- en geluidsschow, allemaal in het kader van een thema dat je zelf kunt kiezen voordat je in de glijbaan duikt. Op hun website hebben ze filmpjes van de glijbanen geplaatst, waarbij de leukste banen de laatste drie (Storm Chaser, Poseidon’s Peril en Maelstrom) zijn. https://www.bracknell-forest.gov.uk/leisure-services/coral-reef/giant-waterslides. En speciaal voor de Hollanders; als je door de weeks net zoals ik voor half vier binnen ben, dan ga je voor de helft van de prijs. Zo was ik voor £15 klaar voor ons drie, inclusief parkeren!

Op bezoek bij Jane Austen

Zondagochtend was het eindelijk weer eens zonnig en droog weer, een goede mogelijkheid dus voor een wandeling. Ik besloot het gebied ten zuiden van Farnham verder te verkennen, met een wandeling van zo’n 10km langs de dorpjes Farringdon en Chawton. Het gehucht Chawton heeft een “claim to fame”, want hier woonde de beroemde schrijfster Jane Austen. Het dorpje is bijzonder pittoresk, ook voor mensen die niks met haar of met haar boeken hebben is het een bezoekje waard. Jane ligt overigens niet hier in het mooie plaastelijke kerkje begraven, maar in de prachtige kathedraal van Winchester.

Dit was geen wandeling door bossen, maar door veel velden. Ook was er een lang stuk over een niet meer in gebruik treintraject. Epic en ik eindigden in wederom een pitoresk dorpje, genaamd Upper Farringdon.

Ocado wake-up call

We zijn grote fan van boodschappenbrengdienst Ocado, omdat die het enorme Waitrose assortiment aanbieden, en meestal ook goed geprijst zijn. En als je de bezorgtijden goed uitkiest, is dit nog gratis ook. Zo laten we meestal onze boodschappen ‘s avonds in het weekend afleveren. Zo dachten we afgelopen weekend een “slot” te hebben van half zeven ‘s avonds. Echter zondagochtend kwart over zes sloeg Epic luid en serieus aan het blaffen. Toen ik naar buiten keek stond daar het Ocado wagentje voor ons huis geparkeerd. Tja, we hadden de traditionele AM/PM fout gemaakt……. Goedemorgen!

Modderland

De afgelopen milde natte winterweken is er heel veel regen gevallen in Engeland. Gelukkig zitten we op een heuvel, dus onze tuin is goed begaanbaar en we houden ook droge voeten in ons huis. Maar alle bossen en velden staan onder water, zoals we vorige week al bij het wandelen ontdekten. Ook de Parkrun wordt elke zaterdag een grotere uitdaging, omdat 500 renners langzamerhand het natte park kapottrappen. Ben benieuwd of ze binnenkort het tijdelijk gaan stoppen. Gelukkig komt er een droge week aan, zodat het gras zich hopelijk kan herstellen. Ja, één van de beste aankopen die je op dit moment kan doen in Engeland zijn een paar kaplaaren, oftewel “Wellies”.

Slijmhok

Blijkbaar is het een trend onder jonge kids op dit moment; slijm maken. “Slijm” videos op Youtube krijgen enorm veel views op dit moment, en de kids willen maar al the graag zelf experimenteren. In eerste instantie verboden we dit, en betrapten we met name Aimee om het boven op haar kamer stiekem te maken, met alle bijkomende troep. We besloten om het te “legaliseren” maar dan onder begeleiding in de keuken. Dat was ook geen succes, want de hele keuken werd één plakkerige boel. Totdat Isabelle een sli(j)m idee kreeg; we hebben in de tuin een oud klein houten speelhuisje staan. Ik heb al een paar keer met het idee gelopen om het te slopen, ook bij gebrek aan belangstelling van de kids om er iets mee te doen. Isabelle’s idee was om hiervan een slijmhok te maken. Zo blijft alle troep uit ons huis. En de kids zijn er tot nu toe erg blij mee. Zo blij dat Aimee deze enige plek die ze compleet vies mag maken, op zaterdag ging schoonmaken en poetsen!

Kolonisten

De gezellige familiebijeenkomsten van kerst en oud & nieuw hebben ervoor gezorgd dat onze kids “ouderwetse” bordspellen weer hebben ontdekt. Vooral het spelletje Kolonisten is nu bijzonder populair bij hen, zodat we dat nu regelmatig spelen. Voorlopig is het voor mij nog relatief makkelijk om te winnen. Want broer en zus zijn zulke rivalen dat, als ze zelf niet kunnen winnen, ze er alles aan zullen doen dat de ander niet kan winnen. En daar profiteert papa dan weer van.

Trump Gezicht

Nog twee hilarische filmpjes van onze vakantie. Waarbij Aimee een “Trump face” probeert te immiteren. https://youtu.be/6GkwQ-fELgY. En ook met Kevin https://youtu.be/7Gnz7harlpo

Sociale wervelstorm

Wow, afgelopen week was een mega sociale week voor de Lagerweijtjes. Nu kunnen we weer even genieten van de rust in onze Engelse “countryside”.

Het begon vorige week maandag, toen we ‘s ochtends aankwamen in Nederland van onze lekkere vakantie in de UAE. We vierden eerste kerstdag in Zoetermeer met Oma Nel, door uiteten te gaan naar de plaatselijke Griek. De dag erna vierden we tweede kerstdag met een bijna complete Lagerweij familie in Tiel. Bijna compleet want neef Bas moest vliegen en zijn verloofde (jawel) Rianne was ziek. “Derde” kerstdag vierden we traditioneel met vrienden, terug in Zoetermeer, door middel van een etentje in een Thais restaurant in de gezellige Dorpstraat. Het restaurant kende deze avond geen andere gasten, dus we hadden het hele restaurant voor onszelf.

Donderdagochtend vermaakten we ons nog met vrienden en hun kinderen in het Nationaal Videogame Museum in de oude V&D in Zoetermeer (zie ook https://www.nationaalvideogamemuseum.nl/). En daarna vlogen we door naar London, waar we twee oma’s in rolstoel, twee mega stuiterende kinderen en zes koffers moesten proberen te managen.

Vrijdag kregen we ons verdere bezoek binnen; om elf uur Gerben & Helen & kids, en bijna twaalf uur later Marijke & Ron & Kids. Het werd topdrukte in Camberley, met 14 mensen in ons huis. Super gezellig! Met zus Marijke en familie maakten ik twee mooie wandelingen; de Devil’s Punch Bowl op Zaterdag (met mooie uitzichtspunten) en rondom Bentley, ten zuiden van Farnham, op Zondag. De laatste wandeling viel behoorlijk in het water. En blubber! 

We leerden ook dat er met Oud & Nieuw in onze straat helemaal niets gebeurt. Er waren zelfs geen mensen buiten! Zo heb je al snel het mooiste vuurwerk van de straat!

Maandag gingen de eerste gasten naar huis, en dinsdag de rest. En nu is het stil in huis…….

Vakantie vlogger op woestijnsafari

En zo ging onze vakantie vlogger ook op woestijnsafari. Ze mocht zelfs voorin de jeep zitten, wat af en toe spectaculaire beelden opleverde. https://youtu.be/8P4J4ROgB6U. Nu wordt het pas echt wild https://youtu.be/KRXVdDILpNQ . Het is echt fun! https://youtu.be/k9-r-mKMdKE. Sand boarden https://youtu.be/rRGYP5Wjrcw. Een zandduin beklimmen. https://youtu.be/1-MpX86LVy0. En eraf rollen https://youtu.be/lv-YrTAm82Q. En tenslotte; eraf rollen met gopro. Waarschuwing; door hier naar te kijken kan je misselijk worden! https://youtu.be/hRDp425eI0o

Vakantie vlogger in de golven

Aimee heeft onder haar pseudoniem Clover haar eigen youtube kanaal, en daarop wil ze nu vloggen. Samen met mij maakte ze een paar filmpjes op het strand van Fujairah, terwijl we van de hoge golven genoten. Ze moet nog leren hoe ze de Gopro filmpjes kan bewerken, maar hier zijn alvast de onbewerkte filpmjes.

Naar het strand, vanaf onze leuke kamer in het hotel. https://youtu.be/-xrE0LsCync. Op het strand, genieten van een cocosnoot. https://youtu.be/gvZHNmN4Xj8. In het water https://youtu.be/zayVgFLEDVA. Leuke golven https://youtu.be/exICEWv6y_E. Meer golven. https://youtu.be/b7uppCc3ngc. Papa heeft ook lol https://youtu.be/xNerWBmSl1I. “This is my dad” https://youtu.be/xP-oVK-NSMY. Meer fun https://youtu.be/7DHA7ScL0Qk. En tenslotte een bijzondere; een pijlstaartrog die dreigt aan te spoelen door de sterke golfslag https://youtu.be/khca4mpGnPg. Je ziet mij twijfelen; ik wil hem graag helpen, maar een spartelende pijlstaartrog is wel gevaarlijk.