Miami Music Week

Van March Break (zie https://lagerweijtjeslondon.blogspot.com/2018/03/de-verschillende-gezichten-van-miami.html) gingen we deze week naar “Miami Music Week”. Onder leiding van het gigantische Ultra Music Festival https://ultramusicfestival.com hebben alle clubs en hotels artiesten en optredens. Het publiek is compleet anders. Waar vorige week de jonge kids hun feesten meerendeel op straat vierden (want waarschijnlijk zijn de meeste onder de 21, of hebben eenvoudig niet genoeg geen geld voor de dure bars en clubs), is er nu publiek met geld. Een kaartje voor het Ultra Music Festival kost een dike $400 wanneer je de taxes erbij rekent; een reden voor mij om af te haken.

Zaterdagmiddag bezocht ik wel Downtown Miami voor een wandeling. De muziekweek heeft danzij het festival als zwaartepunt de stad Miami zelf in plaats van Miami Beach. Respect voor de politie, die met een enorme inzet aan mensen en material alles in goede, georganiseerde en veilige banen leidt. Ik denk dat je buiten het centrum even flink je gaspendaal kan indrukken, want men is nu even te drukken om bonnen te schrijven! Om hun zichtbaarheid te vergoten, hebben ze altijd hun zwaailichten aan, wat in eerste instante een wat vreemde sfeer geeft, maar als je er aan went wel een gevoel van veiligheid.

Ik eindigde zaterdgamiddag in de zwembadbar van het kuxe hotel W op de 50e etage. http://www.wmiamihotel.com. Met een prachtig uitzicht, en een paar uistekende DJ’s achter de draaitafel. Ik maakte het niet laat, want ‘s avonds had ik een kaartje gekocht voor de electronische muziekband The Crystal Method. Zij speelden in de nachtclub van de Nikki Beach Club. The Crystal Method valt onder de alternatieve muziek, en dat was te merken! Ten eerste is Miami duidelijk geen plek voor alternatieve muziek. Waarbij alle bars, clubs en hotels afgeladen waren, was hier de zaal behoorlijk leeg. En wat er liep, was niet het typische Miami publiek in mooie kleding, maar gasten in zwarte shirts alsof je een muziekfestival in Europa bezocht. Prima en gezellig voor mij, maar een raar contrast met de trendy witte nachtclub.