Pub-, ren- en filmweekend

Zaterdag begon ik trouw het weekend met de Parkrun, waarbij ik, ondanks de modder, voor het eerst sinds mijn blessure onder de 27 minuten dook met 26:56. De middag bleven we met z’n allen thuis; Aimee had ook een vriendinnetje op bezoek. ‘s Avonds gingen we met z’n vieren uiteten in onze favoriete pub, the Crown & The Cushion, om toch mijn nieuwe baan een beetje te vieren, en meteen een soort van klein beetje afscheid te nemen, want ik zal heel veel weg zijn de komende maanden.

Zondagochtend werd er weer gerend, namelijk de maandelijkse club 10k. Ik liep deze uiteindelijk in een keurige 55:50, een dikke minuut sneller dan December, in wat pas mijn tweede 10K sinds mijn blessure is. Met een tevreden gevoel keek ik samen met de rest van het gezin thuis het tweede gedeelte van de film de Mazerunner. Die vonden Isabelle, Aimee en ik zo spannend, dat we het niet konden laten om daarna in de auto te springen en in de bioscoop het derde en laatste deel te zien. Kevin had daar geen zin meer in, dus die bleef thuis.

50.000 Stappen

Vorige week van maandag namiddag tot en met woensdag was ik al op stap voor mijn nieuwe werk, hoewel ik officieel nog niet ben begonnen. Dat betekende dat donderdag mijn laatste wandeldag zou worden. Met mooi zoning weer, moest dat een “knaller” worden, dus koos ik er een uit van 22km. De start was een uurtje rijden ten zuiden van waar we wonen, in het dorpje Droxford, aan het schilderachtige riviertje de Meon. De vele dorpjes hier hebben allemaal stokoude kerkjes, en Droxford doet daar niet voor onder. Even buiten Droxford ligt er een oud verlaten trein-traject. Het niet meer bestaande stationnetje van Droxford neemt in de geschiedenis toch een belangrijke plek in, want hier reed Churchill in een treinwagon heen, om met zijn staf de plannen uit te werken voor D-day.

Vanuit Droxford liepen we via het gehuchtje Soberton naar het dorp Hambledon, ook beide met mooie oude kerkjes. Vanaf Hambledon ging de wandeling door velden, schapenweiden en zelfs wijngebieden naar de heuvel Old Winchester Hill. Voor het eerst raakte ik de weg kwijt, maar gelukkig is Old Winchester Hill makkelijk te zien van alle kanten, dus nam ik mijn eigen route naar de top. Old Winchester Hill is ook de plek van een groot pre-historisch fort, waarvan je nu nog de wallen en aardewerken kunt zien. Het uitzicht is geweldig. Op de top vond ik weer mijn wandelroute, en deze liep hiervandaan naar beneden, over bijzonder modderige stukken, naar de rivier de Meon. Waarvan we weer via meer kleine dorpjes terugliepen naar Droxford.

‘s Avonds ging ik gewoon met de club rennen, waardoor ik voor het eerst een 50,000 stappen op een dag klokte met mijn Fitbit.

Aanzoek in Antarctica

Aimee is erg geinteresseerd in het aanstaand huwelijk van haar neef Bas. Zo vroeg ze hem vorige week zondag tijdens het eten hoe hij zijn aanzoek had gedaan. Ik grapte nog dat meisjes ook jongens ten huwelijk kunnen vragen, en daarop werd ik maar een beetje vreemd aangekeken. Aimee is met slechts negen jaar van de oude stempel – alleen jongens kunnen meisjes vragen, en niet andersom. 

Ze vroeg ook waar Bas zijn aanzoek had gedaan (Zuid-Afrika). Waarop ik aan Aimee vroeg waar haar toekomstige vriendje haar ten huwelijk zou moeten vragen. Aimee dacht even na over de vraag, en antwoorde zonder aarzeling “in Antactica”. Oeps, arme jongen, ik denk dat ik de lat een beetje hoog voor je hebt gelegd…..

Nat weekend

Over het algemeen ben ik best positief over het weer wat we hier in het zuiden van Engeland hebben. Zeker de afgelopen maanden hebben we relatief veel zon en droge dagen gehad, en was de temperatuur mild. Maar niet vorig weekend. Zaterdag regende het de hele dag; zondag hadden we in het begin sneeuw, met name natte sneeuw, wat later ook weer over ging in regen. Continue regen! Het was een echte binnen-blijf weekend. Zaterdag ging ik zoals eerder geschreven wel even blubberen op de Parkrun. En zondagochtend probeerde ik met Epic in het bos te gaan rennen, maar na een half uur keerden we samen compleet doorweekt en vooral koud terug.

We hadden bezoek dit weekend; Kevin’s vriendje Henry bleef het hele weekend bij ons, en zondagmiddag kwam trouwe gast neef Bas op bezoek.

Werken aan conditie, contracten en tuin

Vorige week was voorlopig mijn laatste volledig vrije week. Afgelopen donderdag rondde ik alle overeenkomsten af, en ik zal komende week al wat voorbereidingen moeten treffen, om 1 februari officeel te beginnen. Meer info volgt snel!

Ik werkte ook had aan mijn conditie, door zowel dinsdag en donderdag met de club te trainen. Mijn doel was om deze zaterdag op de parkrun weer een nieuw record na blessure te zetten. Frustrerend genoeg lukte dat net niet; ik klokte 27:03 na 27:02 van vorige week! Maar ik had een excuus, want het was weer heel modderig, glad en zwaar. Mijn verbeteringen waren wel zichtbaar in de positie; ik werd 111e (vorige week 183e) , de 95e man (vorige week 154e) en 20e (vorige week 33e) in mijn leeftijdcategorie.

Tenslotte kon ik het niet laten om weer wat in de tuin te doen. Ik verving een slecht stuk gras met grasrollen (deze zijn slechts 3 pond per rol, en uitstekende kwaliteit) en snoeide de wegkant een beetje in.

Korte wandeling en lunch met een bekende

Afgelopen dinsdagochtend ging ik met Epic op pad voor een relatief korte (9km) wandeling, in de buurt van mijn oude kantoor (High Wycombe), in het heuvelgebied van de Chilterns. Voor een relatief korte wandeling had dit wel alles; mooie dorpjes, landhuizen, kerkjes, bossen, wild (herten, fazanten, jachtvogels) en mooie uitzichtspunten. Start was in het gehucht Bradenham, met een mooi oud kerkje en landhuis. De wandeling ging door de bossen en over velden naar het dorpje West-Wycombe. Onderweg zagen we herten en fazanten. West-Wycombe is bijzonder, want het hele dorp is eigendom van de National Trust, die daarmee het orginele en oude karakter volledig beschermt. https://www.nationaltrust.org.uk/west-wycombe-park-village-and-hill. Helaas was het park en het oude landshuis gesloten. Vanuit het dorpje namen we een stevige klim heuvelop, waarbij we nog langs (ook helaas) gesloten grotten kwamen. Op de top van de heuvel staat een enorm mausoleum van ooit de heersende Dashwood familie en de St Lawrence kerk. Vanuit daar ging het weer via bossen en velden terug naar Bradenham. Even verdrop stopte ik nog even bij het landhuis Hughenden https://www.nationaltrust.org.uk/hughenden, ook van de National Trust.

Vanuit Hughenden was het maar een kort ritje naar het plaatsje Beaconsfield. Ik had hier afgesproken voor lunch met Quark expeditieleider Hadleigh (Aimee’s favoriet), die hier woont. Dat deden we in een unieke locatie, want Beaconsfield claimt de oudste pub van Engeland te hebben, genaamd The Royal Standard of England. Dit bleek een abslute aanrader, echt een unieke historische plek. Een prachtige pub, de moeite waard om ook in de toekomst hier langs te gaan (ca 50 minuten rijden van ons huis). Bekijk de plaatjes op http://www.rsoe.co.uk/

Parkrun en Coco

Vorige week zaterdagochtend liep ik trouw weer de Parkrun. En waar ik de week ervoor beweerde dat het nog wel weken zou duren voor het gras en natte park zou herstellen, had een relatief droog weekje het park goed gedaan. Het was nog steeds een beetje modderig, maar je gleed in ieder geval niet meer bij elke stap een stuk terug. Dat betekende ook dat ik geen verstoppertje kon spelen met mijn conditie. Had ik de afgelopen twee weken een goed excuus voor mijn behoorlijk slechte tijden, nu moest ik weer wat laten zien. En dat deet ik met 27:02, de snelste tijd na mijn blessure afgelopen jaar. Dit was een stuk sneller dan mij 27:26 van medio December, maar nog wel ruim 1.5 minuut langzamer dan voor mijn blessure.

‘ S middags gingen we met het gezin naar de nieuwste Disney film Coco. www.disney.com/coco. Niet de beste Disney film ooit, maar een mooie familiefilm. 

Dank voor MOD land

Vrijdag trokken Epic en ik er weer op uit voor een wandeling, dit keer in de bossen over de heide bij Aldershot. Aldershot is één van de grotere militaire basissen hier in de buurt, en de natuur eromheen is net zoals bij ons militair (MOD = Ministery of Defense) land. En gelukkig ook net zoals bij ons vrij toegangelijk voor iedereen. Waarvoor dank, want de natuurgebieden zijn bijzonder de moeite waard! Zo zagen we zelf een vos, wat relatief zeldzaam is bij daglicht, en twee keer herten. Lunchen deed ik onderweg in een uitstekende pub, Foresters in Church Crookham. https://foresters-dining.co.uk. De normale gerechten in deze pub zijn behoorlijk geprijst, maar de lunchkaart is prima betaalbaar. Zo at ik voor nog geen 10 pond de Kobe burger, éen van de beste burgers ooit!

Wandelen rondom Frensham

Woensdag ging ik weer eens een middagje wandelen met Epic. Doordat ik de omgeving, zeg maar binnen een uur van Camberley, zo langzamerhand begint te kennen, begin ik ook voorkeuren te hebben. Zoals het gebied rondom Frensham, ten oosten van Farnham en ten zuiden van ons. Dit is een gebied met veel rustige natuur, meertjes (wat redelijk uniek hier is, er is niet veel water) en historie. In het verleden liep ik bij Frensham little pond http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/10/frensham-little-pond-en-de-sprongetjes.html en http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/10/het-vijvertje-van-de-bischop.html, terwijl ook de ruines van Waverley Abbey, ster uit de laatste Mummy film, hier liggen. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/11/de-mummy-in-waverley-abbey.html. Dit keer startte ik bij het grote meer, bijzonder creatief “Frensham Great Pond” genoemd. Net zoals zijn kleine broertje “little pond” is dit een door mensen gemaakt meer, maar wel uit 1206! Oorpronkelijk waren dit visvijvers voor de Bisschop van Winchester.

Vanaf het meer liep de route door bossen en rustige weggetjes naar het dorpje Dockenfield. Meest bijzondere van dit dorpje is de leuke pub, met een grote speel- en biertuin (onthouden voor de zomer!), midden in het groen. http://www.bluebell-dockenfield.com/. Vanaf Dockenfield ging de wandeling via de watermolen van Frensham en de mooie rivier de Wey terug naar het meer.

Coral Reef

Maandg hadden de kids nog een extra dag vrij, vanwege het feit dat hun school samengaat met een andere school. Aangezien Isabelle weer begonnen is, met twee dagen stage per week, paste ik op de kids. Aan het einde van de dag besloot ik wat leuks met ze te doen. In Bracknell, op zo’n vijftien minuten rijden, hebben ze onlangs een compleet gerenoveerd zwembad/waterpark opgeleverd, genaam Coral Reef. https://www.bracknell-forest.gov.uk/leisure-services/coral-reef-waterworld. Dit bleek een groot success te zijn, met name door de spectaculaire glijbanen. De glijbanen komen met licht-, effecten-. projecties- en geluidsschow, allemaal in het kader van een thema dat je zelf kunt kiezen voordat je in de glijbaan duikt. Op hun website hebben ze filmpjes van de glijbanen geplaatst, waarbij de leukste banen de laatste drie (Storm Chaser, Poseidon’s Peril en Maelstrom) zijn. https://www.bracknell-forest.gov.uk/leisure-services/coral-reef/giant-waterslides. En speciaal voor de Hollanders; als je door de weeks net zoals ik voor half vier binnen ben, dan ga je voor de helft van de prijs. Zo was ik voor £15 klaar voor ons drie, inclusief parkeren!

Op bezoek bij Jane Austen

Zondagochtend was het eindelijk weer eens zonnig en droog weer, een goede mogelijkheid dus voor een wandeling. Ik besloot het gebied ten zuiden van Farnham verder te verkennen, met een wandeling van zo’n 10km langs de dorpjes Farringdon en Chawton. Het gehucht Chawton heeft een “claim to fame”, want hier woonde de beroemde schrijfster Jane Austen. Het dorpje is bijzonder pittoresk, ook voor mensen die niks met haar of met haar boeken hebben is het een bezoekje waard. Jane ligt overigens niet hier in het mooie plaastelijke kerkje begraven, maar in de prachtige kathedraal van Winchester.

Dit was geen wandeling door bossen, maar door veel velden. Ook was er een lang stuk over een niet meer in gebruik treintraject. Epic en ik eindigden in wederom een pitoresk dorpje, genaamd Upper Farringdon.

Ocado wake-up call

We zijn grote fan van boodschappenbrengdienst Ocado, omdat die het enorme Waitrose assortiment aanbieden, en meestal ook goed geprijst zijn. En als je de bezorgtijden goed uitkiest, is dit nog gratis ook. Zo laten we meestal onze boodschappen ‘s avonds in het weekend afleveren. Zo dachten we afgelopen weekend een “slot” te hebben van half zeven ‘s avonds. Echter zondagochtend kwart over zes sloeg Epic luid en serieus aan het blaffen. Toen ik naar buiten keek stond daar het Ocado wagentje voor ons huis geparkeerd. Tja, we hadden de traditionele AM/PM fout gemaakt……. Goedemorgen!

Modderland

De afgelopen milde natte winterweken is er heel veel regen gevallen in Engeland. Gelukkig zitten we op een heuvel, dus onze tuin is goed begaanbaar en we houden ook droge voeten in ons huis. Maar alle bossen en velden staan onder water, zoals we vorige week al bij het wandelen ontdekten. Ook de Parkrun wordt elke zaterdag een grotere uitdaging, omdat 500 renners langzamerhand het natte park kapottrappen. Ben benieuwd of ze binnenkort het tijdelijk gaan stoppen. Gelukkig komt er een droge week aan, zodat het gras zich hopelijk kan herstellen. Ja, één van de beste aankopen die je op dit moment kan doen in Engeland zijn een paar kaplaaren, oftewel “Wellies”.

Slijmhok

Blijkbaar is het een trend onder jonge kids op dit moment; slijm maken. “Slijm” videos op Youtube krijgen enorm veel views op dit moment, en de kids willen maar al the graag zelf experimenteren. In eerste instantie verboden we dit, en betrapten we met name Aimee om het boven op haar kamer stiekem te maken, met alle bijkomende troep. We besloten om het te “legaliseren” maar dan onder begeleiding in de keuken. Dat was ook geen succes, want de hele keuken werd één plakkerige boel. Totdat Isabelle een sli(j)m idee kreeg; we hebben in de tuin een oud klein houten speelhuisje staan. Ik heb al een paar keer met het idee gelopen om het te slopen, ook bij gebrek aan belangstelling van de kids om er iets mee te doen. Isabelle’s idee was om hiervan een slijmhok te maken. Zo blijft alle troep uit ons huis. En de kids zijn er tot nu toe erg blij mee. Zo blij dat Aimee deze enige plek die ze compleet vies mag maken, op zaterdag ging schoonmaken en poetsen!

Kolonisten

De gezellige familiebijeenkomsten van kerst en oud & nieuw hebben ervoor gezorgd dat onze kids “ouderwetse” bordspellen weer hebben ontdekt. Vooral het spelletje Kolonisten is nu bijzonder populair bij hen, zodat we dat nu regelmatig spelen. Voorlopig is het voor mij nog relatief makkelijk om te winnen. Want broer en zus zijn zulke rivalen dat, als ze zelf niet kunnen winnen, ze er alles aan zullen doen dat de ander niet kan winnen. En daar profiteert papa dan weer van.

Trump Gezicht

Nog twee hilarische filmpjes van onze vakantie. Waarbij Aimee een “Trump face” probeert te immiteren. https://youtu.be/6GkwQ-fELgY. En ook met Kevin https://youtu.be/7Gnz7harlpo

Sociale wervelstorm

Wow, afgelopen week was een mega sociale week voor de Lagerweijtjes. Nu kunnen we weer even genieten van de rust in onze Engelse “countryside”.

Het begon vorige week maandag, toen we ‘s ochtends aankwamen in Nederland van onze lekkere vakantie in de UAE. We vierden eerste kerstdag in Zoetermeer met Oma Nel, door uiteten te gaan naar de plaatselijke Griek. De dag erna vierden we tweede kerstdag met een bijna complete Lagerweij familie in Tiel. Bijna compleet want neef Bas moest vliegen en zijn verloofde (jawel) Rianne was ziek. “Derde” kerstdag vierden we traditioneel met vrienden, terug in Zoetermeer, door middel van een etentje in een Thais restaurant in de gezellige Dorpstraat. Het restaurant kende deze avond geen andere gasten, dus we hadden het hele restaurant voor onszelf.

Donderdagochtend vermaakten we ons nog met vrienden en hun kinderen in het Nationaal Videogame Museum in de oude V&D in Zoetermeer (zie ook https://www.nationaalvideogamemuseum.nl/). En daarna vlogen we door naar London, waar we twee oma’s in rolstoel, twee mega stuiterende kinderen en zes koffers moesten proberen te managen.

Vrijdag kregen we ons verdere bezoek binnen; om elf uur Gerben & Helen & kids, en bijna twaalf uur later Marijke & Ron & Kids. Het werd topdrukte in Camberley, met 14 mensen in ons huis. Super gezellig! Met zus Marijke en familie maakten ik twee mooie wandelingen; de Devil’s Punch Bowl op Zaterdag (met mooie uitzichtspunten) en rondom Bentley, ten zuiden van Farnham, op Zondag. De laatste wandeling viel behoorlijk in het water. En blubber! 

We leerden ook dat er met Oud & Nieuw in onze straat helemaal niets gebeurt. Er waren zelfs geen mensen buiten! Zo heb je al snel het mooiste vuurwerk van de straat!

Maandag gingen de eerste gasten naar huis, en dinsdag de rest. En nu is het stil in huis…….

Vakantie vlogger op woestijnsafari

En zo ging onze vakantie vlogger ook op woestijnsafari. Ze mocht zelfs voorin de jeep zitten, wat af en toe spectaculaire beelden opleverde. https://youtu.be/8P4J4ROgB6U. Nu wordt het pas echt wild https://youtu.be/KRXVdDILpNQ . Het is echt fun! https://youtu.be/k9-r-mKMdKE. Sand boarden https://youtu.be/rRGYP5Wjrcw. Een zandduin beklimmen. https://youtu.be/1-MpX86LVy0. En eraf rollen https://youtu.be/lv-YrTAm82Q. En tenslotte; eraf rollen met gopro. Waarschuwing; door hier naar te kijken kan je misselijk worden! https://youtu.be/hRDp425eI0o

Vakantie vlogger in de golven

Aimee heeft onder haar pseudoniem Clover haar eigen youtube kanaal, en daarop wil ze nu vloggen. Samen met mij maakte ze een paar filmpjes op het strand van Fujairah, terwijl we van de hoge golven genoten. Ze moet nog leren hoe ze de Gopro filmpjes kan bewerken, maar hier zijn alvast de onbewerkte filpmjes.

Naar het strand, vanaf onze leuke kamer in het hotel. https://youtu.be/-xrE0LsCync. Op het strand, genieten van een cocosnoot. https://youtu.be/gvZHNmN4Xj8. In het water https://youtu.be/zayVgFLEDVA. Leuke golven https://youtu.be/exICEWv6y_E. Meer golven. https://youtu.be/b7uppCc3ngc. Papa heeft ook lol https://youtu.be/xNerWBmSl1I. “This is my dad” https://youtu.be/xP-oVK-NSMY. Meer fun https://youtu.be/7DHA7ScL0Qk. En tenslotte een bijzondere; een pijlstaartrog die dreigt aan te spoelen door de sterke golfslag https://youtu.be/khca4mpGnPg. Je ziet mij twijfelen; ik wil hem graag helpen, maar een spartelende pijlstaartrog is wel gevaarlijk.