Engeland is nog
steeds in schok na de Brexit (en de EK-exit!). Wat opvalt (en tevens beangstigend is),
is het totaal gebrek aan leiderschap in het land. Premier Cameron, van de
Conservatieve partij, en voorstander van “blijven”, is afgetreden. Zijn beoogd
opvolger, Boris Johnson, ex-burgermeester van London, was een actief
voorstander van de Brexit. Dus een winnaar van het referendum; daarom een
logische opvolger. Of toch niet; de schok van de financiele markten heeft
hopelijk mensen overtuigd dat Boris het wellicht niet bij het rechte eind heeft.
Maar dan de
oppositie, Labour, die moet dan wellicht kunnen profiteren van de
leiderschapscrisis bij de conservatieven? Zou je denken. Mis, want ook daar is
een leiderschapscrisis. Bijna alle Labour parlementsleden hebben het vertrouwen
opgezegd in hun leider Corbyn. Die desondanks weigert af te treden, en daarmee
ook Labour in een crisis duwt.
Dan de echte
winnaar van het referendum, Nigel Farage, zeg maar een beetje de Wilders van
Engeland. In zijn partij is geen leiderschapscrisis, dus zou hij er van kunnen
profiteren? Farage was echter de persoon, die een dag naar het referendum
al toegaf de kiezers te hebben voorgelogen over extra investeringen in de gezondheidszorg
(ook al omschreef hij het zelf als een “foutje”). Daarmee mag je aannemen dat
ook hij kansloos is.
Dus, wil de echte
Engelse leider alsjeblieft opstaan?
