Go Wales

We hadden verrassend goed weer dit weekend voor eind september. Na mijn succesvolle eerste run op zaterdag ging ik met de kids naar het centrum, om ook hun eerste Engelse bankrekening te openen. We gaan ze maar eens leren om met geld om te gaan.

 

Toen we thuis waren, gingen met Oma naar de pub. Ze wilde ons bedanken voor alle steun in de laatste twee weken, want ze gaat zondag weer naar huis. We gingen met Oma Nel naar dezelfde pub als we met Oma Dicky zijn geweest; The Bee http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/08/familie-pubs.html. Hier konden de kids zich eerst lekker uitleven in de speeltuin voordat we binnen het hoofdgerecht aten. Daar was, uiteraard, het WK Rugby te zien op tv’s. We zagen het begin van Engeland - Wales. We durven het niet hardop te zeggen, maar we waren een beetje voor underdog Wales, want we hebben nu een Welshman in ons gezin; onze pup Epic is geboren in Wales. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/nieuwe-hond-en-nieuwe-school.html

We zagen Wales op voorsprong komen en later die avond bleek Wales inderdaad gestunt te hebben met een overwinning op Engeland. Epic had een smile op zijn gezicht. Maar dat heeft hij eigenlijk altijd…

Integreren; Vriendjes en rugby

Het is duidelijk dat de nieuwe school van de kids tot dusverre goed bevalt bij onze kiddies. Deze week waren er weer nieuwe opmerkingen die erop duiden dat ze goed “integreren” in de groep. Als eerste zei Aimée dat ze een vriendje (“boyfriend”) had, met de naam William, waarvan ze ook al een kus had gehad. ’s Avonds vroeg ze me hoeveel afspraakjes (“dates”) ik had met Isabelle voordat we gingen trouwen… De ceremonie wordt schijnbaar al geregeld door een vriendje van William, op diens verzoek. Wij zijn benieuwd naar de uitnodiging.

Zaterdagochtend vroeg Aimee of we eens “rugby” konden kijken: Heel Engeland is op dit moment rugby-gek vanwege het WK Rugby dat hier plaatsvind. Kevin vertelde dat hij voor het eerst rugby had gespeeld op school en dat hij het leuk vond.

Eindelijk weer rennen

Ik heb er niet veel over geschreven, maar twee maanden geleden, in het weekend dat we Epic ophaalden, liep ik een vervelende knieblessure op. Het verhaal hierachter is ook niet zo stoer; tijdens het lasergamen in het donker http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/meet-epic.html knalde ik met mijn knie op een obstakel. Het deed heel veel pijn, maar aangezien ik nog steeds de knie kon buigen, dacht ik dat alles wel OK zou zijn. Na twee weken met pijn ging ik toch maar eens naar de dokter, die dacht dat het “slechts”een stevige kneuzing was. Na nog twee weken, wederom met pijn, liet ik een MRI en X-ray maken. Het Engelse medische systeem loopt niet zo snel, dus kreeg ik afgelopen vrijdag eindelijk de uitslag… toen ik al een week pijnvrij was. Het was inderdaad een stevige kneuzing. Ik mocht ook weer langzaam beginnen met rennen, dat ik dan ook meteen op zaterdagochtend deed. Ik rende ruim 3 kilometer in de bossen achter ons huis. Zoals de meeste gebieden rondom Camberley, is dit openbaar militair terrein. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/een-introductie-tot-camberley.html. Uiteraard zijn de schietterreinen niet toegangelijk en keurig afgezet.

Ik rende eerst over het militaire terrein naar Lightwater Country Park, met het mooie uitzichtspunt Curley Hill Point http://www.ifootpath.com/walking/walk_ro.php?walkID=39&walkID=1022. In de verte zie je London Heathrow liggen en wellicht, met een beetje fantasie, Londen zelf.

Nieuwe school – de leerkrachten

Maandagavond hadden Isabelle en ik een introductiesessie op de nieuwe school van Kevin en Aimee. De juffen en meesters werden voorgesteld; best een uitgebreid team. Kevin heft specialistische leerkrachten voor bijna elke les, naast zijn home room leraar (vaste klas meester). Volgens hem gaat het goed met Kevin; hij doet makkelijk mee en lijkt het naar z’n zin te hebben. Zijn vriendje Woody helpt hem de school goed te leren kennen. Kevin’s Science (natuurwetenschappen) leraar bevestigde dat Kevin super enthousiast is over zijn vak. Hij is verbaasd over wat Kevin al weet cq. weet te vertellen. Bij een laatste sessie over het hart zei hij tegen Kevin – “neem het maar even over, dan ga ik koffie halen”. ‘Professor Kevin’ in wording.

Aimée heeft meestal een vaste juf, maar ook zij heeft al enkele aparte leraren voor een aantal vakken. Aimée zal dit jaar misschien wat harder moeten werken, omdat ze een klas heeft overgeslagen: Ze ging na ‘Grade 1’ in Canada naar ‘Year 3’ in Engeland, op basis van haar leeftijd. Met name met Engels spelling loopt ze wat achter. Daarentegen loopt ze met lezen ruim voor, dus denkt haar juf dat ze het wel in zal lopen. Blijkbaar kijkt Aimée nog een beetje de kat uit de boom in haar klas, want tot nu toe is ze relatief stil… Hmm, dat hebben we nog niet eerder over haar gehoord, eens kijken hoe lang dat duurt.

Waverley Abbey en Seale

De zaterdag brachten we, na de enerverende week, lekker rustig thuis door. Behalve Isabelle die op zaterdag en zondag een introductieprogramma bijwoonde van haar nieuwe universiteit. Aangezien het lekker weer was (jawel, het weer in Zuid-Engeland is helemaal niet zo slecht als mensen zeggen), besloten we er op zondag opuit te gaan. We reden door het mooie Engelse landschap en stopten bij de resten van een groot oud klooster; Waverley Abbey. http://www.english-heritage.org.uk/visit/places/waverley-abbey/. Aan de overkrant van de ruines staat een prachtig Engels landhuis, in prive-bezit en dus niet bezoekbaar. Maar we konden in de buurt bramen plukken en proeven. Dat was niet genoeg om de maagjes echt te vullen, dus stopten we even verderop in het gehucht Seale. Het staat in geen enkel tourboekje, maar is één van de vele schattige, historische mini-dorpjes hier. https://en.wikipedia.org/wiki/Seale,_Surrey. Er is een kleine tea room, met een ruime keuze aan vers gebakken taartjes en cake, ook glutenvrij. Je ziet zelden verse glutenvrije cakejes en taartjes, dus dit was een heerlijke verrassing voor ‘de gluutjes’ Aimée en mezelf!

Back to School deel II

De kids hadden tot donderdag 2 uur een normale schoolweek, wat uiteraard erg belangrijk voor hen is. Ik checkte weer even met ze hoe de tweede week was gegaan? Aimée gaf haar week weer een tien; het is duidelijk dat Aimée haar nieuwe plekje heeft gevonden. Bij het ophalen lijken alle kinderen, meester, juffen en ondersteundend personeel onze Social Queen al te kennen. Ze vond alles weer leuk, maar muziek was deze week haar favoriet (vorige week wiskunde). Aimee doet op zaterdagochtend zelfs voor de lol mee met (optionele) extra sportlessen in golf en tennis. Ze lijkt in geen van beide een natuurtalent te zijn, maar tennis vind ze leuk. Ik denk dat ze dat gewoon veel gezelliger vindt; tennis spelen met andere kids, in plaats van een individuele sport als golfen.

Kevin scoorde zijn schoolweek een negen. Dat is weer net iets hoger dan de 8 van vorige week. Hij vond alles leuk, maar moet duidelijk een beetje wennen aan de grotere omvang van de school (ca 400 leerlingen hier, versus ca 150 op hun school in Canada). En, zoals vorige week geschreven, hij moet even wennen aan het vele sporten. Ookal kwam hij woensdagmiddag tevreden, blij (en compleet doorweekt want ze waren kletsnat geregend) terug van het eerste voetbaltoernooi met zijn klasgenootjes. Dat was voor mij een goed teken!

Afscheid van Opa Bimbam - II

Zoals eerder geschreven hadden we een verdrietige week met het afscheid van Opa Willem. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/afscheid-van-opa-bimbam.html. Het kwam niet overwacht, maar toch als een verrassing. We zijn wel blij dat Willem gedurende zijn ziekte geen pijn heeft gehad en, zoals hij graag wilde thuis, rustig, met Oma Nel naast hem, is ingeslapen. 

Donderdagmiddag haalde ik de kinderen op om via de tunnel naar Zoetermeer te rijden. Dat duurt ruim zes uur; 1.5 uur van ons huis naar de tunnel, een half uur inchecken, een half uur de Noordzee onderdoor en vervolgens nog een 3.5 uur van Calais naar Nederland. Op de terugweg wisten we het grootste gedeelte van de beruchte Anterwerpse ring te ontwijken door de rustige A4 van Rotterdam via Bergen op Zoom te nemen. Een aanrader.

We kwamen half tien in Zoetermeer aan, en hadden vrijdagochten gelijk de begrafenis. Die verliep zo goed als een begrafenis kan verlopen. We hadden besloten om meteen daarna weer terug te rijden, om een rustig weekend thuis weer door te brengen. En namen Oma Nel met ons mee; die kan even lekker een weekje bij ons bijkomen. En meteen ons nieuwe plekje bekijken. Om kwart voor negen waren we weer thuis.

Huispapa

Het is even wennen zo’n week zonder Isabelle, met de zorg voor kinderen, hond en het eigen werk. Ik zou eigenlijk de hele week in Seattle zitten, dus toen dit niet door ging had ik gelukkig een groot gat in mijn agenda, en kon ik weer opnieuw deze indelen. Ook al betekende dit dinsdagavond/nacht een lange zit, toen ik toch via internet en telefoon de belangrijkste discussies in Seattle bijwoonde.

Maar goed, Cruijf zou zeggen, elk nadeel heb z’n voordeel, en de voordelen van deze chaotisch drukke week waren;

(1) Ik heb goede quality time gehad met onze hond Epic. Laat ik eerlijk zijn, het nemen van een hond was niet mijn keuze, maar ik ben nu wel erg aan Epic gehecht. Het is echt een schatje; een hele lieve speelse hond, die al uitstekend luistert. Hij heeft gedurende de dag zijn eigen plekje gekregen in het kantoortje (oftewel De Man Cave in ons huis). En we kunnen het hier prima met elkaar vinden.

(2) Het was best lekker om eens langer thuis te zijn. Het huis is nog nieuw voor ons, maar we zijn heel blij met onze keuze. Zoals ik al schreef, het kantoortje is perfect en heeft mooi uitzicht over de tuin, dus je zit hier prima.

(3) Waardering voor Mama. Isabelle, wij alledrie missen je!

Country roads en lanes

Wanneer Engeland in de spits op de snelwegen (de M-wegen) tot stilstand komt, wanneer het stop-en-go is op de belangrijke regionale wegen (de A-wegen) dan zijn er nog altijd de soms eeuwenoude smalle country roads en lanes. Het is de ruggegraat van Engeland; er zijn er zoveel, en het is de manier om in de spits van A naar B te komen, zeker als je een relatief korte afstand moet rijden.

De regels voor een snelle rit in de spits zijn;

·         Vermijd de M-wegen
·         Vermijd de wegen met opritten en afritten naar de M-wegen
·         Vermijd wegen met stoplichten
·         En heel belangrijk; vermijd wegen waarbij je zonder rotonde of stoplichten rechtsaf moet slaan (dus de weg moet oversteken).

Dat ondervond ik met name deze week wanneer ik de kids naar school moest brengen. Normaal de snelste weg is via de A30 (London Road) naar het noorden. Maar Isabelle had mij al de tip gegeven om binnendoor te gaan. Ik ging dus door de mooie bossen en dorpjes; door het pitoreske landschap naar het dorpje Windlesham, langs onze favoriete pubs de Half Moon http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/life-is-pub.html en The Bee http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/08/familie-pubs.html. Een mooie korte en rustgevende rit, in plaats van het gestress in de files. Hoera voor de country roads en lanes!

Runnymede & de Magna Carta

Het weekend liep begrijpelijk compleet anders dan gepland. We hadden gerekend op een rustig weekend voordat ik maandag op het vliegtuig zou stappen richting Seattle. Ook al was het niet onverwacht; toch werden we door het plotselinge overlijden van Opa Willem op vrijdag verrast.

Zaterdagochtend stapte daarom Isabelle op het vliegtuig naar Nederland. We besloten dat zij eerst in haar eentje zou gaan. De kinderen hebben net vier dagen op hun nieuwe school gedraaid; om dat nu met een week te onderbreken, zou hen niet goed doen. Uiteraard komen we wel voor de begrafenis over op vrijdag.

Nadat we Isabelle naar Heathrow hadden gebracht, bleven de kids en ik de rest van de dag thuis. Zondag zou het volgens de weersvoorspelling regenen, maar tegen het middaguur was het prima zonnig weer. We besloten even met Epic te gaan wandelen; bestemming was de Thames oevers bij Runnymede, dichtbij Isabelle’s universiteit in Egham. Hier heeft de National Trust ook een natuurgebied. http://www.nationaltrust.org.uk/runnymede/ Een natuurgebied met een wereldwijd belangrijk verleden; hier werd in 1215 het vredesvedrag de Magna Carta ondertekend. Nu moet ik heel eerlijk zijn; of het is geen onderdeel van Nederlandse geschiedenislessen in mijn tijd, of ik heb zitten slapen of keten tijdens de les. Maar ik wist niet wat de Magna Carta was. Kevin wel; dat had hij in Canada op school geleerd, dus hij kon het aan mij uitleggen. De Magna Carta is dus een vredesgedrag, tussen Koning John en Engelse baronnen. Het is zo belangrijk, omdat er een einde werd gemaakt aan de willekeurige absolute macht van een koning en enkele grondrechten van de mens voor het eerst werden erkend. Zoals het recht op vrijheid;

“No free man shall be taken, imprisoned, outlawed, banished or in anyway destroyed, nor will we proceed against or prosecute him, except by lawful judgement of his equals and by the law of the land”

Het wordt nu gezien als de eerste grote stap op weg naar democratie. https://en.wikipedia.org/wiki/Magna_Carta

Naast een monument om de Magna Carta te herdenken, staat er ook een monument te nagedachtenis van president Kennedy en (hoger op de heuvel, ook met de auto bereikbaar) een Air Force monument ter nagedachtenis van de vermiste piloten uit de tweede wereldoorlog. http://www.cwgc.org/find-a-cemetery/cemetery/109600/RUNNYMEDE%20MEMORIAL

Back to school

Dinsdag gingen de kids na een vakantie/onderbreking van drie maanden eindelijk weer naar school. En jawel; naar hun nieuwe school hier in Engeland. Ze keken er erg naar uit.

En hoe beviel het? We vroegen ze het zelf.

Aimée gaf haar eerste schoolweek het cijfer 10. Zoals verwacht van ons super sociale meisje, die het liefst met zoveel mensen om haar heen is. En dan het liefst met lekker eten, want toen ik haar vroeg wat ze het allerleukste vond van haar nieuwe school, antwoordde ze; “de lunch!”. Echt! Maar ze maakte ook meteen een opmerking; de vrijdag lunch was haar niet bevallen. Het was, erg traditioneel Engels, fish & chips dag. En ze hadden haar gepaneerde gefrituurde visje vervangen door een glutenvrije zalm; en laat ze nu zalm helemaal niet lusten. Lijkt op haar vader en zo…..

Ze vond ook de assembly (schoolbijeenkomst) minder leuk dan bij Fieldstone, want het onderwerp deze week was rugby. De wereldkampioenschappen komen eraan en de Engelsen zijn er vol van; onze Canadees-Nederlandse kiddies kon het echter niet interesseren.

Leukste vak was volgens haar computerkunde. Dat hebben ze alleen op vrijdag, terwijl ze het wel elke dag zou willen hebben. Daar is Kevin het helemaal mee eens; hij vond dit ook het leukste vak en vond het jammer dan het maar één keer was. Andere leuke vakken waren voor hem, zoals in Canada, Art (knutselen) en Science (Wetenschap). Hij gaf zijn eerste week dan ook een acht. Kevin moet wennen aan het vele sporten op deze school; met name een rentest was hem niet zo goed bevallen. Kevin is wel heel tevreden met zijn nieuwe klasgenootjes.

Weekend met mini-Canada (geschreven 7 september)

Wat een perfecte combinatie; eerst een week op vakantie, daarna nog een lekker weekend thuis. Het was dus ideaal om nog wat laatste boodschappen te doen, het nieuwe schooljaar voor te bereiden en om met de laatste etappe te beginnen in ons nieuwe huis; het opruimen van de zolder. Hier hadden we veel troep opgegooid zonder er naar om te kijken. Je kon zelfs de zolder niet meer op. Nu is alles netjes aan kant. Een van de zaken die het meeste ruimte inneemt, zijn onze winter- en skispullen. Veel jassen, snow-pants, handschoenen, winterlaarzen, mutsen, etc. Een herinnering aan de lange koude Canadeese winters.

Maar we hebben ook herinneringen aan de Canadese zomers. Zoals onze barbeque, die nu prima werkt. We hebben in Canada houten Muskoka-stoelen gekocht voor hier in de tuin. En last but not least; een vuurkorf voor kampvuur. Canadezer kan het niet. En zo hadden we met een prima zomer-zonnetje afgelopen zondag een barbecue met kampvuur, terwijl we gezellig bezoek hadden. Isabelle’s nicht Melinda woont namelijk een dik half uur noordelijker van ons; een prima mogelijkheid dus om weer eens contact op te bouwen.

Afscheid van Opa Bimbam

Helaas is Opa Willem gisteren overleden, nadat hij de laatste weken steeds zieker is geworden. De kinderen zullen hem altijd herinneren als “Opa Bimbam”. Een van hen, volgens mij Kevin, is op jonge babyleeftijd Opa “Bimbam”gaan noemen vanwege de “bimbam” klok, die in de huiskamer bij hem hangt. Die bijnaam is hij nooit meer kwijt geraakt, want zo noemen de kinderen hem nog. Volgens mij vond hij die bijnaam wel leuk, want hij was erg trots op zijn twee kleinkinderen.

Isabelle vliegt vandaag naar Nederland om Oma Nel bij te staan, en dan zal ik ook later komen met de kids voor de uiteindelijke begravenis.

Gelukkig hebben we nog op een goede manier afscheid kunnen nemen van Opa, tijdens ons korte bezoekje enkele weken geleden. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/08/speed-visit-aan-nederland.html

Opa “Bimbam” Willem; rest in peace.

Barbeque-uitdagingen

Zoals eerder beschreven waren de grootste verhuisfrustraties op het gebied van autoverzekeringen. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/08/verhuisfrustraties-verzekeringen-deel-ii.html Maar tijdens een internationale stap als deze loop je tegen veel, meestal gelukkig kleinere, uitdagingen aan.  Twee jaar geleden hadden wij bij Costco in de opruiming een enorme Amerikaanse gas-grill barbeque gekocht; groot, handig en mooi. Die besloten we dus mee te nemen naar de UK. Uiteraard mochten we de gastank niet meenemen, maar toen ik enkele weken geleden in een bouwmarkt kwam, nam ik een grote gastank mee. Naief ging ik er vanuit dat iedereen hetzelfde systeem heeft, wat niet altijd zo is; kijk maar naar electriciteit/stopcontacten. Dat geldt dus ook voor het aansluiten van gastankjes. Toen ik op een zaterdag met sateetjes in mijn handen stond, kwam ik erachter dat ik de gastank niet op mijn Amerikaanse barbeque kon aansluiten.

De sateetjes gingen de pan in en ik ging het internet op. In eerste instantie op zoek naar een convertor, maar ik kreeg als snel het advies om de Amerikaanse regulator van de barbeque af te knippen en er een Engelse regulator op te zetten. Ik bestelde een Engelse regulator op internet, die thuis werd afgeleverd. Gelukkig stond ik dit keer niet met mijn sateetjes in de hand toen ik de regulator probeerde aan te sluiten; ook deze paste namelijk niet op de tank. Wat blijkt? Verschillende gasleveranciers in Engeland gebruiken ook nog eens verschillende aansluitingssystemen. Ik terug naar de bouwmarkt, waar ik ooit mijn gastank had gekocht. Volgende probleem; inmiddels was ‘het seizoen’ voorbij (eind Augustus, tja zomer in Engeland) en konden ze niet meer aan regulators komen. Ze namen gelukkig wel hun gastank terug. Dus bestelde ik op internet een gastank en een regulator bij dezelfde leverancier. Die zijn nu afgeleverd en eindelijk aangesloten; de zomer is bijna voorbij maar wij kunnen grillen! 

Afscheid van Dorset – hallo Stonehenge

We hadden een hele fijne vakantie in het pittoreske Dorset, op slechts tweeenhalf uur rijden. Het toont aan dat de Lagerweijtjes gelukkig nog prima kunnen genieten van de dingen dichtbij huis, na verwend te zijn in Galapagos, Belize, Costa Rica en Canada.

Vrijdagochtend reden we weer naar huis. We kwamen onderweg langs Stonehenge, wat uiteraard een bezoek waard is www.english-heritage.org.uk/visit/places/stonehenge/ . Het is tenslotte het belangrijkste en grootste pre-histroische monument van Europa. Daardoor ook wel erg druk bezocht.  Stonehenge wordt beheerd door English Heritage, de andere club waar we lid van zijn geworden. We hebben ons jaarlidmaatschap in de eerste 2 maanden in Engeland al zo goed al terugverdiend – zeker de kleine investering waard. Ik had Stonehenge al eerder bezocht, maar het blijft fascinerend. Niet alleen hoe ze de grote, zware stenen ooit op hun plaats hebben gekregen, maar ook dat deze oude tempel duizenden jaren geleden gebouwd is, met de toen al uitstekende kennis van wis- en sterrenkunde.

Om half vier waren we weer in Camberley, waar we de laatste vakantiedag afsloten met heerlijk Indiaas eten.

Meer strand - meer Dorset

Woensdag was het wederom zonnig, ook al was het niet warm; we zijn voelbaar op weg naar de herfst. Desondanks besloten we van het goede weer gebruik te maken en nog een keer naar het strand te gaan. Dit keer gingen we naar het strand bij Ringstead Bay, ook een National Trust gebied http://www.nationaltrust.org.uk/ringstead-bay/

Het strand hier staat bekend als rustig, veilig en mooi. We besloten voor vijf pond op prive gebied bij het strand te parkeren, in plaats van de gratis National Trust parkeerplaats te nemen - om een wandeling van 25 minuten te vermijden. We hadden de dag ervoor bij Durdle Door al genoeg geklommen en afgedaald.  

Ringstead Bay maakte de omschrijving waar; het is liefelijk en rustig. Met name locals gebruiken het en die zijn ook veel beter voorbereid voor de koude zee hier; de lokale kids droegen allemaal 5mm wetsuites. Geen gek idee, want met een koel briesje hielden onze kids het niet lang uit in het koude water. Gelukkig was er zand en stenen om mee te spelen; tussen de kiezels konden ook mooie fossielen gevonden worden.

Op de terugweg naar de cottage maakten we een korte stop in het schilderachtige gehucht Whitcombe, met oude boerderijtjes met rieten daken https://en.wikipedia.org/wiki/Whitcombe,_Dorset en http://www.weymouth-dorset.co.uk/whitcombe.html. Ook heeft het gehucht een oud pittoresk kerkje. http://www.visitchurches.org.uk/Ourchurches/Completelistofchurches/the-church-no-dedication-whitcombe-dorset/

Donderdag was de laatste dag in de cottage. De kids besloten met Isabelle nog even genieten van spelletjes en zwemmen, ik ging ’s middags nog alleen op pad voor een kleine rondrit. Ik stopte eerst bij de lieflijke “Hardy’s Cottage” van National Trust, de geboorte plaats van de bekende Engelse schrijver Thomas Hardy http://www.nationaltrust.org.uk/hardys-cottage/.  Daarna zocht ik ten zuiden van Dorchester pre-historisch Engeland op, met een bezoek aan het enorme heuvelfort waar de Engelsen ooit strijd leverden met de Romeinen http://www.english-heritage.org.uk/visit/places/maiden-castle/. Ook staan er in de buurt enkele pre-historische grafheuvels en een steencirkel bij het plaatsje Winterbourne. Op de terugweg stopte ik nog bij een winkeltje om wat plaatselijk ijs te kopen, voor na ons afscheidsmaal in de cottage: Het lokale ijsmerk Purbeck laat wat smaak betreft onze normaal favouriete Ben & Jerrys volledig verbleken http://www.purbeckicecream.co.uk/. Raspberry Ripple en Serious Chocolate hebben er een paar fans bij.

Kastelen en natuurlijke bogen

Maandag werd het tijd om boodschappen te doen. Het was een bank holiday oftewel een vrije dag in Engeland. We maakten ons al zorgen, want in de zeven dagen en vierentwintig-uur economie van Toronto sloten de meeste winkel op een vrije dag. Maar gelukkig niet hier – de locale Sainsbury’s was gewoon open.

We reden in vijfentwintig minuten over smalle landweggetjes door het schilderachtige, golvende landschap van Dorset naar het noorden, naar het stadje Sherborne. Na het boodschappen doen, bezochten we het oude historische centrum, met onder andere een abdij. https://en.wikipedia.org/wiki/Sherborne. Sherborne heeft twee kastelen: Het oude kasteel, meer een ruine, wordt beheerd door English Heritage. Dit kasteel werd in de Engelse burgeroorlog van 1645 vernietigd http://www.english-heritage.org.uk/visit/places/sherborne-old-castle/. We hielden een mini-picnic met meringues op het mooie grasland tussen de ruines. Naast het oude kasteel staat het nieuwe kasteel, meer een groot indrukwekkend landhuis.

Het weer was de eerste dagen van de vakantie wisselvallig maar overwegend droog, en dinsdag was het eindelijk goed zonnig. We besloten naar het strand te trekken. De kust van Dorset staat bekend als de “Jurrasic Coast” http://jurassiccoast.org/. Het is een ruige kustlijn die geologisch zo interessant is dat het zelfs een World Heritage Site is. Wij maakten bij Dundle Door de klim naar beneden. http://www.visit-dorset.com/things-to-do/attractions/durdle-door-p1262763. Deze plek wordt opgesierd door een grote natuurlijke boog, naast de indrukwekkende krijtrotsen. Het baaitje was rustig met verbazingwekkend kristalhelder water. Maar ook verbazingwekkend koud; deze zuidelijke Atlantische kust van Engeland is zelfs na een voor Engelse begrippen redelijke zomer niet echt warm geworden. Alleen Aimée en ik gingen het water in, waarbij ik zelfs nog even onder de hoge natuurlijke boog door zwom.

Na drie dagen zelf gekookt te hebben, mochten we deze stranddag weer eens afsluiten met een bezoek aan een pub. De Black Dog was de naam, in het gehuchtje Broadmayne http://www.blackdogbroadmayne.co.uk/index.htm. Ook onze blonde pup had het prima naar zijn zin in de zwarte hond pub. Zo langzamerhand leert hij onze leef- en reisstijl kennen - Epic is een blije en flexibele pup, die zich prima aanpast aan het leven in het Lagerweij gezin.

Oude Reus

Zaterdag brachten we door in en om onze landelijke cottage, waarbij het verwarmde binnenzwembad de perfecte faciliteit voor de kids bleek. Zaterdagmiddag reden we de smalle landweggetjes op om naar het naastgelegen dorpje te rijden met de mooie naam Cerne Abbas. Cerne Abbas staat bekend om z’n naakte reus, een in krijt uitgehouen figuur op een heuvel. Waarschijnlijk een mannelijk vruchtbaarheidssymbool uit de ijzer- of Romeinse tijd, want meneer heeft een behoorlijke erectie. Het kan ook een “grap” zijn van “slechts” 550 jaar oud, omdat er vreemd genoeg niets over teruggevonden kan worden in oude Engelse teksten van voor deze tijd. https://en.wikipedia.org/wiki/Cerne_Abbas_Giant Het is weer een bezienswaardigheid die wordt beheerd door de ook weer door ons gesteunde club National Trust http://www.nationaltrust.org.uk/cerne-giant/

Het schilderachtige dorpje Cerne Abbas zelf is ook de moeite van een wandeling waard. https://en.wikipedia.org/wiki/Cerne_Abbas Het heeft liefelijke oude huisjes, een oude kerk en resten van een oud klooster. En een ondiep, kristalhelder riviertje, waar we met z’n allen (inclusief pup Epic) nog even in gingen pootje baden in het koude water.

Zondag hielden we het rustig met uitslapen, spelletjes, zwemmen en familiefilmavond.

Naar Dorset via een pub

Vrijdagavond vertrokken we voor een vakantie van een weekje. Dit keer geen exotische bestemming; we gaan twee-en-half uur rijden naar het zuid-westen in ons “eigen” Engeland. Engeland is eigenlijk een prima vakantieland; mooie natuur, veel historie, schattige dorpjes en natuurlijk leuke pubs. Met maar twee grote nadelen voor Nederlanders; het weer is niet veel beter (onvoorspelbaar). En het is momenteel relatief duur vanwege de lage Euro. Gelukkig word ik nu in Engelse ponden betaald.

Ik zei het al; een van de sterke punten van Engeland zijn de pubs. Pubs worden een terugkerend onderwerp in dit blog, want we vinden ze zo leuk. We stopten halverwege in het pittoreske dorpje Pitton, redelijk in “the middle of nowhere”, bij een schatig pubje genaamd “de zilvere ploeg” http://silverplough-pitton.co.uk/. Daar zaten we lekker in het tuintje met andere mensen, maakten we een gezellig praatje met de locals, speelden de kinderen met andere kinderen en aten we een prima hapje. Het was zo leuk dat de kinderen vroegen of we er een keer konden terugkomen.

Eindbestemming was onze cottage in Dorset, in de buurt van Dorchester. We zochten naar een hondvriendelijke cottage met leuke kinderfaciliteiten. Omdat hier een aantal cottages zijn is er een overdekt zwembadje (altijd handig met het onvoorspelbare weer), een speeltuin en een spelletjeshal. Zonder dat het ten koste gaat van de rust en mooie indruk; het is bijzonder koddig en mooi gelegen http://www.dolesashfarm.co.uk/