Eindelijk weer rennen

Ik heb er niet veel over geschreven, maar twee maanden geleden, in het weekend dat we Epic ophaalden, liep ik een vervelende knieblessure op. Het verhaal hierachter is ook niet zo stoer; tijdens het lasergamen in het donker http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/meet-epic.html knalde ik met mijn knie op een obstakel. Het deed heel veel pijn, maar aangezien ik nog steeds de knie kon buigen, dacht ik dat alles wel OK zou zijn. Na twee weken met pijn ging ik toch maar eens naar de dokter, die dacht dat het “slechts”een stevige kneuzing was. Na nog twee weken, wederom met pijn, liet ik een MRI en X-ray maken. Het Engelse medische systeem loopt niet zo snel, dus kreeg ik afgelopen vrijdag eindelijk de uitslag… toen ik al een week pijnvrij was. Het was inderdaad een stevige kneuzing. Ik mocht ook weer langzaam beginnen met rennen, dat ik dan ook meteen op zaterdagochtend deed. Ik rende ruim 3 kilometer in de bossen achter ons huis. Zoals de meeste gebieden rondom Camberley, is dit openbaar militair terrein. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/een-introductie-tot-camberley.html. Uiteraard zijn de schietterreinen niet toegangelijk en keurig afgezet.

Ik rende eerst over het militaire terrein naar Lightwater Country Park, met het mooie uitzichtspunt Curley Hill Point http://www.ifootpath.com/walking/walk_ro.php?walkID=39&walkID=1022. In de verte zie je London Heathrow liggen en wellicht, met een beetje fantasie, Londen zelf.