Rond de Hog’s back

Maandagmiddag ging ik met Epic op pad voor een lange wandeling. Het was dit weekend er niet van gekomen, vanwege de tuinwerkzaamheden. We reden dit keer naar de nabijgelegen heuvelrug Hog’s back. https://en.wikipedia.org/wiki/Hog%27s_Back. Zoals gezegd een heuvelrug, met mooie uitzichtjes, maar helaas wel met een drukke weg op de top (de A31 tussen Farnham en Guildford).

We begonnen in het dorpje Puttenham. Een dorpje is in Engeland pas echt oud, als het in het Domesday book vermeld wordt. De titel van dit boek uit 1086 klinkt spannender dan het werkelijk is; het is een historisch meesterwerk, maar gaat een beetje saai over hoe, waar en hoeveel belasting Willem de Veroveraar kon innen in de vele Engelse gebieden. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, Puttenham staat in het Domesday boek. Het kleine kerkje, St John de Baptist, komt dan ook uit 1160.

Vanuit Puttenham kruisden we de Hogs’ back voor de eerste keer over met enkele prachtige uitzichtspunten. Aan de andere kant kwamen we in het gehucht Wanborough. Het heeft een groot manor house, komt ook voor in het Domesday boek, en heeft een nog ouder (en kleiner) kerkje uit 1060. Dwars door de velden liepen we over beekjes naar het volgende gehucht Wood Street Village. Deze komt niet in het Domesday boek voor, en heeft ook geen oud kerkje. Maar wel een erg leuke pub, waar ik een drankje nam (met wat water voor Epic).

Na Wood Street Village liepen we weer door de velden terug naar de Hog’s back, waar we nog een mooi hert zagen wegspringen, voordat we weer bij de auto terugkwamen. Totale wandeling; zo’n 10 km.

Voetbal kijken met Epic

Mijn cluppie Feyenoord volg ik hier trouw via livestreams. Met onze nieuwe tv projecteer ik de beelden via mijn laptop naar het grote scherm.  Echt super. Alleen speelt Feyenoord niet goed de laatste tijd. En dat is te merken in mijn soms luide reacties. Iemand die daar nog niet mee om kan gaan is onze hond Epic. Elke keer als ik luid wordt, schrikt hij en gaat hij wild blaffend op zoek door het huis en de tuin naar de reden van “mijn alarm”. Hij begrijp nog niet dat dit door een spelletje met een bal kan komen…….

Renvrijwilliger en clanlid

Zondagochtend, op de laatste zondag van de maand, hadden we zoals normal de renclub 10k race. Helaas zal het wel een tijdje duren voordat ik weer een 10k kan rennen; voorlopig ren ik nog helemaal niet met mijn knieblessure. Hoewel ik wel goede hoop heb om ergens in de komende twee weken weer voorzichtig een beginnetje te maken. Echter de race heeft vrijwilligers nodig voor de organisatie, dus zondagochtend hielp ik de club. Dat werd ook wel eens tijd want ik was nog nooit vrijwilliger geweest – ik wil zo graag zelf rennen.

Zondagmiddag hadden we Kevin’s vriendje Henry op bezoek met zijn hond Mudge. ‘s Middags gingen we met alle kds en beide honden naar het bos. De kids bouwden een grote boshut, en daar hielp ik ze uiteraard bij. Ze bedachten een naam voor de Clan – de Smile Clan, want in de heuvel voor de hut maakten ze een smily. Ook werden de laatste bramen geplukt voor voedsel van de clan. Omdat ik ze hielp bij de grote taken en zware boomstammen (voor zitjes en tafels), mocht ik ook bij de clan aanschuiven, hoewel niet als leider.

Tuin weekend

Afgelopen donderdag begonnen we met het aangekondigde tuin- en opritproject. Er werd donderdag en vrijdag met name gesloopt; de oprit en al onze oude terrassen.

Behalve nieuwe mooie tegels en meer creatievere vormen (halve cirkels in plaats van recht toe recht aan) hebben we ook een andere tuinindeling. We hadden een langgestrekt maar relatief smal terras langs ons huis, en een groot terras achter onze uitbouw. Deze laatste verwijnt helemaal, en in plaats daarvan krijgen we een groot terras voor onze huiskamer, en een groot terras voor onze keuken. Dit betekent dat we een stuk oud terras moeten omvormen in tuin, en dat is waar ik dit weekend mee bezig was. Zaterdag creeerde ik een groot planten- en bloemenbed, en zondag bereide ik een ander stuk voor waar ik in de komende week gras zal leggen. Het was duidelijk dat ik geen zwaar fysiek werk meer gewend ben, want ik was bijzonder gesloopt in de avonden.

Meetings met sightseeing; Monument en Oxford.

Nu de werkdruk er even af is, probeer ik het noodzakelijke met het aangename te combineren. Zo was ik maandag in London, in het hartje van de “city” – het financieel centrum. Net naast het monument wat zeer creatief ook “The Monument” heet. http://www.themonument.info/. De volledige officiele naam is overigens “Monument to the great fire of London”. Het staat op de plaats waar het vuur in 1666 begon, en dat uiteindelijk 13.200 huizen, 87 kerken en St Paul’s kathedraal in de as legde. Het monument is een grote pilaar, die je kunt beklimmen door middel van een trap met 311 treden. Voor uiteraard een geweldig uitzicht over de “city”.

Woensdag moest ik in het universieitsstadje Oxfrd zijn. Na mijn meeting besloot ik om een wandeling te maken door dit oude stadje, met de vele historische “colleges”. Wat betreft oude gebouwen is dit wellicht een van de mooiste Engelse stadjes; een echte aanrader. Sommige van de colleges zijn toegankelijk voor publiek, zoals het enorme “Christ College”. De grote hal, en trap, van dit college was de inspiratie voor Hogwarts van de Harry Potter films. http://www.chch.ox.ac.uk/visiting-christ-church/hall.

Richmond en Twickenham; villas aan de Thames

Zondagochtend ging ik, bij gebrek aan de mogelijkheid om te rennen, maar weer eens op pad met Epic voor een forse wandeling. Na de heide en bossen van afgelopen dinsdagmiddag, gingen we nu voor de afwisseling richting London, om langs de Thames te wandelen bij de prachtige stadjes Twickenham en Richmond. Twickenham kennen we al van het rugby stadion, maar dit keer ging ik het stadje zelf aan de Thames bekijken.

Maar ik begon aan de overkant, waar ik vanwege het Nationale Trust lidmaatschap gratis kon parkeren bij het Ham House uit de zeventiende eeuw. https://www.nationaltrust.org.uk/ham-house-and-garden. Door het park wat bij het huis ligt, liepen we langs de Thames richting het plaatsje Richmond. We kwamen nog langs het dorpje Petersfield met kleine nauwe steegjes. Richmond is een stuk drukker, en ligt statig aan de Thams met mooie huizen. Daar liepen we over de brug, om via de andere zijde van de Thames terug te lopen. Zo kwamen we nog langs het statige witte Marble Hill House http://www.english-heritage.org.uk/visit/places/marble-hill-house/. Daarna kwamen we door de tuinen van het prachtige York House, wat echter overschaduwd wordt door het opvallende monument in de tuin genaamd The Naked Ladies. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Naked_Ladies

Via een klein voetpondje staken we de Thames weer over terug naar de auto.

‘s Middags was neef piloot Bas weer op bezoek, en werd er gezamelijk voetbal (PSV – Feyenoord) gekeken. Zonder veel succes voor onze club uit Rotterdam.

Tuinwerk – voorbereiding op het volgende “project”

Komende donderdag beginnen we met het tweede grote project aan ons huis. Alhoewel in vergelijking met het keukenproject van vorig jaar is al het verdere werk hopelijk veel kleiner.

Dit keer is de tuin en oprit aan de beurt. We gaan de lelijke grijze betontegels, betonplaten en asfalt verwijderen, in ruil voor mooie tegels met een vrolijkere kleurtje. Daarbij wordt ook de vorm van de terrassen aangepast, dus begon ik zaterdag met het verplaatsen van planten en struiken. Daarbij deden we ook nog een lugubere ontdekking; we vonden een dode stinkende duif die Epic in de tuin begraven had.

Donderdag beginnen ze met slopen, en in de loop van vrijdag hopen ze te beginnen met leggen, om het dan de week erna op dinsdag klaar te hebben. We zijn benieuwd!

Google jezelf

Bij een cursus “Linkedin en digitale profielen” kreeg ik de tip om jezelf eens te “googlen”. Eigenlijk best interessant! In mijn geval levert het aan de top van pagina 1 meteen mijn Linkedin profiel op, wat perfect is. Maar de verrassing komt pas op pagina 3; er is een 62jarige kunstenaar en muzikant in Den Haag met dezelfde naam. En deze Hans ontmoet buitenaardse wezens, die gelukkig heel vriendelijk zijn, omdat ze hier op aarde ongelukkige mensen komen helpen. Leestip; https://www.ad.nl/den-haag/mijn-aliens-zijn-vriendelijk~a272e607/. Nu maar hopen dat toekomstige werkgevers ons niet verwarren.

Back to school

Woensdag was het eindelijk weer tijd voor de kids om naar school te gaan. Man, man, man, wat duren die vakanties hier lang. Dat vond ook Aimee, die heel blij was om weer in haar vertrouwde sociale omgeving te komen. Kevin vond het wat minder, hij zit het liefst thuis achter zijn computer. Bovendien zijn er voor hem dit jaar grote veranderingen. Hij gaat zeg maar naar de middelbare school, in dit geval een soort bovenbouw bij zijn huidige school. Maar wel met het middelbare schoolsystem dat ze voor elke les een andere juf/meester krijgen, in een andere klas. En met veel meer huiswerk. Het zal even wennen zijn.

Thursley & Hankley Common; rustige heide met D-Day geschiedenis

Helaas kan en mag ik voorlopig niet rennen, nog steeds dankzij mijn knie (zie het stukje over oude man http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/08/oude-man.html), die toch een hardere tik heeft gekregen dan in eerste instantie gedacht. Dus ga ik maar meer wandelen in het groene Surrey, wat ook in het voordeel is voor Epic.

Dinsdagmiddag was ik om drie uur thuis, en nam ik Epic mee naar een voor ons nieuw wandelgebied op een half uurtje rijden ten zuiden van ons. Startpunt was het kleine schattige dorpje Thursley, genoemd naar de god Thor. Er zijn hier verschillende natuurgebieden, zoals Thursley Nature Reserve. Maar het hoogtepunt van de wandeling was het heidegebied van Hankley Common. Naast de mooie paarse heide, heb je hier hoge uitzichtspunten vanaf de zanderige heuvels. En kan je tussen de paar bossen hier grote betonnen muren en bunkers aantreffen; hier werd namelijk voor D-day de aanval op de Duitse “Atlantic Wall” geoefend.

Safe Tourism

Dinsdag was in London de officiele lancering van een nieuw goed doel, waar ik actief in ben, de Safe Tourism Foundation. http://safertourism.org.uk/who-we-are/board-trustees-staff/. Een goed doel wat, zoals de naam al zegt, wil zorgen voor minder ongevallen op de vakantie. Ik zit in de raad van commissarissen, iets wat ik al maanden geleden opstartte en waarvoor ik uiteraard niet betaald wordt. Leuk om in deze periode toch nog ergens te kunnen bijdragen. Zie ook http://www.travelweekly.co.uk/articles/58362/thomas-cook-launches-new-charity-for-safer-tourism

Bezoek aan het arbeidsbureau

Afgelopen maandag moest ik me melden bij het plaatselijke arbeidsbureau, of Jobcentre zoals het hier heet. Een nieuwe ervaring, na 20 jaar onafgebroken gewerkt te hebben. De medewerkers proberen je te coachen, te adviseren en indien nodig achter je broek aan te zitten om je aan werk te helpen. Ze hadden al snel door dat ik prima voor mezelf kan zorgen, dus het bezoekje was kort, maar moet om de twee weken herhaald worden. Geen idee of ik ook een uitkering krijg, maar het is altijd in Engeland aan te raden om je bij Jobcentre aan te melden, omdat zo wie zo de sociale verzekeringen, zoals de plaatselijke AOW, voor je worden doorbetaald.

Family Event met Trailfinders

Afgelopen zondag gingen we naar een familie-evenement van reisbureau-partner Trailfinders. http://www.trailfinders.com. 

Trailfinders heeft 29 reisbureaus in Engeland en drie in Ierland. Eigenaar Mike Gooley nodigt elk jaar zijn vaste partners uit voor een familie-evenement op zijn landgoed aan de Thames, op zo’n half uurtje rijden van ons, in de buurt van het koninklijke Windsor. Voor mij een prima mogelijkheid om te netwerken, maar voor de kids vooral heel veel plezier. Met een zwembad, veel opblaaskussens, super glijbanen, een lasergame-arena, smink en uiteraard veel lekkers zoals ijs, popcorn, hapjes en suikerspinnen. En ook voor oma hadden ze iets leuks, want je kon in een echte oude stoom-rivierboot de Thames een stukje af richting het kasteel van Windsor. Een bijzonder leuk middagje voor jong & oud.

Bramentijd

Het is bij ons bramentijd. Niet alleen hangen de bossen vol met bramen, maar we beginnen nu ook een kleine maar zekere bramenproductie in de tuin te krijgen. Afgelopen woensdag ging ik met de kids en oma het bos in om te plukken, en zaterdag haalde ik nog een tweede portie. Bramen zijn niet alleen heel lekker, maar ook bijzonder gezond. Met discussies over exotische “superfoods” zou je bijna de plaatselijke bramen negeren, maar ze hebben (1) Veel vitamin C (2) Relatief weinig calorieen (3) Veel vezels (4) Veel vitamine K (5) Veel van het mineraal manganese (mangaan?)  (6) De anti-oxidanten hebben een positieve ontwikkeling op je brein http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/jf2036033. Lekker gezond dus.

Terug in Engeland met een nieuw leven

Maandag begon voor mij een nieuw leven thuis; ik hoefde niet naar het werk. Na de overname van Travelopia begonnen de nieuwe eigenaren al snel met het snijden in de managementlagen en rollen, en daar was die van mij ook bij. Het hoort bij dit soort veranderingen, en het pakket wat ik heb gekregen is goed genoeg om met een smile te vertrekken.

De komende maanden mag ik nog niet in de industrie werken als onderdeel van de overeenkomst, maar ik mag uiteraard wel gesprekken voeren. En zo had ik een verbazingwekkend druk weekje – uiteindelijk was ik alleen maandag en vrijdag thuis. En die dagen was ik druk bezig met cv’s, Linkedin profielen en mensen bellen. Bovendien waren de kids nog een week thuis en moest het nodige in de tuin gebeuren. De eerste week vloog voorbij en verveelde ik me nog geen seconde.

Laatste dagen Nederland

Afgelopen vrijdag brachten we door in Houten. Ik bezocht nog met kids en hond het speelbos Nieuwe Wulven wat praktisch naast Oma’s huis ligt. https://www.staatsbosbeheer.nl/Natuurgebieden/kromme-rijn/Bezienswaardigheden/speelbos-nieuw-wulven. Dit geweldige nieuwe bos is special ontwikkeld voor kinderen om in te spelen (en vies te worden), met hangbruggen, klimtouwen en ondiepe spetterstrandjes. We kregen dus vieze kids en een zwarte hond terug….. ‘s Avonds ging ik met Aimee en oma nog even kijken bij ons huis in Vleuten, om daar kennis te maken met de nieuwe huurders.

Zaterdag hadden we ook weer een leuke dag, want we bezochten zus Karin in Ermelo. Die hadden ‘s middags twee uur lasergamen georganiseerd, nota bene buiten op het strand van Horst http://www.paintballstrand.nl/nl/activiteiten/lasergamen/. Dit is met name een paintball centrum, maar we leerden dat paintballen in Nederland pas vanaf 18 jaar is toegestaan, aangezien het onder de wapenwet valt! ‘s Avonds hadden we een lekkere barbeque thuis in Ermelo.

Zondag reden we tegen half tien weg, omdat we op de weg terug naar de tunnel nog even langs Rijen (bij Breda) gingen, om nicht Tanya in haar dierenpraktijk op te zoeken. Daarna was het tweeenhalf uur doorrijden naar de tunnel, waar we in lange wachtrijen werden gezet, want half Engeland had besloten deze dag terug te komen van vakantie.

Door naar Nederland

Maandagochtend bleven de kids met Isabelle in het hotel, en ging ik nog terug naar het stadje Brugge voor een laatste wandeling. Ik parkeerde weer in een rustig buitenwijkje; in dit geval langs de Kruisvest, waar een aantal prachtige oude houten molens staan. Vanuit daar liep in door rustige straatjes naar het centrum. Het was wederom bijzonder schilderachtig; de grachtenpandjes spiegelde in het water van de grachtjes. In het centrum beklom ik de 366 treden van de 83 meter hoge Belfort toren voor een prachtig uitzicht over het stadje. https://www.visitbruges.be/nl/belfort.

Om twaalf uur was ik weer terug in het hotel, waar we snel wegreden, om tegen half drie aan te komen in Zoetermeer. Daar hadden we een aantal rustige dagen. Op dinsdagavond had ik voor de tweede keer in mijn leven een afscheidsborrel bij Sawadee. En op donderdagavond gingen we met Oma Nel en haar buurtjes met kinderen uiteten in het mega eetpaleis Eten & Zo.