Over de Drake naar King George Island

Zaterdag begon de dag vroeg; de wekker stond om kwart voor zes ‘s ochtends, om om zeven uur uit het hotel te vertrekken. En netjes, zoals gepland, vertrok om negen uur ons vlieguig naar Antarctica. Dit gedeelte van het programma is erg gevoelig wat weer betreft, want je hebt goed zicht nodig om te kunnen landen op de gravel landingsstrip van King George Island. Maar alles liep gesmeerd. De slechts twee uur durende vlucht over de Drake passage was bijzonder voor de kinderen, want halverwege de vlucht mochten ze de cockpit in en zelfs plaats nemen op de stoel van de co-piloot.

Het was prima weer op King George island en de landing was prachtig, we draaiden ook een rondje over het schip de Sea Adventurer.  

King George Island is één van de South Shetland eilanden. Later op het schip was er een presentatie over de discussie of deze eilanden nu wel of niet “Antarctica” zijn. De uitkomst was, afhanelijk van je manier van kijken, overwegend positief. Maar ze liggen dus nog wel een paar uur varen van het “vaste land” van Antarctica. King George Island is wellicht het meest ontwikkelde stukje Antarctica, met een groot aantal (een stuk of tien) wetenschappelijke basissen en dus ook een airstrip, die in handen is van de Chilenen.

Na de landing moesten we eerst wachten op de aankomst van ons tweede vliegtuig, voordat we in colonne naar het strand wandelden. Het eerste stuk is over de start-/landingsbaan, daarna loop je tussen de Chileense en Russische basis naar beneden. We werden hartelijk verwelkomt door het Quark team; ook voor Isabelle en de kids waren er een paar bekende gezichten. Lunch hadden we aan boord, en daarna zetten we koers naar “het vaste land”. We hadden de nodige briefings, zoals de veiligeheids-presentatie. En we bezochten de brug, waarbij de kapitein al zijn instrumenten uitlegde aan een zeer geintereseerde Kevin. Wow, op één dag samen met de Captain in de cockpit van een vliegend vliegtuig, en daarna samen met de Kapitein op de brug van een varend schip; een heel mooi begin voor jonge geinteresseerde kids. Het was dan ook Aimée, die bij het naar bed gaan de opvallende woorden sprak, “Papa, kunnen we volgende keer weer met de Sea Adventurer naar Antarctica”. Wat, nu al?! Dit is pas je eerste nacht op het schip, we hebben nog twee weken te gaan!

De grote oversteek; Naar Punta Arenas

Woensdagavond begonnen we aan onze grote reis naar de andere kant van de wereld. Voor het eerst gaan Isabelle en de kinderen mee op een Quark reis. We zijn als gezin goed getraind met lange reizen, maar dit gaat alles overtreffen. Het begon woensdagavond negen uur met een vlucht van ruim elf uur van London naar Sao Paulo in Brazilie. Daar hadden we 1.5 uur overstaptijd voor een vlucht van ruim vier uur naar Santiago, de hoofdstad van Chili. Daar gingen we immigratie door, om vervolgens op een binnenlandse vlucht te stappen naar het zuidelijkste puntje van Chili; Punta Arenas. Die vlucht duurde, mede dankzij een tussenstop, nog eens vijf uur.

De kids waren gelukkig superlief en vermaakten zich prima met de entertainment schermpjes. Kevin zag zo voor het eerst James Bond en keek later met mij de film nog een keer. Dus kwamen we donderdagavond vermoeid, maar blij aan in het zuidelijkste puntje van de bewoonde wereld.

We verbleven twee nachtjes in het luxe Dreams hotel in Punta Arenas. Punta Arenas is een aardig, maar niet een heel bijzonder stadje. Het hotel is heel goed. Het ligt direct aan het water, vanuit zowel de kamer als het restaurant konden we de Commerson’s dolfijnen zien zwemmen en springen. Deze dolfijntjes vallen op door hun zwart-witte kleur. Aimée was er daarom in eerste instantie van overtuigd dat ze orca’s had gezien. Ze lijken er erg op, dus dat was helemaal geen gek idee. Het zwembad in het hotel was een prima plekje om de kinderen even los te laten na heel veel tijd in vliegtuigen doorgebracht te hebben. Ook brachten ze tijd door in de computerruimte. Het eten in het Dreams hotel is erg lekker. Typisch voor de omgeving hier; de heerlijkste steaks, onder begeleiding van n van mijn favoriete wijnen, namelijk een Chileense Carmenere.

Donderdagavond kregen we onze Quark parka’s uitgereikt; de kinderen de allerkleinste maat, die ze met trots zullen dragen. De laatste briefings werden doorgenomen; we zijn klaar voor Antarctica!

Lacock; pittoresk en Potter

Zondag besloten we, na uitgeslapen te hebben, de rit naar huis te beginnen met één stop onderweg. We kozen voor het gehuchtje Lacock, aangezien het hele dorpje op de monumentlijst staat en onder bescherming valt van de National Trust. http://www.nationaltrust.org.uk/lacock-abbey-fox-talbot-museum-and-village. Het was een klein half uurtje rijden vanaf Bath, met nog anderhalf uur te gaan naar Camberley. Het kleine dorpje, je loopt het zo rond, is inderdaad bijzonder pittoresk en het is niet  verbazingwekkend dat er hier een aantal scenes uit de Potter films zijn opgenomen. Het heeft veel schattige tudor huisjes en kleurde nu extra door de vele lentebloemetjes.

Daarnaast heeft het dorpje een abdij, die de laatste honderden jaren als landhuis is gebruikt. En door niemand anders dan de familie Talbot. Wie? De familie Talbot, van William Henry Fox Talbot, die wordt gezien als de uitvinder van de fotografie. Dus je kunt er ook nog het één en ander over fotografie leren.

Rondkijken in Bath

Het historische Bath is een redelijk compact stadje, dus je hoeft nooit ver te lopen. Helaas was het zaterdag wel een beetje regenachtig. Na uitgeslapen te hebben en een lekker ontbijtje, gingen we naar het centrum. Eerst keken we over de rivier de Avon naar de beroemde Pulteney brug. Vandaar liepen we naar de indrukwekkende abdijkerk. http://www.bathabbey.org/. Tijdens de torenbeklimming kwam je langs de kerkbellen en achter de grote kerkklok. Uiteraard had je vanaf de toren een mooi uitzicht over het schilderachtige stadje gelegen tussen de groene heuvels.

Terug op de grond gingen we een theetje drinken in de chique Pump room http://www.romanbaths.co.uk/pump-room-restaurant, uiteraard zoals het hoort bij “high tea” met een bubbeltje Prosecco. We snoepten ook een dessertje, wat zo machtig was dat we verder niet meer hoefden te lunchen. Vanuit de Pump room schiet je zo de oude Roman Baths in, nu een museum, waarbij je de Romeinse ruines, het oude bad, de originele bron en veel vondsten kan zien http://www.romanbaths.co.uk/

Hierna liepen we terug naar het hotel. Isabelle ging aan een studieverslag werken, terwijl ik nog een wandelingetje maakte naar de statige Assembly rooms, http://www.nationaltrust.org.uk/bath-assembly-rooms , de chique huizen The Circus uit 1768 http://visitbath.co.uk/things-to-do/the-circus-p56201 en de Royal Crescent uit 1775 http://visitbath.co.uk/things-to-do/the-royal-crescent-p56191

‘s Avonds aten we in het dichtbij ons hotel gelegen Thaise restaurant Thai basil http://www.thaibasilbath.com/, authentiek Thais eten, dus heerlijk!

Bubbelen in Bath

Vrijdag was het Isabelle’s verjaardag, en haar grootste kado was een weekendje weg. Sorry Kevin en Aimée, maar dit keer zonder kids. Dat was ooit een redelijke traditie, maar de afgelopen jaren in het buitenland is het door een gebrek aan oppas niet meer voorgekomen. Ja vorig jaar nog even, maar dat was een werkweek in Engeland om huizen te zoeken.

We gingen een weekend naar world heritage site Bath (jawel de hele stad staat op de beschermde UNESCO lijst http://www.bathworldheritage.org.uk/). Bath dankt haar naam en historie aan het feit dat het de enige plek in Engeland is, waar warm mineraalwater uit de grond komt. Dat vonden de Romeinen erg fijn, maar we kunnen er nu nog steeds van genieten in de Bath Spa. https://www.thermaebathspa.com/. Deze beroemdste spa van Engeland is erg goed. Tip; als je meer wil dan alleen baden (bijvoorbeeld massage, eten) zijn de combinatiepakketten een uitstekende keuze, maar vaak niet geldig in het weekend. Ik had daarom de spa voor vrijdagnamiddag gereserveerd. Dat had nog een bijkomend voordeel; voor de gewone toegang kan je niet reserveren, en toen wij vrijdag om vier uur aankwamen, stond er een wachtrij voor de spa van een uur! Wij konden zo doorlopen, en konden na even badderen door naar onze massage. Na de massage gingen we in het spa café eten. Daarna gingen we weer naar het prachtige dakbad, met een mooi uitzicht over de stad, afgewisseld met een bezoekje aan de stoombaden. Het dakbad bleef tot 9 uur open, zodat je kon genieten van de prachtig verlichte stad als uitzicht. Een heerlijk ontspannend uitje!

Makkelijk, slim & lui

De kinderen hadden afgelopen week vakantie en waren samen met de bezoekende oma’s lekker thuis. Vrijdag komen ook altijd de schoonmakers langs, en deze kwamen op een gegeven moment naar Isabelle toe. Aimée had ze namelijk een paar kleine centjes uit haar spaarpot toegestopt, met de vraag of ze haar kamer ook wilde opruimen. Die slimme, maar ook luie meid! Nee, opruimen moet je toch echt zelf doen…

Op bezoek bij de bisschoppen en spoken van Winchester

Zoals vorige week beschreven, was Farnham een tussenstop voor de bisschop van Winchester op zijn reizen naar London http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/02/het-kasteel-van-farnham.html. Zondag besloten we Winchester te bekijken. Het is een stadje met een lange geschiedenis; net voor de middeleeuwen was het zelfs even de hoofdstad van Engeland. De kathedraal, gebouwd in 1079, is de langste kathedraal in Europa. En één van de mooiste kerken van Engeland. De beroemde schrijfster Jane Austen ligt er ook begraven http://www.winchester-cathedral.org.uk/

In het oude bischopspaleis, de great hall, hangt een ronde tafel in naam van Koning Arthur. Nu is Koning Arthur nog steeds meer legende dan historisch feit, dus of Lancelot echt aan de tafel heeft gezeten, is de grote vraag. De tafel zelf is wel oud, hij komt uit de dertiende eeuw. http://www3.hants.gov.uk/greathall

Na zoveel geschiedenis was het tijd om de magen te vullen. Dat deden we met traditionele Sunday roast, in wellicht de kleinste pub van Winchester. De Eclipse Inn http://www.eclipseinnwinchester.co.uk/. Deze pub uit 1540 heeft zelfs een eigen spook. Lady Lisle bracht hier haar laatste nacht door, voor ze werd onthoofd in 1685. Haar geest dwaalt volgens het personeel nog steeds rond en is volgens sommigen zelfs op camera verschenen http://dorsetghostinvestigators.tv/d-g-i-episodes/ep41-eclipse-inn-pub-haunted-winchester/. Gelukkig vertelde de serveerster ons het verhaal pas na het eten.

Met de oma’s naar Farnham

Op zaterdag hadden we ons vaste bezoekje aan ADHD coach Mike in Farnham. Dit keer namen we de oma’s mee die over waren uit Nederland. Zaterdag was een regenachtige dag, maar toen we in het historische stadje aankwamen, was het redelijk droog. De oma’s gingen winkelen, en kochten wat kleding in het stadje. Toen we na een uurtje weer vertrokken, maakten we traditiegetrouw een stop in ons favoriete theehuisje met de lekkere glutenvrije cakes in het gehucht Seale.

Matilda met taart

Maandagavond hadden we nog een theatervoorstelling, maar nu met Kevin als participant. Zijn klas speelde namelijk scenes uit de musical Matilda, naar de leuke kinderfilm die we een paar weken geleden keken. Kevin was de verteller van één scene, en speelde in één scene een jongetje dat als straf een hele grote chocoladetaart moest eten, omdat hij stiekem er van had gesnoept. Daarop drukte hij zijn hele gezicht in de slagroom, tot grote hilariteit van het publiek. Goed gedaan Kevin!

Jewels of Duckula

We zijn al een paar keer in de grotere theaters van Woking en Guildford naar kindertheatershows gegaan, maar er is ook een klein theater in Camberley zelf. Afgelopen zondag speelde daar een kindershow genaam de Jewels of Duckula, waarbij het publiek op zoek moest gaan naar de juwelen die verstopt waren in het kasteel van graaf Duckula, door samen met de cast raadseltjes op te lossen  http://www.camberleytheatre.biz/events/jewels-duckula. Daarnaast werd er ook gedanst, gezongen en met supersoaker waterpistolen in het publiek geschoten (tot grote hilariteit van de kinderen). De kinderen hadden zo een leuke middag en de ouders hadden een grappige luidruchtige middag. Vreemd genoeg was het theater nog niet eens half vol. Ben benieuwd wat dit kleine theater dan wel vol kan trekken, zoveel bijzonders staat er niet op de rol.

Wielrennen, Team Sky en Wout

Als Rotterdammer kan je op dit moment je plezier niet uit voetbal halen, dus doe je dat maar met andere sporten. Het wielerseizoen is nog pril en zal nog langs de meeste mensen heengaan, behalve deze wielren-nerd. Afgelopen week gebeurde er namelijk iets heel moois in de Ronde van Valencia. Onze Limburger Wout Poels, rijdend voor de beste wielrenploeg ter wereld, namelijk het Britse Sky, haalde uit in deze ronde. De superknecht van topman Chris Froome mocht even zijn eigen gang gaan. Hij won verrassend met overmacht de eerste etappe, een tijdrit. Afgelopen zaterdag moest hij zijn eerste plek verdedigen in de koninginnerit. En dat deed hij op z’n Froome’s https://www.youtube.com/watch?v=DMfnNQdpl_s. Een stukje wielrenspektakel dat leuk is om naar te kijken, zelfs met Spaans commentaar. Eerst de koers met de ploeg netjes controleren (tot 25:50). Daarna moet Wout een aanval afslaan van een het sterke Astana team, waaronder Vuelta winnaar Fabio Aru, die afgelopen zomer in de voorlaatste etappe van de Ronde Van Spanje onze wielrenhoop Tom Dumoulin de vernieling in reed.  Maar dit keer lukte het wel; vanaf 30:40 zegt Wout “nu is het genoeg” en rijdt bij bij iedereen weg. Hij wint daarmee z’n tweede etappe. En vandaag (zondag) won hij daarmee het eindklassement. En de bergtrui. En de puntentrui. En het combinatieklassement. Go Wout!

Het kasteel van Farnham

Zaterdag hadden we weer afgesproken met Mike in het historische stadje Farnham http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/02/farnham-en-ons-favoriete-theehuisje.html. Dit keer had Mike een gesprek met Kevin, dus gingen Isabelle, Aimée en ik het stadje verkennen. We liepen via “Castle Street”omhoog naar het kasteel. Het kasteel van Farnham is niet bijzonder groot. Het oudste gedeelte, uit 1150, was oorspronkelijk bedoeld als “reiskasteel”voor de bisschop van Winchester op zijn reizen naar London http://www.english-heritage.org.uk/visit/places/farnham-castle-keep/. Hier kon hij veilig een tussenstop maken. In de latere jaren werd er ook een bisschopspaleis tegenaan gebouwd http://www.farnhamcastle.com/. De oude “Castle keep” is nu in handen van de English Heritage en kan bezocht worden. Het bisschopspaleis is nog steeds in handen van de kerk, maar kan voor bruiloften en confertenties afgehuurd worden. Uiteraard heb je van de beide kastelen een mooi uitzicht over de stad en de heuvels van de North Downs.

Persconferenties in Washington

Donderdag vloog ik naar Washington om nieuws aan te kondigen met betrekking tot de drie Expeditions bedrijven uit Noord Amerika; Quark Expeditions, International Expeditions en Zegrahm Expeditions. In de bijzonder chique Washington persclub maakten we in een persconferentie bekend dat we een partnership van drie jaar hebben afgesloten met de Nature Conservancy, zeg maar de Amerikaanse Natuurbescherming http://www.nature.org/ en https://www.zegrahm.com/nature-conservancy. Noord-Amerikaanse klanten van ons zullen een gratis lidmaatschap krijgen en we gaan samenwerken op het gebied van voorlichting, onderwijs, wetenschappelijk onderzoek en projecten op onze bestemmingen. Een logische samenwerking, aangezien we met onze reisbedrijven de meest unieke maar ook bedreigde ecosystemen in de wereld bezoeken, zoals Antarctica, de Arctic, Amazone en Galapagos. http://news.yahoo.com/photos/image-distributed-international-expeditions-hans-lagerweij-portfolio-managing-photo-204101465.html?soc_src=mediacontentsharebuttons&soc_trk=tw
Donderdagavond laat stapte ik weer op het vliegtuig richting huis – London.

Hoog bezoek in een warm Toronto

Deze week ging ik weer eens op bezoek bij Quark Expeditions. En niet alleen ik ging op bezoek; we kregen de TUI CEO Fritz Joussen http://www.tuigroup.com/en-en/about-us/management/executive-board/friedrich-joussen op bezoek, inclusief een uitgebreid gezelschap dat hem begeleid op trips. Complimenten voor het Quark team, want het bedrijf staat weer in de picture, na drie record jaren op een rij.

De eerste week van februari is normaal gesproken de koudste week van het jaar in Toronto, maar niet dit jaar met een bijzonder milde winter. Er was geen sneeuw, geen ijs, het meer van Ontario lag helemaal open en woensdag werd het zelfs vijftien graden boven nul! Zo maakte ik ook weer groundhog day mee http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2011/02/groundhog-day-er-is-hoop-ja-maar-das.html. Heel verrassend (maar niet echt) voorspelde onze gerestylde rat dat de lente er snel aan zou komen. Nou knaagbeest, wordt wakker, het is al lente!

Bezoek en de Potter finale

In oktober gingen we een keer op bezoek bij een ex-collega met een zoon in dezelfde leeftijd als Kevin, en ook een hond. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/10/mamas-jongen.html. Dat beviel goed – Kevin was heel blij met zijn speelmaatje, net als Epic. Kevin vond het wachten veel te lang duren, maar dit weekend brachten ze ‘eindelijk’ een bezoek aan ons. En wederom was het erg gezellig en hadden zowel de jongens als de honden de tijd van hun leven. We gingen natuurlijk de modderige bossen in, en uiteraard moesten de honden daarna in bad.

Nadat ze naar huis waren gegaan, keken we de laatste Harry Potter film af. Het einde van de Potter film-cyclus http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/01/harry-potter-fans.html. Ik vond het eigenlijk ook wel leuk om alle films nog een keer te zien, want de tweede keer krijg je zoveel meer mee. Zeker als je ze vrij snel achter elkaar kijkt, in plaats van met 1 a 2 jaar tussen de films in.

Farnham en ons favoriete theehuisje

Direct naar het tennis reisden we met z’n allen door naar het plaatsje Farnham, circa 25 minuten ten zuiden van Camberley. Daar hadden we een afspraak met een ADHD specialist genaamd Mike. Mike zullen we de komende weken vaker bezoeken. Hij sprak het meest van de tijd met Kevin (liet hem over gevoelens tekenen), en in het vervolg zullen we met Aimee gaan wandelen in het leuke historische stadje Farnham als Kevin met Mike praat en tekent. In tegenstelling tot stadjes als Camberley, Bagshot en andere dorpjes die om ons heen liggen, heeft Farnham wel een typisch lange Engelse historie. Zo hadden we eerder al eens met Oma Nel de ruines van de oude abdij bezocht. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/waverley-abbey-en-seale.html. Toen vonden we op de terugweg bij toeval een schattig theehuisje in het gehucht Seale. Nu zijn er wel meer schattige theehuisjes in Engeland, maar wat deze zo bijzonder maakt, is dat het een grote selectie verse huisgemaakte glutenvrije cakes heeft. Voor Aimée en papa toen ook al een hoogtepunt en nu weer. Overigens koos ook “niet-gluutje” Kevin voor de glutenvrije lemon-drizzle cake, want deze was heerlijk. Isabelle vond de ‘gewone’ koffie walnoot cake ook ongewoon lekker.