Terug in Nederland; eten, eten en nog meer eten

Vorige week woensdag namen we de Eurotunnel om terug naar Nederland te reizen voor de kerst. We misten de traditionele aankomstceremonie op Schiphol, maar met je eigen auto naar Nederland rijden is zoveel praktischer. Hoewel... het stuur in onze Engelse auto zit aan de andere (rechter) kant. Dat is bijvoorbeeld erg leuk in Nederland wanneer je een parkeergarage inrijdt zonder bijrijder. Ook grappig; oma die per ongeluk instapt aan de rechterkant, achter het stuur.

De dagen in Nederland gingen vooral voorbij met veel eten. Donderdag (kerstavond) werd er goed Chinees eten gehaald, eerste kerstdag werd in Ermelo gevierd met een uitgebreid zelf gemaakt buffet (iedereen maakte een gerecht), tweede kerstdag werd gevierd in Houten in het barbeque restaurant (na een potje bowlen) en derde kerstdag werd gevierd met de vriendengroep in een tapas restaurant. En maandag gingen we weer uit eten, dit keer nog voor oma’s verjaardag in het “cowboy” restaurant in Woudenberg, waar we ondersteund door gezellig foute meezingers en een mooie ijstaart een goed familiefeestje bouwden.

Bezoek met pubs en Potter

Ik ben een tijdje offline geweest met ons blogje vanwege de laatste drukte op het werk en bezoek. We hadden namelijk in ons laatste weekend in 2015 in Engeland bezoek van Jeroen, Mirjam & kids.

Op zaterdag gingen we na een boswandeling een pub in, dit keer de culinaire gastro-pub The White Hart in het kleine pitoreske gehuchtje Pirbright https://www.thewhitehartpirbright.co.uk/. De kwaliteit van het eten in de White Hart beviel ons uitstekend; waarschijnlijk de beste pub tot nu toe.

Zondag gingen we uit naar de Warner Bros Harry Potter studio tour. De studio’s staan in Watford, ten Noord-Westen van London, op ca 50 minuten rijden van ons huis. Het zijn de orginele studios waar de Harry potter films werden gemaakt https://www.wbstudiotour.co.uk/. Er werden acht films opgenomen in tien jaar tijd, dus vrijwel continue. Ook nu worden er in een ander deel nog films opgenomen.  

Je krijgt veel filmmateriaal te zien en orginele (en indrukwekkende) settings, props, effecten, kleding, en andere materialen uit de films. Het is geen pretpark, er zijn geen “attracties”, het is vooral veel rondlopen en kijken. Dat is een reden voor mij om het één keer te bezoeken; ik vond het leuk, maar genoeg. Onze hard-core Harry Potter fans Isabelle en Mirjam willen best nog een keer, want er was heel veel te zien. Er komt veel terug uit de films, het is allemaal erg herkenbaar. Isabelle vloog ook nog even rond op haar bezemsteel, zie het volgende filmje vanaf 2:05 https://www.youtube.com/watch?v=a-9SGvWvizI

Dindagavond bezochten we nog een nieuwe pub, dit keer de Crown & Cushion in Blackwater http://www.baronspubs.com/crownandcushion. Een pub met wat eenvoudigere gerechten, maar wel lekker en ruime porties.

Kerstrapporten

Onze kinderen hebben de eerste helft van hun Engelse schooljaar er alweer opzitten, dus het is weer kerstrapportentijd. En ze hebben het prima gedaan. Kevin blinkt met name uit in cijfers, terwijl zijn “inzet” gemiddeld is. Aimée heeft het omgekeerde; voldoende tot ruim voldoende cijfers (heel goed, want ze heeft een jaar overgeslagen!) en blinkt met name uit met haar inzet en sociale gedrag.

Kevin’s beste vakken zijn duidelijk de Beta-vakken; wiskunde/rekenen, wetenschap en ICT (informatica). Hoe voorspelbaar. Met wiskunde/rekenen behaalde hij zelfs de hoogste testscore van zijn klas. Zijn toneel en sport zijn zijn ‘slechtste’ vakken met voldoendes. Kevin moet zich nog wel wat meer aanpassen; de strengere Engelse schoolregels zijn soms lastig voor hem. Zelf vindt hij de school erg leuk, want hij kan maar één verbeterpunt opnoemen; hij zou in de winter graag in een lange broek naar school gaan. Het schooluniform kent voor de jongere jongens alleen korte broeken, ook in de winter…

Aimée krijgt zoals gezegd haar hoogste scores op inzet en gedrag. Daarmee weet onze “polite young lady” (beleefde jonge dame, zoals haar juf haar beschrijft) blijkbaar het gat van één jaar minder school te overbruggen, want ze heeft geen lagere cijfers dan voldoendes. Twee van haar sterkste vakken deelt ze verrassend genoeg met Kevin; wetenschap en ICT. En daarbij voegt ze kunst aan toe. Haar zwakste punt is Engels, ze heeft een achterstand in het spellen van woorden, maar die is ze snel aan het inhalen (‘she is making super progress’). Haar juf schrijft dan ook “keep up the super work Aimée”!

Engelse kersttradities met Panto en Jordan

Deze laatste week voor kerst maakten we kennis met de nodige Engelse kersttradities. Zoals Christmas Jumper day, waarbij je vooral je meest verschrikkelijke kersttrui aandoet (hadden ze ook in Canada). En donderdagmiddag gingen we met z’n vieren via de school naar een Panto. Van te voren hadden we geen idee wat een Panto was (een gok was pantomime, woordloos theater), maar de naam Sleeping Beauty (Doornroosje) beloofde niet heel veel spektakel. http://www.atgtickets.com/shows/sleeping-beauty-3/new-victoria-theatre/. Verkeerd ingeschat; we hadden met z’n vieren een reuze leuke middag! Het Engelse pantomime / panto is een typische Engelse theatervoorstelling, vooral populair rond de kerst en oud en nieuw. https://en.wikipedia.org/wiki/Pantomime. Het is een kruising tussen een comedy, musical en cabaret. Het heeft voorspelbare ingredienten; slapstick humor, mannen die vrouwen spelen en ook de participatie van B-sterren die niet perse hoeven te kunnen acteren. In ons geval was dat Katie Price oftwel “Jordan”. http://www.katieprice.co.uk/ En waar is zij bekend van? Ahum, eigenlijk is ze vooral bekend van gewoon bekend zijn. Maar als je dan twee punten moet noemen waar ze van bekend is, dat zijn het punten die ze eerst tot ongezonde proporties heeft laten opblazen dankzij de medische wereld, waarna ze weer operaties liet uitvoeren om de punten naar enigszins normale grootte terug te brengen. Laat één ding duidelijk zijn; acteren en zingen kan ze totaal niet, maar vermakelijk was het wel. In ieder geval voor de papa’s.

Hierbij een korte impressie van een alternatieve invulling van het kerstliedje “12 days of Christmas”, met leuke participatie van het publiek en blije kids (let op Aimée aan het einde). https://www.youtube.com/watch?v=rNvTBOeTc3k

Kerstvoorstelling Aimée

Helaas miste ik door mijn reis de kerstvoorstelling van Aimée’s klas, maar gelukkig filmde Isabelle een aantal stukjes. Dus hierbij de filmpjes!

Deel 1 met ons engeltje links https://www.youtube.com/watch?v=ZoF7H6kcjT8

Deel 2 komt ons engeltje op https://www.youtube.com/watch?v=xA9ve97h4Jk
Deel 3 met de hele groep https://www.youtube.com/watch?v=5r25xK5BCWE
Deel 4 de finale https://www.youtube.com/watch?v=VA4VyJusap0
Deel 5 de ‘after party’ https://www.youtube.com/watch?v=XK4G2EKYjE4

Laatste reisweek

De laatste reisweek van het jaar voor mij was een lange, en voerde me via Seattle en New Jersey naar good old Toronto. Toronto is toch echt onze stad geworden, ik voelde me er meteen weer thuis. Ondanks dat het grijs, grauw en kaal was. Het was niet koud; de winter is laat dit jaar. De eigenaren van de skipistes buiten de stad maken zich zorgen, want meestal konden ze voor de kerst wel open, al was het met behulp van gemaakte sneeuw. Maar zelfs daarvoor is het nog te warm.

Opvallend is dat je na zes maanden al weer veranderingen ziet in de stad. Toronto is booming. Het lijkt alsof er weer nieuwe hijskranen bij zijn gekomen en er wordt weer aan nieuwe torens gewerkt. En ook op de plek van ons oude huis komt een nieuw "kasteel".

Ik bleef dit keer tot zaterdag, want vrijdag was het het jaarlijkse kerstfeest van Quark Expeditions. En het afscheid van Eric Stangeland, het hoofd van Operations, die na ruim 15 jaar Quark met pensioen gaat. Uiteraard had ik een speciaal dankwoordje voor deze bijzondere man. En daarna ging het dak eraf; de Quarkies, zoals het personeel zichzelf noemt, hadden weer een nieuw record-jaar geboekt, en dat moest gevierd worden!

Film- en sportweekend

Helaas was het voor mij een kort weekend, omdat ik zondag voor mijn laatste werkreis van 2015 vertrek, over de Atlantische oceaan naar Seattle. Gelukkig kan je in 1.5 dag ook goede quality time hebben met het gezin. Zo keken we vrijdagavond de Nederlandse, Engelstalige familiefilm The Seven of Daran http://www.thesevenofdaran.com/eng/, gefilmd in Zuid Afrika en Namibie. Een verrassend boeiende familiefilm van Nederlandse bodem.

Zaterdagochtend was sportochtend. Kevin speelde ’s ochtends een rugby-toernooitje op de prachtige schoolterreinen. Hij verdedigde de kleuren van Wales en zijn team bereikte de tweede plaats. Rugby is een echte herfst/winter sport; de gure wind en de modder maken de sport nog spectaculairder. Op een of andere manier lijkt het minder passend om rugby op een strak grasmatje in de zon te spelen. Ik bracht Kevin naar huis en probeerde hem weer schoon te krijgen. Ondertussen was Aimée door Isabelle weer de andere kant opgereden voor golf- en tennisles. Ze vind tennis heel leuk, golf is een eenmalig experitement. Ze had een beetje jaloers gereageerd dat ik naar Kevin ging kijken, dus ging ik toen ik Kevin schoon had, weer terug om Aimée’s kunsten met het tennisracket te bekijken.

Thuis maakten Aimée en ik een lekker toetje voor de avond. Ik vulde de groene bruine bak met tuinafval en ging 9km door de bossen rennen. ’s Avonds keken we weer een familiefilm; de ook erg leuke Matilda van Roald Dahl  www.imdb.com/title/tt0117008/.

Raar maar waar; de bruine groene bak

In Toronto schreef ik een hele serie blogjes over dingen die “raar maar waar” waren tijdens onze tijd in Canada. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2014/12/raar-maar-maar-tweede-kerstdag.html. We hebben tijdens onze eerste maanden in Engeland weinig “raar maar ware” ervaringen gehad, maar tijdens het opruimen van de tuin merkte ik de eerste. Tuinafval wordt namelijk niet door de reguliere afvalverwerking meegenomen, je moet het zelf wegbrengen of verwerken in een compostbak (wat we doen, maar de hoeveelheid tuinafval is dankzij de grote bomen in onze tuin zo groot dat dit niet genoeg is). Je kan lid worden van de groene bakken club https://www.greenwasteclub.co.uk/, die je een bak voor tuinafval geven en deze om de week komen ophalen. Een groene bak dus voor de tuin. Echter… raad eens welke kleur de groene bak heeft? Jawel, bruin… raar maar waar, nummer 1.

Facetime

Facetime, zeg maar een soort Skype, is voor de kids de perfecte manier om contact te houden met hun vriendjes in Toronto. Kevin en zijn vriendje Josh kunnen het makkelijk een paar uur op Facetime uithouden, waarbij ze samen bezig zijn met een online spel. Grappig om aan te horen, want ze noemen elkaar de hele tijd “Dude” (= “kerel”). Ook grappig, Kevin veronschuldigde zich twee keer, de eerste keer omdat hij na twee uur toch echt naar de wc moest, de tweede keer omdat we helaas geen goede wifi hebben op de wc. En dat blijft ook zo. Sorry hoor, Dude.

Verkouden met een kerstboom

Dit weekend bleven we na de voorstelling Groove Greeks op zaterdag lekker thuis. Dat was ook nodig want we waren allemaal verkouden. Aimée was afgelopen week begonnen en aan het einde van de week nam Kevin het over. Zaterdagavond werd Isabelle niet lekker, gevolgd door mij op zondagmiddag. Maar in de tussentijd hadden we toch tijd om onze kerstboom op te zetten. Dat deden we overigens op de overloop van de 1^e verdieping omdat we pup Epic nog niet vertrouwen met een kerstboom met mooie glimmende glazen kerstballen en andere erg interessante maar slecht verteerbare versieringen. Daarentegen hebben we ook een kerstboom in onze voortuin versierd. Zo hebben we zonder kerstboom in de huiskamer, toch een beetje dubbel feest.

Zoals gewoonlijk wachten wij niet zoals veel Nederlanders totdat Sinterklaas uit Nederland is vertrokken. Want hier in Engeland, net zoals in Canada, is het wel normaal om nu de kertsboom al op te zetten. Ten tweede zijn we met kerst toch in Nederland dus dit is onze enige tijd om een beetje van de kerst in huis te genieten. En genieten deed met name Aimée; zij was door het dolle heen en heeft meegeholpen het hele huis in kerstsfeer te brengen en zei tientallen keren “I love Christmas!”.

Groovy Greeks

Zaterdag had Aimée eerst golf en tennis. Ik deed wat boodschappen en ’s middags hadden we een leuk familieuitje. We gingen namelijk naar een theatershow, wederom in het G-Live theater in Guildford https://glive.co.uk  waar we eerder Queens Extravaganza  keken http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/11/queen-extravaganza.html.

We gingen met z’n allen naar de show Groovy Greeks van Horrible Histories. Horrible Histories zijn grappige, populaire geschiedenisboekjes http://horrible-histories.co.uk/. Groovy Greeks ging uiteraard over de Oude Grieken, dus kwamen er verhalen over Sparta, Troje, de eerste filosofen, medici en  Olympische spelen, democratie en slavenij langs. Vermakelijk, na de pauze zelfs met 3D effecten.

Groene Lagerweijtjes

Vrijdag zetten we weer stappen met het verbeteren van ons nieuwe huis. Na het verven, renoveren van het kantoortje, schoonspuiten van het dak (inclusief vervangen van kapotte dakpannen, het herstellen van een schoorsteen en het verwijderen van niet meer gebruikte antennes), was het  nu tijd voor het installeren van zonnepanelen. Aangezien de subsidie hiervoor in Engeland per 1 januari vervalt moesten we opschieten http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/10/opknappen.html. In totaal hebben we sinds deze week zestien 250w zonnepanelen op ons dak, dat vrijwel perfect op het zuiden gericht is. Het enige nadeel zijn de hoge bomen in onze tuin, maar die laten we binnenkort inkorten. Daarnaast kwam vrijdag ook nog een bouwkundig ingenieur langs om naar onze ideen te kijken voor het openbreken en vergroten van de keuken. Dat is allemaal geen probleem en hij maakt nu de technische tekeningen. Dit gaat ergens volgend jaar een groot project worden.

Kids verhalen

Eenmaal terug in Camberley werd ik eerst ontvangen door onze hond die helemaal uit z’n dak ging, toen door Isabelle en vervolgens met de verhalen van de kinderen. Aimée had besloten dat ze toch maar niet met William gaat trouwen http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/11/huwelijksaanzoek.html. Kevin maakt deze maanden op school kennis met rugby wat hij leuker vind dan veel andere sporten. Daarentegen krijgt Aimée nu netball in plaats van ruby en dat vindt zij een stuk minder leuk. Netball is weer zo’n typisch Engelse sport, dat zich ergens tussen basketbal en korfbal bevindt https://en.wikipedia.org/wiki/Netball. Ze vinden hun draai wel, inclusief diverse nieuwe sporten.

Dubai; Disneyland voor volwassenen

Deze week had ik meetings met het senior team van World Challenge. Dit is één van de grootste bedrijven in mijn portfolio, met kantoren in Boston, Kaapstad, Engeland, Melbourne en Dubai. Dubai was een mooie locatie voor iedereen – zo ongeveer halwege Engeland en Australie (de twee grootste kantoren). En een leuke bijkomstigheid  voor mij; ik was nog nooit eerder in deze stad geweest.

Dubai is indrukwekkend; het is een megastad die in de laatste twintig jaar uit de grond is gestampd. De sjeiks hebben hun oliegeld goed besteed door deze stad te ontwikkelen als logistiek kruispunt van de wereld, zakenstad en voor toerisme. We gingen er het hoogste gebouw ter wereld op, de ruim 800 meter hoge Burj Khalifa http://www.burjkhalifa.ae/en/index.aspx). De CN tower in Toronto lijkt er een kleuter bij. Het aantal vijfsterren hotels in Dubai is enorm, er zijn indoor ski-centra, een gigantische luxe-mall en een fontijnen- en geluidshow waar Las Vegas Bellagio’s bleek bij afsteekt, je kan er geweldig eten en alles ziet er gelikt uit. Ik ontmoette maandagavond mijn oude Kimberly-Clark baas Hein, die nu in Dubai is gestationeerd. Hij noemde Dubai een Disneyland voor volwassenen, een uitstekende omschrijving.

Devil’s Punch Bowl; geweldige natuur met spoken

Surrey is zoals we eerder hebben beschreven een prachtig groen stuk Engeland, met veel natuurgebieden. Zondagmiddag besloten we eens lekker te luchten in één van deze gebieden, met de vreemde naam Devil’s Punch Bowl. http://www.nationaltrust.org.uk/hindhead-commons-and-the-devils-punch-bowl. Dit gebied is een natuurlijk amphitheater; een heuvel die om een diepe afgrond (zeg maar de punch bowl) heenslingert. Door de hoge ligging heb je een prachtig uitzicht om van te genieten. De kinderen, inclusief ons nieuwe kind Epic, genoten meer van de takken, bomen, heuveltjes en plasjes.

Er zijn verschillende legendes die de naam verklaren. Zo vertelt één dat de duivel geirriteerd raakte door de vele kerken die er in de middeleeuwen gebouwt werden en wraak wilde nemen door het land onder water te zetten. Bij begon een kanaal te graven vanaf zee door de heuvels van de South Downs. Hij kwam tot het plaatsje Poynings, ook wel genoemd Devil’s Dyke, toen hij werd gestoord door alle hanen die gingen kraaien. Hij sprong weg en landde in de Devil’s Punchy Bowl. Een andere legende vertelt dat de duivel probeerde de god Thor te irriteren door stukken aarde naar hem te gooien, en daarbij de Devil’s Punch Bowl maakte. https://en.wikipedia.org/wiki/Devil%27s_Punch_Bowl.

Mooie legendes voor een nog mooier natuurgebied, dat sinds 2011 de rust heeft gevonden, want tot die tijd kronkelde de weg de A3 (London naar Portsmouth) door de heuvels. Sinds die tijd is er een lange tunnel aangelegd onder dit heuvelgebied door en is de snelweg weggehaald en het gebied teruggegeven aan de natuur.

Naast de legendes zijn er ook de nodige ‘waargebeurde’ Engelse historische spookverhalen over dit gebied. Zo werd er in 1786 een onbekende zeeman, die op weg was naar de haven van Portsmouth, gedood door drie boeven. https://en.wikipedia.org/wiki/Unknown_Sailor.  Er is nog steeds een oorspronkelijke gedenksteen voor hem in het natuurgebied.  Een jaar later werden zijn drie moordenaars terechtgesteld met behulp van een soort metalen galg, de Gibbit https://en.wikipedia.org/wiki/Gibbeting. Dit gebeurde op de top van de heuvel die nu, hoe kan het ook anders, Gibbit Hill heet. https://en.wikipedia.org/wiki/Gibbet_Hill,_Hindhead. Hun lijken werden er niet afgehaald maar bleven rotten aan de galg. Dat geeft uiteraard geen geluk, want sindsdien doen er de nodige spookverhalen de rondde. Daarom werd er in 1851 een Keltisch kruis op de top van de heuvel gezet, om de boze geesten te verdrijven en de rust terug te brengen in dit prachtige natuurgebied.

Relaxen met Tutu

Na een hectische week voor ons allemaal, was het weekend weer relaxtijd. Dat begon vrijdagavond meteen met eten bestellen bij onze nieuwe huistoko;  Chef Tutu http://cheftutu.co.uk/. Chef Tutu maakt Peking en Thaise gerechten, is niet duur en één bestelling is genoeg voor twee dagen. Zo hoefden we zaterdag ook niet te koken. Ieder heeft zijn favoriete gerecht bij Tutu; zo vinden de kids de Thaise noodles (Pad Thai) lekker, is Isabelle’s favoriet de shredded crispy sweet chili beef en ben ik gek op een curry en een sateetje.

Zaterdag had Aimée in plaats van haar golf en tennis les een super leuk verjaardagsfeestje; ze gingen namelijk eerst lunchen in een pub en daarna pony rijden. Daar maakt je een stel jonge meiden blij mee! Aimee weet ook gelijk was zij wil doen voor haar verjaardag. Precies hetzelfde als Chloe.

Ik ging zowel zaterdag als zondag bijna 10km cross counrty rennen. Zaterdag had ik daarbij het nodige geluk omdat ik een grote groep herten tegenkam, ik schat een stuk of vijftien. Wat een voordeel om zo dicht bij de natuur te wonen!

Huwelijksaanzoek

Enkele weken kreeg Aimée haar eerste kus, van William uit haar klas, http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/integreren-vriendjes-en-rugby.html

Vandaag kwam ze thuis met de mededeling dat William haar had gevraagd of ze met hem wilde trouwen. Blozend zei ze eerst dat ze het nog niet weet, maar later gaf ze toe dat William toch wel erg leuk is. Ik stuurde haar terug – laat William eerst maar eens fatsoenlijk om haar hand komen vragen bij mij. Als hij durft!

Hectische werkweken

De leuke kanten van mijn job is dat je nog ergens komt. Na Alabama en Moskou maakte ik deze week een dagstop in Berlijn. Het bezoekje aan Berlijn was kort maar bijzonder. TUI heeft een klein representatie- en mediakantoor op een hele bijzondere locatie; direct naast de Brandenburger Tor. Met een prachtig uitzicht over Berlijn en ook direct voor de Reichstag. Sehr schön! Na de presentatie werden mijn baas en ik uitgenodigd om met de board te dineren. Een mooie netwerkmogelijkeheid en een heerlijk etentje.

Volgende week zit ik in Dubai. Leuk, maar ook vermoeiend en zwaar voor Isabelle en de kids. Ik hoop begin volgend jaar weer in een beetje rustiger vaarwater te zitten. Dat hangt samen met de zes maanden die ik mezelf heb gegeven om bedrijven en teams te evalueren en een nieuwe stuctuur aan te brengen. Op dit moment heb ik namelijk 10 bedrijven en 4 stafafdelingen die direct aan mij rapporteren en dat is een flinke kluif.

Herfstweekend met hondplezier

Na het opvallend mooie herfstweer van de laatste weken, was het afgelopen weekend een typisch herfstweekend. Ook al was het zondag – in tegenstelling tot in Nederland – grotendeels droog. Onze tuin is alweer bedolven onder de stapels bladeren, takken, kastanjes en eikels. Maar er hangt nog genoeg in de enorme bomen in onze tuin, dus we wachten nog maar even met opruimen.

Het was een rustig weekend. Zaterdag keken we een leuke familiefilm die ons allemaal – kids en ouders – hard liet lachen; The Minions http://www.minionsmovie.com/minions.html.

Zondag hadden we een playdate met Epic’s tweelingbroer Oscar. De twee hondjes gingen weer helemaal uit hun dak – ze hadden een paar uur enorm veel plezier. Opvallend is dat ze heel veel nep-vechten en nep-bijten; zo leren ze met elkaar spelen zonder elkaar pijn te doen. Grappig om te bekijken; twee wollige puppies die zoveel op elkaar lijken dat ze tijdens het stoeien soms meer op 1 hond met 8 poten leken.

Muziekavond

Door mijn reis naar Moskou miste ik helaas een muziekavond van Aimé’s klas.  Er werden met name oude folk liedjes gezongen. Met dank aan Isabelle voor het volgende filmpje. https://www.youtube.com/watch?v=neGo9XpedTA. Opvallend is dat Aimée ondanks haar nu relatief jonge leeftijd (ze heeft in de overgang van Canada naar Engeland effectief een klas overgeslagen) weer één van de grootste kindjes is – ze staat rechts op de video, achter de meester.

Terug naar Moscou

Ik heb in mijn Quark tijd heel wat tripjes naar Rusland gemaakt, met name vanwege onze unieke trip naar de Noord Pool met de Russische nucleaire ijsbreker 50 Years Of Victory. http://www.quarkexpeditions.com/gb/our-ships/50-years-of-victory. Dit keer was ik niet alleen met mijn vaste maatje, onze Rusische kapitein Petr, maar ook met de nieuwe directeur Andrew van Quark om de relaties aan hem over te dragen. Het is nog altijd heel bijzonder dat we zo’n bijzonder schip een aantal weken per jaar mogen huren. Een schip met maar liefst 75000PK. Hoewel dat in de toekomst weer overtroffen gaat worden – de nieuwe ijsbrekers worden weer veel sterker. Uiteraard werden de besprekeningen weer succesvol afgesloten en gevierd met een flesje wodka. Na vijf jaar goed samengewerkt te hebben, werd ik uitgenodigd om komende zomer met het gezin langs te komen. Wie weet bezoeken we Rusland dus ook nog eens met z’n allen.

Queen Extravaganza

Maandagavond gingen Isabelle en ik naar een optreden van een Queen tribute band. En niet zo maar een tribute band, maar één die samengesteld is door de band zelf. Drummer Royer Taylor en gitarist Brian May selecteerden de bandleden één voor één op basis van musicaal- en zangtalent. Twee uit Engeland, de rest uit Amerika en Canada. De band ‘Queen Extravaganza’ is dan ook top – vooral de drummer maakte een enorme indruk. Meer info over de band; http://www.queenextravaganza.com/

Het optreden was in een moderne concertzaal in het stadje Guildford, op een half uurtje rijden van ons huis. We aten nog een lekkere curry voordat we genoten van het concert. Er werden met name oude nummers gespeeld (in Queen termen – jaren zeventig, helaas weinig jaren tachtig).  Waaronder het gehele album Night At The Opera https://en.wikipedia.org/wiki/A_Night_at_the_Opera_(Queen_album), met uiteraard Bohemian Rhapsody als absoluut hoogtepunt.

Relaxen met de klassieker

Het vuurwerk afsteken op zaterdag was voor alle kids (groot en klein) het hoogtepunt van dit relax-weekend (behalve de pup, die vond het maar niks). De herfst is ook hier toegeslagen en onze tuin wordt letterlijk bedolven onder de bladeren, kastanjes en eikels uit onze grote bomen. We hadden het vorig weekend nog opgeruimd, maar het is onbegonnen werk. We laten nu maar eerst alles naar beneden komen. Daarna denk ik dat we een buslading aan organische herfsttroep hebben.

Zondag ging ik samen met Epic rennen in de bossen. Hij is hard gegroeid en kan me nu goed bijhouden. Epic komt wel zwart terug uit de bossen, waarna Isabelle hem in bad deed. Ik keek vervolgens samen met sportliefhebber Aimee via internet live-stream de klassieker Feyenoord tegen 020. Helaas zat de stunt van twee weken geleden er dit keer niet in. Volgende keer weer.

Guy Fawkes night

Een van de typische Engelse feestdagen, waarvan we in Nederland zelden of nooit van gehoord hebben, is Guy Fawkes night. En onderschat het niet; dit is de dag dat er hier meer vuurwerk wordt afgestoken dan met Oud & Nieuw. Hoewel het dit jaar werd verdeeld over een aantal dagen; Guy Fakwes night was op donderdag, maar het meeste vuurwerk werd de zaterdag ervoor (Halloween) en de zaterdag erna afgestoken. Maar wat is Guy Fawkes nacht?

Guy Fawkes was een revolutionair die op 5 November 1605 werd opgepakt bij het plaatsen van explosieven (36 ton kruitpoeder) onder de House Of Lords (zeg maar de eerste kamer) van het parlement. Zijn doel was om de katholieken weer aan de macht de brengen. Als overtuigd Katholiek had Guy ook samen met de Spanjaarden tegen Nederland gevochten, in de tachtigjarige oorlog.

Het plan werd dus verijdeld, en sindsdien is 5 november de avond van de vreugdevuren; en recentelijk van het vuurwerk.

Southern hospitality in Alabama

Vorige week maandag kwam ik uiteindelijk na een vertraging van ruim 12 uur in Alabama aan. Hier hadden we een drukke week op het prachtige kantoor van International Expeditions. Dit kantoor ligt midden in een natuurgebied aan een meertje. Er is genoeg ruimte voor meetings, dus maandag brachten we hier eerst de Amerikaanse sales reps bij elkaar (onze mensen die reisbureaus bezoeken in de vs). Daarna volgden dinsdag en woensdag de Noord-Amerikaanse verkoopdirecteuren. Hun bezoek werd woensdagavond afgesloten met een geweldige Southern barbecue op het terras aan het kantoor, sprookjes-achtig verlicht met honderden lampjes. Donderdag werkte ik in de ochtend met het team van International Expeditions, voordat ik via Dallas terugvloog naar London. Onze Amerikaanse gast-heren en -vrouwen uit Sweet Home Alabama stelden absoluut niet teleur; de befaamde southern hospitality bleek 100% waar te zijn.

Op bezoek in Camberley

We hebben beide oma’s al op bezoek gehad, en in december komen Jeroen & Mirjam met hun kids op bezoek. Tijd om voor geinteresseerden een paar tips te geven voor een mogelijk bezoek aan Camberley.

(1)    Wij wonen niet in London. En als je aangewezen bent op openbaar vervoer, dan moet je geduld hebben om in London te komen. Achter ons huis stopt weliswaar een bus naar Camberley, maar Camberley heeft alleen een stoptrein verbinding en je moet ook nog vaak in Ascott overstappen. Een enkeltje Londen duurt dan al snel 1.5-2 uur. Mijn “geheime” tip is om de trein te nemen van het op vijftien minuten rijden gelegen plaatsje Brookwood. Daar heb je wel een sneltrein die je binnen 40 minuten op London Waterloo zet. Maar; Brookwood is niet per bus bereikbaar. Dus tip nummer twee;

(2)    Met je eigen of huurauto komen is reuze handig. Dan kan je makkelijker gebruik maken van het “snelle” station Brookwood en ook makkelijker de omgeving verkennen. Dan moet je uiteraard wel comfortabel zijn met links rijden. Wees super geconcentreerd en een oplettende bijrijder is geen overbodige luxe. Onze mantra in de auto, met name bij het wegrijden en bij rotondes is dan ook ‘links, links, links’.

(3)    Als je van bossen houdt is er genoeg te beleven direct naast ons huis. Verder heeft Camberley een redelijk aardig centrum met winkeltjes, bios en restaurantjes. Maar, tip nummer vier;

(4)    Het idee om naar Engeland te komen om te shoppen is niet zo slim. Behalve typisch Engelse spulletjes zal alles ook in Nederland verkrijgbaar zijn. En zeker met de huidige Euro wisselkoers is het in Nederland momenteel veel goedkoper. We blijven Hollanders, toch?

De water-reservoirs bij Heathrow

Bij de landing, of het vertrek, van London Heathrow airport, vallen vaak de grote waterreservoirs op. Ook kan je de wallen van deze reservoirs zien als je van het vliegveld naar ons huis rijdt. Deze reservoirs zorgen voor het drinkwater voor London en omgeving. De bron is heel toepasselijk; de Thames. Aan deze westelijke kant van London is het water van de Thames zoet (aan de andere kant is het brak) en zit je nog net voor de vervuiling van de grote stad. De reservoirs worden dus vanuit de Thames volgepompt, om later bewerkt naar de waterleidingen gevoerd te worden.

De oudste reservoirs bevinden zich aan de binnenkant van de M25 ring; zo heb je de Staines reservoirs uit 1901 https://en.wikipedia.org/wiki/Staines_Reservoirs en het 17.000 liter bevattende King George VI reservoir uit 1947 https://en.wikipedia.org/wiki/King_George_VI_Reservoir. Aan de buitenkant van de M25 bevinden zich het 34.000 liter bevattende Wraybury reservoir uit 1970 https://en.wikipedia.org/wiki/Wraysbury_Reservoir en het Queen Mother reservoir uit 1976 https://en.wikipedia.org/wiki/Queen_Mother_Reservoir

Met de Airbus A380 naar de States

Afgelopen zondag begon ik weer eens aan een van mijn regelmatige tripjes naar de VS. Mijn hoofdbestemming is Birmingham in Alabama en ik vloog zondag via Miami. Met voor mij een nieuw vliegtuigtype. Ondanks mijn frequent flying werd dit mijn eerste vlucht in een dubbeldeks Airbus A380. Sorry, maar hier werd ik dus best nerdy enthousiast over. Van de buitenkant vond ik altijd de A380 niet zo heel erg indrukwekkend – zeker niet in vergelijking met de concurrent B747. Maar als je uiteindelijk deze dubbeldekker instapt, en ziet hoe groot hij van binnen is… Maar het meest indrukwekkende is toch wel de start; vier enorme Rolls Royce motoren zorgen voor een geweldige stuwkracht die de 500 ton moeiteloos naar boven lijkt de doen glijden. Wat een machine!

Maar helaas, de vlucht liep alles behalve vlekkeloos. Al bij de voorbereidingen aan de gate ging het mis; een trap viel tegen de vrachtdeur aan, die daardoor beschadigd raakte. Een onderdeel werd vervangen, wat resulteerde in een vertraging van 1.5 uur. Onderweg werd een passagier ernstig ziek. Zo erg, dat we moesten uitwijken naar de luchthaven die het meest dichtbij lag; dat werd Washington in plaats van Miami. Daar stonden we 2.5 uur aan de grond, voordat we het vliegtuig mochten verlaten. Het was inmiddels 10 uur ‘s avonds plaatselijke tijd, dus het enige wat ik nog kon doen was een hotelkamer opzoeken voor de nacht.

 

Happy Halloween!

Zaterdag was, na twee dagen regenachtig “Engels” weer, een prachtige dag. Het was zonnig, onbewolkt en verrassend warm. We begonnen de dag dan ook in de tuin, om deze een beetje aan kant te krijgen. We hebben namelijk een paar grote kastanje- en eikebomen in onze tuin staan, en die geven nu in de herfst een enorme zooi.

Maar het belangrijkste moment van de dag was toch wel ’s avonds; “trick or treat!”. Voor de kinderen een hoogtepunt van het jaar. Met name snoepkont Aimée had het er al de hele dag (wat? week!) over. Maar we hadden dit jaar een derde kind mee dat net zo opgewonden was. Ook Epic vond het leuk om de huizen af te gaan en elke keer weer nieuwe mensen te ontmoeten. En ook hij was “verkleed” met een cowboy bandana aan zijn halsband.

De laatste twee jaren hadden we in Toronto niet veel geluk met het weer op Halloween en kwamen we drijfnat terug. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2014/11/droog-of-niet-trick-or-treat.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2013/11/halloween.html. Maar niet op onze eerste trick & treat avond in Engeland; het was zelfs een prachtige heldere sterrenavond. Dat compenseerde een beetje voor het gebrek aan Halloween-passie hier in Engeland. Waren we in Canada wellicht één van de minst aangeklede huizen (we hadden wel slingers, borden, skeletten, nep-grafstenen en lantaarns in de tuin, maar geen geluidseffecten, rookmachines of megaopblaasapparaten). Hier in Camberley waren we met een paar dingen één van de meest aangeklede huizen. Gelukkig werd er wel redelijk goed snoep gegeven. Niet zoveel als in Toronto (letterlijk tassen vol; zoveel dat de kids het in een heel jaar niet op kregen), maar wel genoeg om onze heks, ninja en cowboy hond toch een goede avond te geven. En waarschijnlijk maar beter ook. Voor de tandartsrekening. J  

Studio 100 zakkenvullers

Vandaag kreeg ik een berichtje dat de zakkenvullers van Studio 100 de rechten op mijn volgende filmpje betwisten. Ja inderdaad, je hoort MegaMindy op de achtergrond, maar wat je ziet is een nog hele kleine Aimée (het filmpje is zo’n vier jaar oud) lekker dansen en uit haar dak gaan. Maar blije, vrolijke kindjes, daar lijkt het bij Studio 100 niet om te gaan, op de juridische afdeling. Voorlopig is het filmpje nog beschikbaar, dus kijk vooral https://www.youtube.com/watch?v=1qGPiQ-wzZ4

Epic update

Met ons nieuwe gezinslid gaat het prima en gelukkig heb ik geen enkele allergische reactie. Wel was ik altijd mijn handen nadat ik hem heb geaaid en geknuffeld en houden we hem weg van de slaapkamers. Tot zijn grote teleurstelling, want Epic wil het liefst altijd bij ons zijn. Hij is een echte gezelsschapshond, altijd aanhankelijk en gek op aandacht. Iedereen die op bezoek komt wordt vriendelijk en blij benaderd, maar als je ongevraagd bij ons in de straat loopt, dan wordt er boos naar je geblaft. Een waakhond in schaapskleren. Ik denk niet dat we veel eekhoorntjes in onze tuin zullen zien…

Epic wisselt zoals elke puppy hyperactieve momenten af met momenten dat hij totaal uitgeblust is. En over hyperactief gesproken; hij gaat zoals eerder geschreven helemaal uit z’n dak voor een stuk knakworst!

Epic groeit hard, hij lijkt zijn grote moeder achterna te gaan… hij zal niet bij een “minuture Labradoodle”blijven…

Kameleon

Wie denkt dat ik elke dag strak in het pak naar het werk ga, in een dikke auto van de zaak, heeft het mis. Ik ben net een kameleon. Werken in de avontuurlijke reisbranche betekent dat je meestal casual gekleed kan gaan, zelfs in spijkerbroek. Maar er zijn uitzonderingen. Dinsdag ging ik naar het hoofdkantoor in Hannover om te presenteren voor de board, en was ik uiteraard wat formeler gekleed.

O ja, en die auto van de zaak? Die heb ik niet. Twintig jaar nadat ik mijn OV-studentenkaart inleverde en na alle vertragingen en problemen met de NS mezelf beloofde niet meer met de trein te gaan, ben ik toch een treinfan geworden. In treinen kan je namelijk prima werken, waardoor je de dag veel efficienter kan gebruiken. Afgelopen vrijdag, toen ik Nederland was, ontdekte ik dat er nu zelfs goed werkende wifi in de trein is. Go NS!

WK rugby; halve finale

Ik heb er al eerder over geschreven; het WK rugby is hier zeer populair, ondanks dat Engeland zelf er al snel uit lag (http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/integreren-vriendjes-en-rugby.html, http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/go-wales.html). Afgelopen week zei mijn baas dat hij voor mij kaartjes kon krijgen voor de halve finale, “voor mij en mijn jongen”. Klein probleempje; ik schatte in dat Aimée het veel leuker zou vinden dan Kevin (een inschatting die later bleek te kloppen als een bus.). Uiteindelijk konden we met z’n allen, probleem opgelost, iedereen blij!

Deze halve finale ging tussen favoriet Australie en de ‘verrassing’ van het toernooi; Argentinie. Waarin de mannen spelen die ietsje groter zijn dan Messi.

Zondagmiddag verzamelden we in de rugby pub Barmy Arms aan de Thames in het rugbyplaatsje Twickenham, een voorstadje van London http://www.taylor-walker.co.uk/pub/barmy-arms-twickenham/c0462/. De hele kade stond vol met feestende mensen, met zowel Australische en Argentijnse fans gebroedelijk naast elkaar. Aimée legde het aan met de Argentijnse supporters, want haar hartsvriendin in Toronto, Erika, komt er vandaan. Al gauw had ze Argentijnse vlaggetjes op haar wangetjes geschminkt gekregen. Onderweg naar het stadion (een half uur lopen) pikte ze ook nog een gratis bordje op, om Argentinie mee aan te moedigen en Kevin kreeg een Australisch vlaggetje. Het rugby stadion Twickenham is verbazingwekkend groooot. Ruim 80.000 fans passen erin en uiteraard was het helemaal uitverkocht http://www.englandrugby.com/twickenham/. Er was een gezellig sfeertje, waarbij de fanatieke Argentijnse supporters steun kregen van de Engelse supprters. De Falklands zijn blijkbaar al lang vergeten; men steunt hier het liefst de underdog Argentinie tegen de mannen uit down-under. Het mocht helaas niet helpen, want de defensie van Australie stond als een Great Barrier Reef. Argentinie kon alleen scoren uit penalties en dat was niet genoeg. Het werd 29-15 voor Australie. Toch een hele leuke ervaring, zo’n WK rugby.

Mama’s jongen

Zaterdagmiddag gingen we met Epic op bezoek bij een ex-collega van mij, die nu haar eigen PR-bureau heeft opgezet, dat o.a. voor Quark Expeditions werkt. Ze hebben naast een hond ook een kind in de leeftijd van Kevin. Kevin informeerde vantevoren of het een jongen of een meisje is. Ik vertelde hem dat het een jongen was. “Gelukkig”, zei Kevin, “jongens zijn toch leuker”.  Waarop op ik zei “Maar ik vind meisjes wel leuker om naar te kijken”. Waarop Kevin antwoorde; “maar daarvoor heb ik mama toch”.

We gingen wandelen in een park bij hen in de buurt, waarbij de jongens rugby speelden en de honden lekker konden rondrennen. Na verloop van tijd vroeg Aimée of ze ook rugby kon spelen – ze is niet bang om mee te doen. Lekker vies gespeeld keerden we terug naar huis. Waar mama hard aan haar eerste opdracht voor de universiteit gewerkt had.

Kevin tien!

Woensdag was dan het grote moment; we hebben nu ook een tienerzoon. Twee cijfers in plaats van één; Kevin gefeliciteerd met je 10^e verjaardag! En ja, vandaag was ook de dag in de toekomst van Back To The Future http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2015/03/back-to-future-to-past.html. Onze vliegende auto’s staan inmiddels voor de deur geparkeerd.

Kevin’s verjaardag werd ’s ochtends gevierd met taart, kaarsjes en kadootjes. En knakworst; onze nieuwe viervoetige familieaanwinst wordt helemaal gek van vreugde van een stuk knakworst, dus dat werd zijn tractatie!

London; een plaats om te werken, maar niet om te wonen

Ik kwam het volgende artikel tegen, dat onze uitdaging tijdens onze huizenjacht eerder dit jaar verduidelijkt. En ook dat het een probleem van vele Engelsen is: In London zijn de banen, maar het is zo goed als  onbetaalbaar geworden om er te wonen  http://www.telegraph.co.uk/finance/property/11925580/The-exodus-of-homebuyers-from-London-hits-epic-levels.html.

Nu willen wij niet in London wonen, maar een stukje dichterbij was aardig geweest. Als je puur kijkt naar wat voor leefgenot je hier, een uurtje buiten de stad, krijgt voor je geld, dan kies je al snel eieren voor je geld. We hadden ook kunnen huren, maar voor hetzelfde geld kan je zoveel beter wonen als je koopt. En zo wordt London een werkstad en alleen een woonstad voor de allerrijken der Engelse aarde.

Eerste Rapporten

De eerste vakantie voor de kids is ingegaan, dus hebben we de eerste rapporten in huis.  Aimée heeft een net rapport, zeker als je weet dat ze net een klas heeft overgeslagen. Ze komt gelukkig goed mee, alleen moet ze wat harder aan haar spelling werken. Kevin heeft meteen een erg goed rapport. Hij heeft ook zijn eerste CAT scores binnen. CAT staat voor Cognitive Ability Test, een soort intelligentietest voor kinderen. Scores zijn tussen de 60 en 141. Het landelijke gemiddelde ligt op 100 en het Hall Grove gemiddelde ligt tussen de 112 en 115. Kevin heeft een 118 (Verbal), 124 (Non-Verbal), 127 (Quantitative), 119 (Spatial) en 122 (Mean; gemiddeld). Met de 127 op Quantitative zou hij tot de top 3% van Engeland behoren. Wow Kevin, ga zo door!

Hockeymeisje

De kids leren veel nieuwe sporten op Hall Grove, met name omdat de filosofie daar is om een paar uur hard leren af te wisselen met buitenspelen en sporten. Men speelt ook vaak wedstrijdjes tegen andere scholen. Aimée is gek op hockey en in haar eerste officiele wedstrijd voor Hall Grove scoorde ze het enige en winnende doelpunt en was daarmee blijkbaar één van de uitblinkers. Want daarna werd ze meteen vice-captain (tweede aanvoeder) in het A-team (het hoofdteam in haar leeftijdsklasse). De volgende wedstrijd verloren ze helaas. Ben benieuwd of we na Roos nog een hockey talentje in de famile hebben!

Halloween voorbereiding

Halloween komt eraan, en de Engelse winkels spelen erop in, dus is er van alles met het thema te koop. Ons huis is inmiddels al aangekleed (hoewel niet afdoende naar Noord-Amerikaanse standaard; we hebben geen mega grote opblaaspinnen, grafstenen en rookmachines in de tuin gezet). Voorlopig zijn we nog de enige in de straat die er wat aan doen. Hopelijk willen de buren wel mee werken met snoepjes geven op de 31^e, want onze kids zullen zeker verkleed de straat ingaan; dit jaar als heks en ninja. Dit was in Canada voor Kevin en Aimee een absoluut hoogtepunt van het jaar; hopelijk is dat ook hier zo.

Vroege verjaardag en broertjes bezoek

In het weekend vierden we alvast Kevin’s verjaardag; zaterdag gingen we met een groep van zijn klasgenootjes naar de film Hotel Transsylvania 2 http://www.hoteltransylvania2.com. Een geslaagd uitje. Ook voor papa en mama, want  dankzij afleiding van de film, popcorn, drankje en een loot bag nogal gemakkelijk te begeleiden was. ’s Avonds nam Oma Nel ons mee uit eten. Zij is altijd gek op pubs, dus zochten we weer een nieuwe pub op. Windlesham is een beetje onze pub-hoofdstad aan het worden, want na de Half Moon http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/life-is-pub.html, en The Bee http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/08/familie-pubs.html bezochten we nu The Brickmakers http://www.thebrickmakerswindlesham.co.uk. Het eten was  eigenlijk in elke pub die we bezochtten goed, maar de Brickmakers was waarschijnlijk de beste tot nu toe.

 Zondagmiddag kregen we een broertje van onze puppy Epic op bezoek, genaamd Oscar. Hij woont net buiten London bij een piloot en steward die werken voor British Airways. Ik vroeg me af of de twee broertjes elkaar nog zouden kennen na 3 maanden gescheiden geweest te zijn. Het antwoord werd heel snel duidelijk; de hondjes waren door het dolle heen en hebben de hele middag gerend, gestoeid en geknuffeld. In het bos werden zelfs de modderpoelen niet geschuwd, dus de inmiddels zwart geworden blonde hondjes moesten uiteindelijk samen in bad. Filmpje van de lol in de bossen! https://www.youtube.com/watch?v=k3K60Ay1YB4.

Weekje IJsland

Een van de leuke dingen van mijn werk is dat je nogaleens ergens komt. Ik bracht afgelopen week voor het eerst mijn nieuwe team samen, halverwege tussen Noord-Amerika en Europa; in IJsland. Grofweg bestond onze dag vanaf 8 uur tot in de middag uit meetings, gevolgd door uitstapjes georganiseerd door onze lokale agent - het is een bestemming van een aantal van onze merken. Ik was voor het eerst op IJsland en vond het er heel bijzonder. Het is een vulkanisch eiland met overal pruttelende bronnen, stoomwolken en andere vulkanische activiteit. Alle energie in IJsland wordt opgewekt met water of door vulkanische activiteit. Heel de hoofdstad Reykjavik wordt verwarmd met warm vulkanisch water. Het land is vrij kaal, maar met zijn ruige lava-landschappen, grassen en mossen in verschillende kleuren, rotsen, water en bergen heeft het toch iets indrukwekkends.

Dinsdag begonnen we ontspannen in de “Blue Lagoon”; een groot bad gevuld met heerlijk warm water uit de lokale warmwaterbronnen http://www.bluelagoon.com/. Een relaxte aanrader, net zoals het mooie restaurant, gebouwd met en in vulkanische rotsen. Op de terugweg kregen we de mooiste lichtshow van moeder natuur voorgeschoteld; de noordlichten, oftewel Aurora Borealis, die continue van vorm, intensie en kleur veranderen.

Woensdag lunchten we eerst met versgemaakte tomatensoep midden tussen de tomatenplantjes bij Fridheimar, een kassencomplex  http://fridheimar.is/en. Uiteraard wordt ook deze kas compleet thermisch verwarmd. Het enige wat ze moeten importeren zijn de bijen voor het bevruchten; deze komen nota bene uit Nederland.

Na de lunch bezochten we één van de vele watervallen in IJsland, in Gullfoss http://www.gullfoss.is/. Een indrukwekkend exemplaar, met een mooie regenboog in de waterval als je er vanuit de juiste hoek naar kijkt. Op de terugweg stopten we nog in een geiser gebied met de originele naam Geyser https://en.wikipedia.org/wiki/Geysir en in Pingvellir national park http://www.visiticeland.com/things-to-do/national-parks-in-Iceland/ThingvellirNationalPark. Nu een prachtig natuurgebied, in 950AD de geboorteplaats van IJsland, want hier kwamen de lokale bevolking (Vikingen) jaarlijks bij elkaar voor hun eerste parlement.

Donderdag  lunchten we weer met soep bij de boer, in een boerderij genaamd Gamla Fjosid, http://www.gamlafjosid.is/ voordat we als hoogtepunt onder professionele begeleiding een gletsjerwandeling maakten op de grandioze Solheimajokul gletjser. We hadden geluk, want net op de gletsjer brak het wolkendek open en ging de zon schijnen. Dit gaf de prachtigste plaatjes met het ruige gletjserlandschap;  grote brokken ijs met zwart vulkanisch as. Een onvergetelijke belevenis.

Het vijvertje van de bischop

Zondagmiddag gingen de kids, hond en ik er nog op uit met het mooie weer, terwijl Isabelle studeerde. De kids wilden heel graag naar een bos waar ze konden fietsen. Dat hebben we uiteraard aan de overkant van de straat, maar ik wilde weer iets nieuws verkennen. We gingen naar Frensham Little Pond http://www.nationaltrust.org.uk/frensham-little-pond/. Een mooi natuurgebied met bos en met name veel heide, met in het midden een meertje. Een kunstmatig meertje uit de 13^e eeuw, aangelegd om de bischop van Winchester van verse vis te voorzien. Grappig is dat het dammetje er inderdaad net zo oud uitziet als de meeste kastelen en kerken. De kids konden er fijn en veilig fietsen en Epic kon er rennen, met andere honden spelen en (voor het eerst) spelen in het water. Na even de aap uit de boom gekeken te hebben, ging uiteindelijk ook hij de andere honden achterna om in het meertje te spelen. We sloten onze mooie wandeling af in het theehuis, waar we lekkere  stukken cake konden eten, inclusief weer prima glutenvrije brownies! Volgende keer ook maar iets voor Isabelle meenemen, die heeft ook wel iets lekkers uit het theehuis verdiend voor al dat studeren.

Klussen, studeren en bos

We hadden wederom een heerlijk rustig weekend met prachtig herfstweer. Prima om te klussen (ondergetekende) en te studeren (Isabelle). Zaterdagochtend had Aimée weer haar golf- en tennisles. Ze vindt met name tennis erg leuk. Daarna bezocht ik de bouwmarkt. We zijn nu toe aan de klusjes die het laagst stonden op de to-do lijst. Hoewel; het kopen van twee brandblussers hadden we eigenlijk al eerder moeten doen, maar waren we tot nu toe vergeten (er waren al wel direct rookmelders en CO2 melders)... Wel handig in een ouder huis! Ook kocht ik een splash-pad voor Aimée’s kamer: Zij heeft als enige een wasbakje in haar kamer, maar die zit gewoon aan de muur zonder tegels eromheen - niet zo handig i.v.m. een van haar hobbies ‘kledderen en spatteren’. Achter haar wasbakje hangt nu een soort spat-bordje. In de badkamers verzag ik ook de bad- en doucheranden van een fris nieuw kitlaagje. Zo kunnen we allemaal weer lekker spetteren.

Ik hield nog genoeg tijd over om te rennen. Kevin was buiten aan het fietsen en vroeg of hij mee mocht. Tuurlijk. Dus rende ik en fietste hij in de bossen, wat met name voor hem best een uitdaging was, dankzij het wat ruige terrein. Het was weer een heerlijk uurtje in de bossen – wat een luxe om deze aan de overkant te hebben.Eenmaal terug in de straat durfde Kevin nog wel een sprintje aan, die hij won.

De familiefilmavond bood deze dag een klassieker; Labyrinth met David Bowie, wat waarschijnlijk volgens Isabelle bij een goede opvoeding hoort. https://en.wikipedia.org/wiki/Labyrinth_(film)

Mexico op Hall Grove

Vrijdagavond hadden Isabelle en ik een uitje naar de school van Kevin en Aimee. Ze hadden namelijk een Mexicaanse feestavond georganiseerd in de aula. Het was een mooie heldere avond, en als je dan komt aanrijden over de schoolgronden, zie je hoe indrukwekkend de school en de velden zijn en hoe mooi het gelegen is. Uiteraard was de aula feestelijk versierd. Met lekker eten en gezellige muziek was het een goede gelegenheid om de andere ouders en leraren beter te leren kennen. We maakten een praatje met de hoofdmeester/eigenaar, die vanwege de unieke ervaring voor de kinderen toestemming geeft om de kids mee te nemen op onze Antarctica trip in februari. En we ontmoetten ook nog een Nederlander (getrouwd met een Amerikaanse). De meeste ouders hebben een vergelijkbare achtergrond met veel internationale werkervaring, vaak inclusief een aantal jaar in de US, dus er waren veel ervaringen uit te wisselen. Erg goed om te horen dat iedereen, na op zoveel verschillende plaatsen geleefd te hebben, ook zeer tevreden zijn neergestreken in deze omgeving.

Wennen en waarderen

Zoals geschreven zijn we door een enorme hectische tijd gegaan, maar de laatste twee weken valt alles weer op z’n plaats. De rust is terug. Niet dat we het rustig hebben; we werken (en studeren!) hard, maar de routine begint er weer in te komen.

De verhuizing was niet zonder risico voor teleurstellingen, want we waren zo gek op Toronto en Canada. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2015/07/vaarwel-toronto.html. Maar gelukkig hebben we het ook hier enorm naar onze zin. De kids zijn happy op hun school en gaan zelfs over een week al hun eerste vakantie in. De omgeving is wellicht één van de ideale plekjes in Engeland. Centraal, onder de rook van London, maar groen en lieflijk. Goed uitgezocht door Isabelle op haar spy-trip in februari! Nu ik weer kan rennen ga ik graag de prachtige bossen en heide-gebieden in. Super rustgevend. En het huis bevalt ook uitstekend; het staat in een rustig buurtje, perfect gelegen aan het einde van de straat. Weinig verkeer dus, ideaal voor de kids om op straat te kunnen spelen, als ze niet in de grote achtertuin spelen. De buren zijn zeer vriendelijk maar niet opdringerig. We zijn tevreden mensen!

Accent

En ja hoor, Aimée is de eerste. Zij begint een mooi “proper”Engels accent aan te nemen. Voorbij zijn de dagen dat iets Aaaaawesooome is. Haar uitpraak lijkt een beetje op die van Hermione uit Harry Potter. Zoals iets als https://www.youtube.com/watch?v=b6eIgrYraEc (vanaf 2:18).

Opknappen

Afgelopen week hebben we ook de eerste stappen gemaakt om ons huisje verder op te knappen. We lieten het dak schoonspuiten (er lag een dikke laag mos op) en kapotte dakpannen vervangen. Ook was dit een mooie gelegenheid om twee verroeste TV antenne en satellietontvanger eraf te halen. Voor het oog een hele verbetering. Verder zijn we in gesprek over het plaatsen van zonnepanelen. De Engelse overheid subsideert dit door je een bedrag te betalen per geprodueerde energie-eenheid (ongeacht of je het zelf gebruikt of terugvoert in het energienet). Dit bedrag wordt voor 20 jaar gegarandeerd en zelfs aangepast met inflatie. Wel dringend; dit geldt alleen voor panelen die voor 1 januari 2016 geplaats zijn, daarna is de subsidie over.

Bijkomen

Na alle hectiek van de afgelopen maanden was dit een echt bijkom-weekend. Er werden wat klusjes gedaan en er werd uiteraard wat gestudeerd. We genoten van het prachtige herfstweer en ik rende weer beide dagen, langzaam opbouwend naar 5km. We wisten dat de omgeving mooi is, maar als ik in het bos ren verbaas ik mezelf nog steeds hoe mooi het hier is. Dit weekend zag je de eerste paddestoelen, in allerlei kleuren en formaten. Ik ging zondagmiddag ook met Aimée en puppy Epic het bos in. Aimée ging op haar fiets; eindelijk kon ze eens hele stukken fietsen, veilig in het rustige bos. En Epic vermaakte zich ook enorm. Overigens was het rennen wel zwaar, want na de relatief eerste vlakke 1.5km gaat het eerst bergaf, om vervolgens weer bergop, bergaf, bergop etc te gaan. Je merkt daardoor wel dat we op een hoger gelegen heuvel wonen. Dat is niet verkeerd in Engeland, want floodings zijn dan een veelvoorkomend probleem als het regent.

Kevin heeft al één van zijn verjaardagskado’s gekregen; een buro, die ik met hulp van de kids op zaterdag in elkaar zette (Isabelle was aan het studeren). Verder keken we dit weekend twee leuke familiefilms; the nut job http://thenutjob.com/ en de remake van Beertje Paddington http://www.paddington.com/gb/the-movie/. De laatste was erg grappig, ook omdat het zich in London afspeelt.

Weetjes van de professor; feit of mythe?

Als Kevin in zijn praatstoel zit, vertelt hij graag weetjes. Zo vertelde hij mij afgelopen week iets wat ik nooit eerder gehoord had. Volgens hem zijn de langpootspinnen (hooiwagens, oftewel daddy long legs), bijzonder giftig, maar hebben ze geen mogelijkheid om het gif over te brengen. Dat moest ik uiteraard zelf even opzoeken. Sorry professor Kevin, je hebt een mythe opgepikt, want er is geen wetenschappelijk bewijs voor dit verhaal http://spiders.ucr.edu/daddylonglegs.html.

Een ander weetje waar mijn IT collega mee kwam tijdens ons teamuitje in London, is dat de standbeelden van Engelse soldaten te paard in London het volgende vertellen; een paard met één been van de grond zegt; hij is gewond geraakt. Een paard met twee benen van de grond zegt; hij is tijdens de slag overleden. Alle benen op de grond betekent uiteraard; alles kits. Uiteraard  gooide ik dit door de Google molen en wat blijkt; dit is ook een mythe! http://equator.eftours.com/the-ef-passport/horse-statue-code en http://europeanhistory.about.com/od/europeasawhole/a/histmyths5.htm.