Weekend met rennen en pilootbezoek

We hadden een lekker rustig weekend. Vrijdagnacht kwam neef en piloot Bas weer op bezoek na een weekje vliegen. Hij is hier nu regelmatig in het weekend, wanneer er weinig vracht en post gevlogen wordt in Engeland. Zo kan hij hier van het nachtwerk (hij vliegt met name 's nachts) uitrusten - dat doet hij graag met het spelen van een potje "Red Alert"

Zaterdag deed ik weer mee aan Parkrun en zondag aan de maandelijkse club 10K. Helaas had ik voor beide runs slechte tijden; ik moet mijn vorm weer even hervinden na het reizen van de afgelopen maanden.

Zaterdag kregen we eindelijk een beetje regen, waarvoor onze tuin erg dankbaar is. Maar zondag was het weer warm en droog. Eindelijk komt  onze bamboo op die we vorig jaar gepland hadden, maar die tot nu toe nog niets deed. Zo verandert onze tuin langzaam in een groene jungle.

The Peace Child

Het bezoek aan Spitsbergen was leuk en interessant, maar helaas miste ik daardoor wel een schooltoneelstuk van Kevin en Aimée. De naam van het stuk was “The Peace Child”, en het gaat over twee ruziemakende stammen. Ze worden bezocht door een film-crew, en daardoor lijkt er even echt oorlog uit te breken. Maar uiteindelijk komt het uiteraard helemaal goed. Kevin was één van de twee “narrators” (vertellers), terwijl Aimée deel uitmaakte van één van de stammen.

Rusisch Spitsbergen

Deze week reisde ik maandagavond naar het noordelijkste puntje van Europa – het prachtige Spitsbergen. Op dindag bezocht ik daar eerst een vervangend schip voor Quark; de renovatie van de Sea Adventurer (zie ook http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/09/newfoundland-rare-tijdzones-en-bekende.html) duurt langer dan gedacht, dus we moesten met een ander schip ons seizoen beginnen. Dinsdagavond reisde ik door, leuk per helicopter, naar de Rusische nederzetting Barentsburg.

Tijdens het laatste bezoek van kapitein Petr en ik aan Moscou waren we uitgenodigd door het mijnbedrijf op Spitsbergen, om hun nieuwe toerismefaciliteiten te komen bekijken. De steenkoolmijn in Barentsburg is nog steeds open, maar daar moeten ze het niet meer van hebben. Leuk feit is dat Barentsburg oorspronkelijk een Nederlandse mijn en nederzetting was, die in 1932 aan de Russen werd verkocht. https://en.wikipedia.org/wiki/Barentsburg. Het museumpje heeft nog vondsten van de Barents expeditie.

Barentsburg heeft nog wat oude (communisitische) Sovjet monumenten, wat een grappig sfeertje geeft, ten midden van de prachtige witte toppen van Spitsbergen. En als het rustig is in het dorpje (nadat de cruiseschepen zijn vertrokken) komen de rendieren in de straten grazen. Leuke activiteiten hier zijn de steenkoolmijn bezoeken, en op pad gaan met de sleehonden. Er ligt niet genoeg sneeuw om te sleeen, maar de honden moeten nog steeds hun energie kwijt. Daarom krijg je een harnas om, om daarmee één van deze hyperactieve (maar lieve) honden in bedwang te houden.

Donderdag brachten we een bezoek aan het Rusische spookdorpje Pyramiden. Hier is de mijn inmiddels gesloten, en de nederzetting is verlaten, op het hotel na. Door het verlaten “spook”-karakter van het dorpje, inclusief wederom oude sovjet-symbolen, is dit nog sfeervoller.

’s Middags vlogen we terug naar Barentsburg, waar we een ander Quark schip, de Ocean Nova, terugnamen naar Longyearbyen. Leuk om het einde van een Quark reis mee te maken, met enthousiaste verhalen van klanten over ijsberen, walrussen, beluga walvissen en zelfs blauwe vinvissen.

Bezoek in tropisch Surrey

Dit weekend hadden we ongekend hoge warme zomertemperaturen, net zoals in Nederland. Zaterdag kregen we zus Marijke, met Ron en Tanya op bezoek. Epic en ik lieten hen op Zaterdagmiddag het plaatstelijke bos zien, waarna we lekker gingen barbecueën in de tuin.

Op Zondag hadden we een wandeling gepland in mijn lievelingsgebied; de Surrey Hills (oftewel de North Downs). Begin dit jaar ging ik al met Epic de heuvel Box Hill op, via een lange wandeling.http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/02/box-hill.html.Dit keer deden we het vanaf de andere kant, via een veel kortere maar stijlere route. Op de top genoten we van het uitzicht, waarna we afdaalden via het “Stepping Stones pad”. Ik heb geen goede Nederlandse vertaling voor “Stepping Stone”. Volgens mij zeggen we gewoon “stenen”. Het zijn bijvoorbeeld van elkaar losliggende stenen in de tuin, die je gebruikt door van de ene steen naar de andere steen te “hoppen”.

In dit geval werd het wat leuker, want in de ondiepe rivier de “Mole” hebben ze Stepping Stones geplaatst zodat je naar de overkant kunt lopen. Wat avontuurlijker dan een bruggetje. Uiteraard zochten we even de verkoeling op van het frisse water. Later stopten we in ons favoriete plaatsje Shere voor een ijsje, waarna we ook daar in het riviertje gingen spetteren. Tot groot plezier van Epic; hij vond een achtergelaten bal, en we hebben vervolgens in het riviertje met hem “gelummeld” waarbij hij ons vaak te snel af was en de bal wegpikte. Later herhaalden Marijke en Ron het spel in de zon, toen de rillende hong moest opdrogen – maar nog steeds bloedfanatiek was.

’s Avonds aten we in onze favorite pub “The Crown and Cushion”, waarbij ook neef Bas nog even langskwam. Hij stond dit weekend standbye om te vliegen (bij West Atlantic), dus helaas bleven de drankjes bij de pub voor hem beperkt tot Spa Rood.

Nieuwe eigenaar, nieuwe stoep

Na een rustig weekje, met als enige hoogtepunt Aimeé’s eerste dansvoorstelling op dinsdag (als je de foto op Isabelle’s Facebook nog niet hebt gezien, check het zeker!), was donderdag een belangrijke dag.

Als eerste kwam de overgang van onze reisorganisaties onder de naam Travelopia van TUI naar KKR nu officieel rond. TUi is definitief verleden tijd. Zie ook http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/02/afscheid-van-tui.html

Ten tweede namen we de belissing voor de volgende grote renovatie van ons huis; de patio’s, stoep en oprit. De betonplaten, grijze stoeptegeles en asfalt  worden eind september vervangen door mooie gekleurde tegels. Voor de achtertuin is het de volgende tegel https://www.landscapeworld.co.uk/brett-natural-sandstone-sunrise-patio-pack.html

Voor de oprit nemen we iets eenvoudigers; simpele roodachtige stenen. Alles beter dan asfalt!

Dit is het volgende renovatieproject na het opknappen van de uitbouw/werkkamer (tijdens de oplevering), het installeren van zonnepanelen http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/12/groene-lagerweijtjes.html, , de tuin http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/06/keuken-en-tuinprojecten.html, het betimmeren van de zolder http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/07/keuken-en-zolderprojecten.html en de moeder van alle renovatieprojecten; de keuken http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/11/keukenproject-de-laatste-loodjes.html

Tuinieren en opruimen

Na ruim 10 dagen “on the road” in China, kan je je voorstellen dat ook deze actieve stuiterbal het heerlijk vond om afgelopen weekend helemaal niets te doen. Nou ja niets? Ik deed wel weer me aan Parkrun, hoewel mijn tijd zo slecht was dat ik hem hier niet durf te vermelden. Een te kort aan snelheids-training in de afgelopen maanden, een te kort aan slaap, jetlagged en ietsje zwaarder dankzij de Chineese etentjes – allemaal geldige excuses!

Ook werkte ik in onze tuin, die dankzij de vele zon en zoals normaal in Engeland ook een fikse regenbui, in een jungle was veranderd. En verder gaat alle eer dit weekend uit naar Aimee en Isabelle, die dit weekend Aimée’s kamer opruimden, nadat Oma Dicky al een voorzetje had gegeven twee weken geleden. Drie zakken met kleine meisjes speelgoed en spulletjes, en gewoon rotzooi, verlieten haar kamer voorgoed.

Laatste dagen in China

Dinsdag ging de reis door naar de volgende stad; Guangzhou. Dat ging met een uitdaging; de vlucht werd geannuleerd, en we konden pas ‘s avonds laat vliegen. Dus namen we een high-speed train, die in zeven uur met een maximum snelheid van zo’n 300km naar het zuiden raasde. Interessant is dat we langs een aantal “spooksteden” kwamen; gigantische nieuwbouwsteden met grote flats, brede snelwegen, treinverbindingen etc etc maar waar (nog?) geen kip woont.

Na een bezoekje aan drie partners in Guangzhou, volgde wederom een treinritje van dit keer nog geen twee uur naar het eindpunt Hong Kong.

Ik ben blij om weer naar huis te gaan, na een relatief lang verblijf op deze andere planeet. Want China is een andere planeet. Nog steeds sta ik versteld van dit gigantische land. China in een paar kernwoorden;

Groot. Alles is hier groot. Gigantische steden, die maar niet lijken op te houden, met hoge woonflats, mega treinstations en vliegvelden.

Eten. Alles lijkt hier om eten draaien. Op elke hoek kan je eten kopen. Lunches en dinners zijn uitgebreid en DE manier om zaken te doen.

Thee. Het favoriete drankje. In zoveel verschillende soorten en smaken. Heerlijke thee – die overal en altijd wordt gedronken.

Handel. Overal zijn er winkels en straatverkopers. Kopen en verkopen, de Chinezen zijn gek op het spel van handel. En houden van onderhandelen.

Druk. Beijing heeft nu meer dan 21 miljoen inwoners; Shanghai gaat richting twee keer Nederland en tikt nu de dertig miljoen aan. 30 miljoen mensen die transport, eten, water en afvalverwerking nodig hebben…….. wow

Vervuiling. Na een tripje naar China heb ik altijd een paar dagen een asthma kuchje, waarschijnlijk vanwege de luchtvervuiling. Wat wil je ook in deze super-miljoenen-steden. Maar er is vooruitgang; de steden zijn volgens mijn subjectieve mening schoner dan jaren geleden. Ook zijn er meer eco- en natuurwinkeltjes, en maakt China zich in tegenstelling tot Amerika wel hard voor het Parijs-akkoord. Ook lijken de steden groener, met meer bomen en uitgebreide parken.

Taal. Engels wordt nog steeds beperkt gesproken, dus je moet voorbereid zijn op hele discussies en gesprekken in het Chinees, waarvan slechts een klein gedeelte vertaald wordt. Het niet kunnen begrijpen van een taal frustreert me regelmatig.

Internet. China is volledig online. Betalen gebeurt nu via WeChat, het populaire sociale medium, iets wat in elk winkeltje wordt geaccepteerd. Maar volledig online? Tot mijn irritatie worden alle Google diensten, zoals dit blog, Gmail, etc, geblokkeerd, net zoals Twitter en Facebook. Maar raar genoeg werken sommige van deze services wel weer op je mobiel als je data gebruikt in plaats van wifi.

Beijing vs Shanghai

Vorige week Zaterdag had ik “gewoon” een vrije dag (in tegenstelling tot zondag). Ik besloot om een “ren- excursie” te maken naar het park van de Temple of Heaven. Dit mooie park lag ongeveer vier kilometer van mijn hotel, dus het werd vier kilometer rennen, vervolgens in een rustig wandeltempo het park en de tempels verkennen, en weer vier kilometer terugrennen.

Het uitgebreide tempelcomplex stamt uit 1402, en is prachtig. Oorspronkelijk werden er hier offers gebracht aan “de hemel”, om daarmee goede oogsten te krijgen. Het park om de tempels is een heerlijke groene (en door bloemen gekleurde) oase, in de drukte en chaos van Beijing. http://en.tiantanpark.com/default.aspx.

Terug in het hotel ging ik lekker uitgebreid in bad. Ook de middag stond in het teken van baden, want we werden door onze Chinese gasten opgehaald voor een bezoekje aan een mineraal baden complex. Dat gaat op zijn Chinees, want je krijgt allemaal een soort pyama aan, en kan daarin gebruik maken van de verschillende sauna’s etc. Meest opvallende was de Koreaanse sauna, waarbij je op de grond ligt, waarna je buiten afkoelt in een soort bad van warme steentjes.

Zondagochtend vertrokken we vroeg naar de andere grote megastad in China; Shanghai. Als je ons team in Beijing vraagt wat de mooiste stad is, dan zeggen ze uiteraard Beijing. En ja Beijing heeft meer historie met de verboden stad, de Chinese muur dichtbij, etc. Maar Shanghai vind ik indrukwekkender; meer wolkenkrabbers, meer indrukwekkende skyline, en – net zoals Rotterdam – een echte havenstad. Zondagmiddag gaven we er presentaties aan reisagenten en invloedrijke personen. Zondagavond had ik eindelijk tijd om weer te rennen (heel belangrijk met de vele lunches en dineetjes) – dat deed ik op de boulevard langs de rivier, vanwaar je een mooi uizicht had op de verlichte skyline.

Terug in China

Corige week dinsdag kwam ik aan voor een lange reis in het bij mij inmiddels welbekende China. En je weet gelijk dat je in China bent, want overal is het druk. Op het vliegveld, op de wegen, op straat. Je gaat van de ene wachtrij naar de volgende file. Wel lijkt het wat schoner te worden, men lijkt hier nu serieus met het klimaat bezit te zijn. In tegenstelling tot de heer Trump in Amerika… Sommige dingen veranderen echter niet, zoals een blokkade tot alle Google diensten.

Doel van het bezoek is de overname van onze lokale agent rond te maken en daarmee ons eigen kantoor te openen. Uiteraard nemen we zijn hele (super ervaren) team over, en meneer gaat zelf met een welverdiend pensioen, al hoewel hij voor ons werkzaam zal blijven als adviseur. We maakten het nieuws op donderdag wereldkundig.

Het team introduceerde me ook aan WeChat, het sociale medium van Chinezen. Een soort WhatsApp, maar dan veel uitgebreider. Veel mensen betalen nu in de winkel via WeChat – je hebt geen cash meer nodig. Ik begin al een aardig social WeChat network op te bouwen!

Verder hadden we uiteraard de nodige etentjes, en probeerde ik dit er weer af te rennen in de weinige vrije tijd die ik hier heb.

Regen en oude stenen

Maandag had ik een leuke route door de Cotswolds naar huis uitgestippeld, maar helaas viel het compleet in het water. Vanaf het middaguur begon het hard te regenen en hield het niet meer op, totdat we uiteraard thuis waren. We hadden één uitstapje dat succesvol was; de kids, Isabelle en ik klommen een heuvel op, waar een oude grafheuvel stond van vijfduizend jaar oud. Een van de vele oude monumenten uit het “Stonehenge” tijdperk. Er waren twee ingangen en een “nep ingang” om grafrovers te misleiden. Het was bovendien een mooie wandeling, hoewel het uitzicht wel te leiden had van de opkomende regen. http://www.english-heritage.org.uk/visit/places/belas-knap-long-barrow. Tegen drie uur waren we weer thuis, waar ik mezelf weer moest voorbereiden op een lange trip naar China, die vanacht begint.