Naar London en Sawadee

Ik had een leuke bijzondere week; de werkweek begon maandag met een zakendiner in London. Daar kwamen we toevallig een oude muziekheld tegen; Blur’s basspeler Alex James, die nu bijna meer bekendheid heeft omdat hij kaasmaker is geworden. https://en.wikipedia.org/wiki/Alex_James_(musician). Maar ik ken hem liever van het korte maar energieke “Song 2”, oftewel “Woohoo!” https://www.youtube.com/watch?v=WlAHZURxRjY

Woensdag begonnen de kids aan een driedaags pony-kamp op hun nieuwe school, waarbij ze leerden pony te rijden, maar ook om ze te verzorgen. Ik stapte die avond op de korte vlucht naar Amsterdam voor een bezoek aan Sawadee. Daar is wel wat gebeurd in de afgelopen jaren. Tussen 2008 en nu is het passagiersaantal verdubbeld, is het toch wel enigszins aftanse kantoortje op de Leidsestraat ingeruild voor een prachtig pand in de oude Oranje-Nassau kazerne aan de Sarphatistraat en heeft Sawadee oud-concurrent Baobab overgenomen. Er zijn veel nieuwe mensen, maar ook nog steeds veel oude bekenden. We sloten donderdag af met een borrel, gevolgd door een heerlijke rijsttafel met het managementteam.

Engels weer

Maandag kwam het weer eens met bakken naar beneden; regen, regen en nog eens regen. Tja, wonen in Engeland en zo! Toch wissellen de regendagen zich hier af met best lekkere zomerdagen. Het is tot nu toe niet zo slecht als Engelsen het voor willen doen. Dat was ook onze indruk in onze eerste Engelse periode (2001-2002); het zuiden van Engeland is eigenlijk best te doen wat weer betreft. Wij vonden het, gemiddeld genomen, net iets beter weer dan in Nederland. Het gebied waar we nu zitten, ten zuid-westen van London, staat bekend om dat het het ‘zonnigste’ gebied van Engeland is. En zo was het dinsdag gelukkig weer… zonnig! Maar om ’s middags weer .... te regenen... . “Oh, well.”

Opgeruimde garages en Aziatische buffetten

Zondag was een rustige dag in huize Lagerweij; ik heb me met name ingezet om de garage aan kant te krijgen. En daarmee weer een groot aantal dozen leeg te krijgen. Belangrijkste voordeel; ik vond veel “verloren” onderdeeltjes en dingen weer terug.

De kinderen had een speelafspraak bij ons thuis. Het waren dezelfde kindjes waar ze vorige maand gespeeld hebben. Het jongetje, Woody, zit bij Kevin in de klas. En het meisje zit in hetzelfde jaar als Aimée, maar niet dezelfde klas. Het maakt het plaatje compleet met betrekking tot het begin van het nieuwe schooljaar, over twee weken;  beide kids kijken er al naar uit. Door de voorbereiding is het niet langer vreemd, maar juist leuk.

Zondagavond namen we oma mee naar de nieuwe ‘Mandarin’, oftewel Mimosa. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/mimosa-de-nieuwe-mandarin.html. Een heerlijk en uitgebreid Aziatisch buffet voor een schappelijke prijs (mede dankzij een kortingsbon van de plaatselijke bioskoop). En met een uitgebreid toetjesbuffet, waar Aimée drie keer heen ging. En nog veel vaker heen wilde gaan.

Familie-pubs

Pubs zijn perfect voor families. En zelfs voor honden; Epic ging voor het eerst mee uit eten en deed het goed; met name was hij heel rustig terwijl er verschillende kids om hem heen renden. Vorige maand maakten we al kennis met de Half Moon in Windlesham, een mooie pub met een grote tuin en een speeltuintje, slechts op 10 minuten rijden. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/life-is-pub.html. Dit weekend checkten we een nieuwe pub uit, ook in het landelijke dorpje Windlesham. Dit keer bezochten we The Bee (jawel, de bij) http://thebeepub.co.uk/. Ook met tuin en speeltuin.  De Bee verliest het qua uitzicht van de Half Moon; bij de Half Moon kijk je over de groene velden heen naar een mooi kerkje. De speeltuin is bij de Bee voor onze kids leuker – bij de Half Moon is het iets meer op kleintjes ingericht. Het weer sloeg om van zonnig naar dreigend, maar gelukkig bleef het bij een enkel spatje en konden we lekker buiten eten. Het eten zelf was bij de Bee heerlijk (geweldige biefstuk-filet), plus attente service, maar daarmee viel de rekening ook een stuk hoger uit dan bij de Half Moon. Beide krijgen van ons een zeer ruime voldoende. Familiepubs; dit onderwerp wordt ongetwijffeld vervolgd in dit blog.

Settling down

Na al het reizen van de weken ervoor, was deze week relatief rustig. Een goede mogelijkheid om een beetje bij te komen en van ons nieuwe huis te genieten. Ik ben zelf gek op het kantoortje (cq. studeerkamer / computerkamer), met alle nodige faciliteiten en ruimte. Handig als ik thuis werk, ’s avonds met Noord-Amerika moet overleggen of collegas op bezoek heb voor overleg.

Het andere sterke punt van ons nieuwe huis is de enorme tuin. In eerste instantie was het alleen Epic die ervan genoot, maar ook de kinderen spelen er graag. Isabelle krijgt er gewoon groen vingers van en ik zette deze week de tuinset in elkaar, ruimde het tuinhuisje op en hing onze hangmat uit Spanje weer op!

De rest van het huis is lekker ruim. We kregen vanaf dinsdag Oma op bezoek, die de gastenslaapkamer naar haar zin opruimde. Overgens hebben ook in de studeerkamer een slaapbank geplaatst voor familie-/vriendenbezoek met kinderen.

Speed-visit aan Nederland

We brachten in het weekend een kort bezoek aan Nederland. De aanleiding was minder leuk; opa Willem is helaas ziek. Maar er was ook wat positiefs, want zaterdag vierden we oma Nel’s verjaardag alsnog met een heerlijk Italiaans ijsje. We bleven vrijdag en zaterdag in Zoetermeer. Zondag bezochten we ook nog even de andere familie in Veenendaal, voordat we weer naar onze Easyjet moesten rennen, die op Schiphol op de één na verste gate, H6, stond geparkeerd. We haalden alles prima en kwamen dan ook weer snel aan op London Gatwick Airport. Alwaar ons in de schemering één ding opviel; er is daar een konijnenplaag. Als je ‘Flappie’ wil zien, of trek hebt in een konijneboutje, kijk dan tegen de avond maar eens rond bij Gatwick.

Hand luggage only

Woensdagavond vertrok ik uit Seattle om met een non-stop vlucht na bijna 9 uur weer te landen op London Heathrow. De complete reis had ik, zoals gebruikelijk, met alleen handbaggage gedaan. Dat bespaart een hoop gesleep en wachttijd. Het werd tijd om ook het gezin te “trainen” in het reizen met alleen handbaggage. Want vrijdag gingen we voor een weekend naar Nederland. Oorspronkelijk was het niet gepland om al zo snel de Noordzee over te hoppen, maar helaas is Opa Willem ziek en willen we hem bezoeken.

Omdat we maar kort vantevoren de reis boekten, kwamen we bij Easyjety terecht: Ik kon helaas niet mijn frequent flyer mijlen gebruiken. En zowel British Airways en KLM waren behoorlijk prijzig. Daarom moesten we uitwijken van het dichtbij liggende vliegveld London Heathrow naar het ooit voor ons zeer vertrouwde London Gatwick, een basis van Easyjet. Dat is een uur rijden van ons huis. Wat betreft de andere vliegvelden; London Luton is een dik uur rijden, maar wel over de file-gevoelige M25. London Stansted is heel ver weg. En London City ligt ook bijna 2 uur met de trein van ons vandaag. M.a.w. als je ons wil bezoeken; Heathrow is het beste, Gatwick is acceptabel, vergeet de rest. Het beste is overigens om op het vliegveld van Farnborough in te vliegen, mocht je een eigen private jet hebben.

We hadden in Toronto nog van onze boodschappen-airmiles vier rolkoffertjes gekocht; voor ieder één. En zo reisden we, ieder met z’n eigen koffertje vrijdagochtend lekker licht over de kleine plas. De rolkoffertjes waren geen enkel probleem voor onze kleine frequent flyers, maar ze moeten wel even aan de nieuwe status wennen: Net na de veiligheidscontrole zag Kevin de bordjes “business lounge” en stelde hij voor “mam, paps, laten we naar de lounge gaan”. Sorry jongen, dat geldt niet voor Easyjet. En je krijgt ook geen “schermpjes” (filmpjes en spelletjes). Kevin heeft daarom nu al de voorkeur weer uitgesproken voor “verre vluchten”.

DMC en cornhole in wijn-country

In mijn nieuwe job heb ik er in Europa vijf bedrijven bij gekregen. In Noord Amerika hield ik er vier, hoewel ik “Europe Express” in Seattle inwisselde voor onze Amerikaanse “DMC” in Santa Rosa. Europe Express is geen avontuurlijk reisbedrijf, dus paste helaas niet in mijn nieuwe groep. De DMC (Destination Management Company) voert alle avontuurlijke reizen voor onze merken in Noord Amerika uit. Dus het is een bedrijf dat heel veel busjes met tenten en andere spullen de weg opstuurt. Dinsdagochtend maakte ik voor het eerst kennis met het DMC team, in het pitoreske plaatsje Santa Rosa.

Santa Rosa ligt ruim een uur ten noorden van San Francisco in het wijngebied Sonoma. Het is een heuvelachtig gebied, waar het ‘s nachts met een zeewind behoorlijk afkoelt en overdag behoorlijk opwarmt. Een prima klimaat voor wijnbouw. Het lijkt op noord-midden Frankrijk en de wijnproducenten hebben zelfs kasteel-achtige landhuizen neergezet om op de “oude wijnwereld” te lijken. Net voordat ik doorvloog naar Seattle bezochten we een wijnlandgoed, Kendall-Jackson, voor een proeverij. Maar daarvoor werd er eerst gewerkt; ik presenteerde aan het hele team, besprak met het management team de plannen voor volgend jaar en had een pizzalunch in het heerlijke zonnetje met wederom het gehele team. Daar leerde ik een lokaal spelletje kennen, cornhole. Daarbij probeer je van redelijke afstand een zakje met maiskorrels door een gat te mikken;  corn (mais) - hole (gat).

Speed-daten en tattoo’s in Las Vegas

Las Vegas heeft als stad een bepaald imago, en als ik zeg dat ik naar Las Vegas ging met tattoo’s om te speed-daten, dan denk ik dat dat vreemde denkbeelden kan opleveren. Jawel; ik ging naar Las Vegas om een weekend te werken; speed-daten en tattoo’s uitdelen.

Deze week vindt het grootste reisagentencongres van Amerika plaats, in het Bellagio resort in Las Vegas. http://virtuosomeetings.virtuoso.com/VirtuosoTravelWeek/2015.aspx De organisatie is in handen van het Amerikaanse reisagentenconsortium Virtuoso. In de afgelopen twee jaar heb ik zelf veel gelobbied om met drie van onze Amerikaanse bedrijven (Quark, Zegrahm en International Expeditions) preferred supplier van deze gigantische reisagentenclub te worden. Daarvoor vloog ik een aantal keer naar Texas, http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2013/10/herfst-en-cowboys.html, en met success!

Virtuoso laat zien dat het reisbureau (of de reisagent) springlevend is – zelfs in deze digitale tijden van het Internet. In tegenstelling tot de meeste Nederlandse reisbureaus, richt Virtuoso zich op de rijkere reizigers met gespecialiseerde vakantiewensen. Ze worden daarmee de “vrije tijd adviseur” van deze doelgroep, naast de financieel adviseur, de private fitness trainer, etc. En met success; Virtuoso groeit enorm en breidt zich nu ook buiten Noord Amerika uit.

Het congres in Las Vegas is opgezet als een enorm kennismakingsplatform. Er komen zo’n 2300 reisagenten, en je hebt de kans om in enkele minuten je producten te presenteren aan iedereen. Vandaar speed-daten. Wij waren met een sales team van zes personen (plus mezelf) en deelden daarbij expeditie-tattoo’s uit. Als reisagenten zich met onze tattoo lieten fotograferen, dan konden ze een reis winnen. Dus uiteindelijk is speed-daten en tattoo’s in Las Vegas dus minder wild dan je wellicht dacht.

Zondagnamiddag werd de officiele opening van het congress opgeleukt met de Engelse dansgroep “Old Man Grooving” http://www.elitereaders.com/five-old-men-showed-their-grooves-on-britains-got-talent/, gevolgd door een schitterend aangekleedde receptie in het prachtige Bellagio hotel http://www.bellagio.com.

Las Vegas blijft een soort ‘buitenaardse planeet’. Er kwamen leuke herinneringen terug van twee jaar geleden, toen we met het gezin dit attractiepark in de woestijn bezochten. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2013/05/las-vegas-met-kids-haaien-en-vulkanen.html

Thuis in Toronto

Ik begon woensdagavond aan een Noord Amerikaanse tour, die erg vertrouwd begon in Toronto. Het is heerlijk zomerweer in Toronto, en dan is deze stad helemaal geweldig. Het voelde echt goed om weer even terug te zijn.  Ik heb in 43 jaar in heel wat plaatsen gewoond; Zoetermeer, Rotterdam, Wageningen, Caterham, Wiesbaden, Arnhem, Vleuten, Barcelona, Toronto en Camberley. En hoewel we erg tevreden en gelukkig zijn met ons nieuwe huis in Camberley, was Toronto mijn favoriete plek. Ik heb al genoeg geschreven over waarom ik Toronto fantastisch vind, en zal dus niet in herhaling vallen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2015/07/vaarwel-toronto.html.

Met Andrew, de nieuwe topman bij Quark, ging ik donderdagavond uit eten bij Barberian steakhouse, die bekend staat om zijn wijnkelder. http://www.barberians.com. Ze beweren zelfs tot de top drie wijnkelders van Canada te behoren. In totaal ligt er voor vier miljoen dollar aan wijn opgeslagen. En naast de wijnen zijn ook de steaks helemaal geweldig. Het blijft een van de voordelen van Toronto; je kan hier altijd weer nieuwe goede restaurants ontdekken.

Bend it like Beckham

Voor wie de grappige Engels-Indiaase film Bend it like Beckham nooit gezien heeft; deze film over een meisje van traditionele Indiaase komaf, die graag (en goed) voetbal speelt, is een aanrader. https://en.wikipedia.org/wiki/Bend_It_Like_Beckham. Wij hebben inmiddels onze eigen Bend it like Beckham.  Aimee had deze week voor voetbalkamp gekozen, terwijl Kevin voor een meer algemeen activiteiten-spelletjeskamp koos. Kevin heeft dezelfde motoriek en techniek als zijn vader; en waar ik lang mijn gebrek aan voetbaltalent ontkende en maar bleef doorgaan, daar heeft Kevin wijselijk voor andere sporten gekozen. Maar Aimee wilde dus naar voetbalkamp. We dachten dat ze na een dag wel zou wisselen, en hadden ook die mogelijkheid, maar nee; Aimee vond voetbalkamp fantastisch. Ze was het enige meisje, maar werd wel een keer speler van de dag. Maar het blijft wel een meisje; een dag kwam ze van haar kamer naar beneden met scheenbeschermers, voetbalshirt en jurkje. Die werd weer snel ingewisseld voor een sportbroekje.

Epic is Epic

Een korte update over ons nieuwe gezinslid; onze hond Epic. Een beetje een rare naam denk je wellicht.  De naam is bedacht door Kevin, die kwam met de namen Awesome en Epic die allebij betekenen; gaaf, te gek, tof, biek, helemaal te wow, geweldig etc. Wij vonden Epic origineel en leuk.

Epic is tot nu toe dan ook ook geweldig, te gek, gaaf, en biek, etc. Hij is speels zoals bijna elke pup, en erg aanhankelijk. Hij was binnen letterlijk enkele minuten al heel gesteld op iedereen binnen het gezin. Hij verwelkomt je bijna altijd uitbundig met een blije reactie en een druk kwispelend staartje

Zijn zinderlijkheidstraining gaat uitstekend. Eigenlijk doet hij al zijn plasjes al buiten met één uitzondering; hij vindt de kokosmat bij de deur ook aantrekkelijk…..  Epic is niet luid en blaft eigenlijk nooit. Als we naar bed gaan en hem in z’n crate (hok) doen, dan protesteert en klaagt hij heel even. Puur omdat het een social beestje is en het liefst altijd bij iemand wil zijn. Rennen en spelen in onze tuin vind hij helemaal geweldig. Nogmaals; welkom bij het Lagerweij team!

Verhuisfrustraties - verzekeringen deel II

Ik had er al over geschreven; verzekeraars en banken geven wellicht de allergrootste internationale verhuisfrustraties. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/internationale-verhuisfrustraties.html. Het mooiste voorbeeld was de autoverzekering, die ik, zoals ik schreef, succesvol oploste. Toch? Of…?

Inderdaad kreeg ik zowel per mail als per brief dat mijn no-claim bonus uit Canada volledig geaccepteerd was en daarmee de polis rond was. Ik kreeg ook alle polispapieren. En alles ging goed, totdat ik onze tweede auto probeerde te verzekeren. Het hele circus begon weer opnieuw! En het circus kwam volledig tot stilstand, toen ik uiteindelijk werd opgebeld door iemand die zich excuseerde, maar dat ze een fout hadden gemaakt en dat ze ook de eerste auto niet konden verzekeren. Nou zei ik, dat heb ik dus tweemaal zwart of wit, dus hebben jullie een probleem. Dat probleem werd alsnog bij mij neergelegd, want ze zeiden de polis op. Die kon ik zelf gelukkig snel, tegen meerkosten, onderbrengen bij een andere verzekeraar - een tip van mijn baas, die een paar jaar geleden exact hetzelfde probleem had toen hij terug kwam uit de US. Maar het laatste woord met de oorpronkelijke verzekeraar is nog niet gesproken. Ik heb ze aansprakelijk gesteld voor contractbreuk en de extra kosten die ik als gevolg moet maken. Gezien de bevestigingen die ik heb ontvangen staan ze naar mijn mening heel zwak. Ben benieuwd, wordt vervolgd...

Aanpassen en opruimen

Het was weer een hectisch zomerweekje. We waren zondagavond met nieuwe pup in een nog rommelig huis aangekomen. En helaas had ik in het begin van de week het te druk (o.a. met een presentatie aan de nieuwe Duitse TUI CEO) om maar iets aan of in het huis te doen, dus kwam alles even op Isabelle neer. Die ook een hond op te voeden heeft. Dus in het begin van de week maakten we minder vooruitgang dan voorheen, maar langzamerhand brachten we, kamer voor kamer, het huis meer op orde.  

We zijn nu al allemaal gek op ons nieuwe huis. In Engeland is er een bijzondere relatie tussen de leeftijd van een huis en de grond die erbij zit. Je kan hele oude huizen kopen met enorme stuk grond. Dan moet je wel rekenen dat je het hele huis moet verbouwen en vernieuwen. En je hebt mooie nieuwe huizen, maar die hebben net genoeg plek voor twee tuinstoelen in je tuin. We hebben een mooie tussenoplossing; het huis is al redelijk opgeknapt door vorige bewoners. Alleen de keuken moet nog, die is zo oud dat hij bijna weer retro / vintage “in” is. De tuin is ruim! Perfect voor ons nieuwe hondje, die lekker kan ravotten en rennen. En ook voor de kids. De vorige bewoner heeft, erg aardig, een trampoline laten staan, die erg populair is. Enig klein nadeeltje is dat de weg die achter onze schutting loopt wel wat druk is; als je in je tuin zit hoor je continue auto’s langs rijden.

Dit was oorpronkelijk onze tweede keus; onze eerste keus was een stuk duurder, nieuwer, zag er leuker uit en lag iets beter voor de school. Maar we zijn nu erg blij dat die optie nooit rond is gekomen, want de slaapkamers waren wellicht de helft van wat we nu hebben. En we kunnen nu al bijna niet onze spullen uit Noord-Amerika kwijt!