Epic update

Met ons nieuwe gezinslid gaat het prima en gelukkig heb ik geen enkele allergische reactie. Wel was ik altijd mijn handen nadat ik hem heb geaaid en geknuffeld en houden we hem weg van de slaapkamers. Tot zijn grote teleurstelling, want Epic wil het liefst altijd bij ons zijn. Hij is een echte gezelsschapshond, altijd aanhankelijk en gek op aandacht. Iedereen die op bezoek komt wordt vriendelijk en blij benaderd, maar als je ongevraagd bij ons in de straat loopt, dan wordt er boos naar je geblaft. Een waakhond in schaapskleren. Ik denk niet dat we veel eekhoorntjes in onze tuin zullen zien…

Epic wisselt zoals elke puppy hyperactieve momenten af met momenten dat hij totaal uitgeblust is. En over hyperactief gesproken; hij gaat zoals eerder geschreven helemaal uit z’n dak voor een stuk knakworst!

Epic groeit hard, hij lijkt zijn grote moeder achterna te gaan… hij zal niet bij een “minuture Labradoodle”blijven…

Kameleon

Wie denkt dat ik elke dag strak in het pak naar het werk ga, in een dikke auto van de zaak, heeft het mis. Ik ben net een kameleon. Werken in de avontuurlijke reisbranche betekent dat je meestal casual gekleed kan gaan, zelfs in spijkerbroek. Maar er zijn uitzonderingen. Dinsdag ging ik naar het hoofdkantoor in Hannover om te presenteren voor de board, en was ik uiteraard wat formeler gekleed.

O ja, en die auto van de zaak? Die heb ik niet. Twintig jaar nadat ik mijn OV-studentenkaart inleverde en na alle vertragingen en problemen met de NS mezelf beloofde niet meer met de trein te gaan, ben ik toch een treinfan geworden. In treinen kan je namelijk prima werken, waardoor je de dag veel efficienter kan gebruiken. Afgelopen vrijdag, toen ik Nederland was, ontdekte ik dat er nu zelfs goed werkende wifi in de trein is. Go NS!

WK rugby; halve finale

Ik heb er al eerder over geschreven; het WK rugby is hier zeer populair, ondanks dat Engeland zelf er al snel uit lag (http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/integreren-vriendjes-en-rugby.html, http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/go-wales.html). Afgelopen week zei mijn baas dat hij voor mij kaartjes kon krijgen voor de halve finale, “voor mij en mijn jongen”. Klein probleempje; ik schatte in dat Aimée het veel leuker zou vinden dan Kevin (een inschatting die later bleek te kloppen als een bus.). Uiteindelijk konden we met z’n allen, probleem opgelost, iedereen blij!

Deze halve finale ging tussen favoriet Australie en de ‘verrassing’ van het toernooi; Argentinie. Waarin de mannen spelen die ietsje groter zijn dan Messi.

Zondagmiddag verzamelden we in de rugby pub Barmy Arms aan de Thames in het rugbyplaatsje Twickenham, een voorstadje van London http://www.taylor-walker.co.uk/pub/barmy-arms-twickenham/c0462/. De hele kade stond vol met feestende mensen, met zowel Australische en Argentijnse fans gebroedelijk naast elkaar. Aimée legde het aan met de Argentijnse supporters, want haar hartsvriendin in Toronto, Erika, komt er vandaan. Al gauw had ze Argentijnse vlaggetjes op haar wangetjes geschminkt gekregen. Onderweg naar het stadion (een half uur lopen) pikte ze ook nog een gratis bordje op, om Argentinie mee aan te moedigen en Kevin kreeg een Australisch vlaggetje. Het rugby stadion Twickenham is verbazingwekkend groooot. Ruim 80.000 fans passen erin en uiteraard was het helemaal uitverkocht http://www.englandrugby.com/twickenham/. Er was een gezellig sfeertje, waarbij de fanatieke Argentijnse supporters steun kregen van de Engelse supprters. De Falklands zijn blijkbaar al lang vergeten; men steunt hier het liefst de underdog Argentinie tegen de mannen uit down-under. Het mocht helaas niet helpen, want de defensie van Australie stond als een Great Barrier Reef. Argentinie kon alleen scoren uit penalties en dat was niet genoeg. Het werd 29-15 voor Australie. Toch een hele leuke ervaring, zo’n WK rugby.

Mama’s jongen

Zaterdagmiddag gingen we met Epic op bezoek bij een ex-collega van mij, die nu haar eigen PR-bureau heeft opgezet, dat o.a. voor Quark Expeditions werkt. Ze hebben naast een hond ook een kind in de leeftijd van Kevin. Kevin informeerde vantevoren of het een jongen of een meisje is. Ik vertelde hem dat het een jongen was. “Gelukkig”, zei Kevin, “jongens zijn toch leuker”.  Waarop op ik zei “Maar ik vind meisjes wel leuker om naar te kijken”. Waarop Kevin antwoorde; “maar daarvoor heb ik mama toch”.

We gingen wandelen in een park bij hen in de buurt, waarbij de jongens rugby speelden en de honden lekker konden rondrennen. Na verloop van tijd vroeg Aimée of ze ook rugby kon spelen – ze is niet bang om mee te doen. Lekker vies gespeeld keerden we terug naar huis. Waar mama hard aan haar eerste opdracht voor de universiteit gewerkt had.

Kevin tien!

Woensdag was dan het grote moment; we hebben nu ook een tienerzoon. Twee cijfers in plaats van één; Kevin gefeliciteerd met je 10^e verjaardag! En ja, vandaag was ook de dag in de toekomst van Back To The Future http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2015/03/back-to-future-to-past.html. Onze vliegende auto’s staan inmiddels voor de deur geparkeerd.

Kevin’s verjaardag werd ’s ochtends gevierd met taart, kaarsjes en kadootjes. En knakworst; onze nieuwe viervoetige familieaanwinst wordt helemaal gek van vreugde van een stuk knakworst, dus dat werd zijn tractatie!

London; een plaats om te werken, maar niet om te wonen

Ik kwam het volgende artikel tegen, dat onze uitdaging tijdens onze huizenjacht eerder dit jaar verduidelijkt. En ook dat het een probleem van vele Engelsen is: In London zijn de banen, maar het is zo goed als  onbetaalbaar geworden om er te wonen  http://www.telegraph.co.uk/finance/property/11925580/The-exodus-of-homebuyers-from-London-hits-epic-levels.html.

Nu willen wij niet in London wonen, maar een stukje dichterbij was aardig geweest. Als je puur kijkt naar wat voor leefgenot je hier, een uurtje buiten de stad, krijgt voor je geld, dan kies je al snel eieren voor je geld. We hadden ook kunnen huren, maar voor hetzelfde geld kan je zoveel beter wonen als je koopt. En zo wordt London een werkstad en alleen een woonstad voor de allerrijken der Engelse aarde.

Eerste Rapporten

De eerste vakantie voor de kids is ingegaan, dus hebben we de eerste rapporten in huis.  Aimée heeft een net rapport, zeker als je weet dat ze net een klas heeft overgeslagen. Ze komt gelukkig goed mee, alleen moet ze wat harder aan haar spelling werken. Kevin heeft meteen een erg goed rapport. Hij heeft ook zijn eerste CAT scores binnen. CAT staat voor Cognitive Ability Test, een soort intelligentietest voor kinderen. Scores zijn tussen de 60 en 141. Het landelijke gemiddelde ligt op 100 en het Hall Grove gemiddelde ligt tussen de 112 en 115. Kevin heeft een 118 (Verbal), 124 (Non-Verbal), 127 (Quantitative), 119 (Spatial) en 122 (Mean; gemiddeld). Met de 127 op Quantitative zou hij tot de top 3% van Engeland behoren. Wow Kevin, ga zo door!

Hockeymeisje

De kids leren veel nieuwe sporten op Hall Grove, met name omdat de filosofie daar is om een paar uur hard leren af te wisselen met buitenspelen en sporten. Men speelt ook vaak wedstrijdjes tegen andere scholen. Aimée is gek op hockey en in haar eerste officiele wedstrijd voor Hall Grove scoorde ze het enige en winnende doelpunt en was daarmee blijkbaar één van de uitblinkers. Want daarna werd ze meteen vice-captain (tweede aanvoeder) in het A-team (het hoofdteam in haar leeftijdsklasse). De volgende wedstrijd verloren ze helaas. Ben benieuwd of we na Roos nog een hockey talentje in de famile hebben!

Halloween voorbereiding

Halloween komt eraan, en de Engelse winkels spelen erop in, dus is er van alles met het thema te koop. Ons huis is inmiddels al aangekleed (hoewel niet afdoende naar Noord-Amerikaanse standaard; we hebben geen mega grote opblaaspinnen, grafstenen en rookmachines in de tuin gezet). Voorlopig zijn we nog de enige in de straat die er wat aan doen. Hopelijk willen de buren wel mee werken met snoepjes geven op de 31^e, want onze kids zullen zeker verkleed de straat ingaan; dit jaar als heks en ninja. Dit was in Canada voor Kevin en Aimee een absoluut hoogtepunt van het jaar; hopelijk is dat ook hier zo.

Vroege verjaardag en broertjes bezoek

In het weekend vierden we alvast Kevin’s verjaardag; zaterdag gingen we met een groep van zijn klasgenootjes naar de film Hotel Transsylvania 2 http://www.hoteltransylvania2.com. Een geslaagd uitje. Ook voor papa en mama, want  dankzij afleiding van de film, popcorn, drankje en een loot bag nogal gemakkelijk te begeleiden was. ’s Avonds nam Oma Nel ons mee uit eten. Zij is altijd gek op pubs, dus zochten we weer een nieuwe pub op. Windlesham is een beetje onze pub-hoofdstad aan het worden, want na de Half Moon http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/07/life-is-pub.html, en The Bee http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/08/familie-pubs.html bezochten we nu The Brickmakers http://www.thebrickmakerswindlesham.co.uk. Het eten was  eigenlijk in elke pub die we bezochtten goed, maar de Brickmakers was waarschijnlijk de beste tot nu toe.

 Zondagmiddag kregen we een broertje van onze puppy Epic op bezoek, genaamd Oscar. Hij woont net buiten London bij een piloot en steward die werken voor British Airways. Ik vroeg me af of de twee broertjes elkaar nog zouden kennen na 3 maanden gescheiden geweest te zijn. Het antwoord werd heel snel duidelijk; de hondjes waren door het dolle heen en hebben de hele middag gerend, gestoeid en geknuffeld. In het bos werden zelfs de modderpoelen niet geschuwd, dus de inmiddels zwart geworden blonde hondjes moesten uiteindelijk samen in bad. Filmpje van de lol in de bossen! https://www.youtube.com/watch?v=k3K60Ay1YB4.

Weekje IJsland

Een van de leuke dingen van mijn werk is dat je nogaleens ergens komt. Ik bracht afgelopen week voor het eerst mijn nieuwe team samen, halverwege tussen Noord-Amerika en Europa; in IJsland. Grofweg bestond onze dag vanaf 8 uur tot in de middag uit meetings, gevolgd door uitstapjes georganiseerd door onze lokale agent - het is een bestemming van een aantal van onze merken. Ik was voor het eerst op IJsland en vond het er heel bijzonder. Het is een vulkanisch eiland met overal pruttelende bronnen, stoomwolken en andere vulkanische activiteit. Alle energie in IJsland wordt opgewekt met water of door vulkanische activiteit. Heel de hoofdstad Reykjavik wordt verwarmd met warm vulkanisch water. Het land is vrij kaal, maar met zijn ruige lava-landschappen, grassen en mossen in verschillende kleuren, rotsen, water en bergen heeft het toch iets indrukwekkends.

Dinsdag begonnen we ontspannen in de “Blue Lagoon”; een groot bad gevuld met heerlijk warm water uit de lokale warmwaterbronnen http://www.bluelagoon.com/. Een relaxte aanrader, net zoals het mooie restaurant, gebouwd met en in vulkanische rotsen. Op de terugweg kregen we de mooiste lichtshow van moeder natuur voorgeschoteld; de noordlichten, oftewel Aurora Borealis, die continue van vorm, intensie en kleur veranderen.

Woensdag lunchten we eerst met versgemaakte tomatensoep midden tussen de tomatenplantjes bij Fridheimar, een kassencomplex  http://fridheimar.is/en. Uiteraard wordt ook deze kas compleet thermisch verwarmd. Het enige wat ze moeten importeren zijn de bijen voor het bevruchten; deze komen nota bene uit Nederland.

Na de lunch bezochten we één van de vele watervallen in IJsland, in Gullfoss http://www.gullfoss.is/. Een indrukwekkend exemplaar, met een mooie regenboog in de waterval als je er vanuit de juiste hoek naar kijkt. Op de terugweg stopten we nog in een geiser gebied met de originele naam Geyser https://en.wikipedia.org/wiki/Geysir en in Pingvellir national park http://www.visiticeland.com/things-to-do/national-parks-in-Iceland/ThingvellirNationalPark. Nu een prachtig natuurgebied, in 950AD de geboorteplaats van IJsland, want hier kwamen de lokale bevolking (Vikingen) jaarlijks bij elkaar voor hun eerste parlement.

Donderdag  lunchten we weer met soep bij de boer, in een boerderij genaamd Gamla Fjosid, http://www.gamlafjosid.is/ voordat we als hoogtepunt onder professionele begeleiding een gletsjerwandeling maakten op de grandioze Solheimajokul gletjser. We hadden geluk, want net op de gletsjer brak het wolkendek open en ging de zon schijnen. Dit gaf de prachtigste plaatjes met het ruige gletjserlandschap;  grote brokken ijs met zwart vulkanisch as. Een onvergetelijke belevenis.

Het vijvertje van de bischop

Zondagmiddag gingen de kids, hond en ik er nog op uit met het mooie weer, terwijl Isabelle studeerde. De kids wilden heel graag naar een bos waar ze konden fietsen. Dat hebben we uiteraard aan de overkant van de straat, maar ik wilde weer iets nieuws verkennen. We gingen naar Frensham Little Pond http://www.nationaltrust.org.uk/frensham-little-pond/. Een mooi natuurgebied met bos en met name veel heide, met in het midden een meertje. Een kunstmatig meertje uit de 13^e eeuw, aangelegd om de bischop van Winchester van verse vis te voorzien. Grappig is dat het dammetje er inderdaad net zo oud uitziet als de meeste kastelen en kerken. De kids konden er fijn en veilig fietsen en Epic kon er rennen, met andere honden spelen en (voor het eerst) spelen in het water. Na even de aap uit de boom gekeken te hebben, ging uiteindelijk ook hij de andere honden achterna om in het meertje te spelen. We sloten onze mooie wandeling af in het theehuis, waar we lekkere  stukken cake konden eten, inclusief weer prima glutenvrije brownies! Volgende keer ook maar iets voor Isabelle meenemen, die heeft ook wel iets lekkers uit het theehuis verdiend voor al dat studeren.

Klussen, studeren en bos

We hadden wederom een heerlijk rustig weekend met prachtig herfstweer. Prima om te klussen (ondergetekende) en te studeren (Isabelle). Zaterdagochtend had Aimée weer haar golf- en tennisles. Ze vindt met name tennis erg leuk. Daarna bezocht ik de bouwmarkt. We zijn nu toe aan de klusjes die het laagst stonden op de to-do lijst. Hoewel; het kopen van twee brandblussers hadden we eigenlijk al eerder moeten doen, maar waren we tot nu toe vergeten (er waren al wel direct rookmelders en CO2 melders)... Wel handig in een ouder huis! Ook kocht ik een splash-pad voor Aimée’s kamer: Zij heeft als enige een wasbakje in haar kamer, maar die zit gewoon aan de muur zonder tegels eromheen - niet zo handig i.v.m. een van haar hobbies ‘kledderen en spatteren’. Achter haar wasbakje hangt nu een soort spat-bordje. In de badkamers verzag ik ook de bad- en doucheranden van een fris nieuw kitlaagje. Zo kunnen we allemaal weer lekker spetteren.

Ik hield nog genoeg tijd over om te rennen. Kevin was buiten aan het fietsen en vroeg of hij mee mocht. Tuurlijk. Dus rende ik en fietste hij in de bossen, wat met name voor hem best een uitdaging was, dankzij het wat ruige terrein. Het was weer een heerlijk uurtje in de bossen – wat een luxe om deze aan de overkant te hebben.Eenmaal terug in de straat durfde Kevin nog wel een sprintje aan, die hij won.

De familiefilmavond bood deze dag een klassieker; Labyrinth met David Bowie, wat waarschijnlijk volgens Isabelle bij een goede opvoeding hoort. https://en.wikipedia.org/wiki/Labyrinth_(film)

Mexico op Hall Grove

Vrijdagavond hadden Isabelle en ik een uitje naar de school van Kevin en Aimee. Ze hadden namelijk een Mexicaanse feestavond georganiseerd in de aula. Het was een mooie heldere avond, en als je dan komt aanrijden over de schoolgronden, zie je hoe indrukwekkend de school en de velden zijn en hoe mooi het gelegen is. Uiteraard was de aula feestelijk versierd. Met lekker eten en gezellige muziek was het een goede gelegenheid om de andere ouders en leraren beter te leren kennen. We maakten een praatje met de hoofdmeester/eigenaar, die vanwege de unieke ervaring voor de kinderen toestemming geeft om de kids mee te nemen op onze Antarctica trip in februari. En we ontmoetten ook nog een Nederlander (getrouwd met een Amerikaanse). De meeste ouders hebben een vergelijkbare achtergrond met veel internationale werkervaring, vaak inclusief een aantal jaar in de US, dus er waren veel ervaringen uit te wisselen. Erg goed om te horen dat iedereen, na op zoveel verschillende plaatsen geleefd te hebben, ook zeer tevreden zijn neergestreken in deze omgeving.

Wennen en waarderen

Zoals geschreven zijn we door een enorme hectische tijd gegaan, maar de laatste twee weken valt alles weer op z’n plaats. De rust is terug. Niet dat we het rustig hebben; we werken (en studeren!) hard, maar de routine begint er weer in te komen.

De verhuizing was niet zonder risico voor teleurstellingen, want we waren zo gek op Toronto en Canada. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2015/07/vaarwel-toronto.html. Maar gelukkig hebben we het ook hier enorm naar onze zin. De kids zijn happy op hun school en gaan zelfs over een week al hun eerste vakantie in. De omgeving is wellicht één van de ideale plekjes in Engeland. Centraal, onder de rook van London, maar groen en lieflijk. Goed uitgezocht door Isabelle op haar spy-trip in februari! Nu ik weer kan rennen ga ik graag de prachtige bossen en heide-gebieden in. Super rustgevend. En het huis bevalt ook uitstekend; het staat in een rustig buurtje, perfect gelegen aan het einde van de straat. Weinig verkeer dus, ideaal voor de kids om op straat te kunnen spelen, als ze niet in de grote achtertuin spelen. De buren zijn zeer vriendelijk maar niet opdringerig. We zijn tevreden mensen!

Accent

En ja hoor, Aimée is de eerste. Zij begint een mooi “proper”Engels accent aan te nemen. Voorbij zijn de dagen dat iets Aaaaawesooome is. Haar uitpraak lijkt een beetje op die van Hermione uit Harry Potter. Zoals iets als https://www.youtube.com/watch?v=b6eIgrYraEc (vanaf 2:18).

Opknappen

Afgelopen week hebben we ook de eerste stappen gemaakt om ons huisje verder op te knappen. We lieten het dak schoonspuiten (er lag een dikke laag mos op) en kapotte dakpannen vervangen. Ook was dit een mooie gelegenheid om twee verroeste TV antenne en satellietontvanger eraf te halen. Voor het oog een hele verbetering. Verder zijn we in gesprek over het plaatsen van zonnepanelen. De Engelse overheid subsideert dit door je een bedrag te betalen per geprodueerde energie-eenheid (ongeacht of je het zelf gebruikt of terugvoert in het energienet). Dit bedrag wordt voor 20 jaar gegarandeerd en zelfs aangepast met inflatie. Wel dringend; dit geldt alleen voor panelen die voor 1 januari 2016 geplaats zijn, daarna is de subsidie over.

Bijkomen

Na alle hectiek van de afgelopen maanden was dit een echt bijkom-weekend. Er werden wat klusjes gedaan en er werd uiteraard wat gestudeerd. We genoten van het prachtige herfstweer en ik rende weer beide dagen, langzaam opbouwend naar 5km. We wisten dat de omgeving mooi is, maar als ik in het bos ren verbaas ik mezelf nog steeds hoe mooi het hier is. Dit weekend zag je de eerste paddestoelen, in allerlei kleuren en formaten. Ik ging zondagmiddag ook met Aimée en puppy Epic het bos in. Aimée ging op haar fiets; eindelijk kon ze eens hele stukken fietsen, veilig in het rustige bos. En Epic vermaakte zich ook enorm. Overigens was het rennen wel zwaar, want na de relatief eerste vlakke 1.5km gaat het eerst bergaf, om vervolgens weer bergop, bergaf, bergop etc te gaan. Je merkt daardoor wel dat we op een hoger gelegen heuvel wonen. Dat is niet verkeerd in Engeland, want floodings zijn dan een veelvoorkomend probleem als het regent.

Kevin heeft al één van zijn verjaardagskado’s gekregen; een buro, die ik met hulp van de kids op zaterdag in elkaar zette (Isabelle was aan het studeren). Verder keken we dit weekend twee leuke familiefilms; the nut job http://thenutjob.com/ en de remake van Beertje Paddington http://www.paddington.com/gb/the-movie/. De laatste was erg grappig, ook omdat het zich in London afspeelt.

Weetjes van de professor; feit of mythe?

Als Kevin in zijn praatstoel zit, vertelt hij graag weetjes. Zo vertelde hij mij afgelopen week iets wat ik nooit eerder gehoord had. Volgens hem zijn de langpootspinnen (hooiwagens, oftewel daddy long legs), bijzonder giftig, maar hebben ze geen mogelijkheid om het gif over te brengen. Dat moest ik uiteraard zelf even opzoeken. Sorry professor Kevin, je hebt een mythe opgepikt, want er is geen wetenschappelijk bewijs voor dit verhaal http://spiders.ucr.edu/daddylonglegs.html.

Een ander weetje waar mijn IT collega mee kwam tijdens ons teamuitje in London, is dat de standbeelden van Engelse soldaten te paard in London het volgende vertellen; een paard met één been van de grond zegt; hij is gewond geraakt. Een paard met twee benen van de grond zegt; hij is tijdens de slag overleden. Alle benen op de grond betekent uiteraard; alles kits. Uiteraard  gooide ik dit door de Google molen en wat blijkt; dit is ook een mythe! http://equator.eftours.com/the-ef-passport/horse-statue-code en http://europeanhistory.about.com/od/europeasawhole/a/histmyths5.htm.

Etentjes en uitjes

Het was wel een weekje van etentjes en uitjes voor mij. Dinsdagavond was ik met mijn Hapag Lloyd collega’s in het Duitse Bremerhaven. Zoals de meeste havens is het een saaie stad, maar het eten ’s avonds was in het oude museum zeilschip. Dit prachtige schip komt uit 1919 en is nu een prima restaurant met Duitse gerechten  http://www.seutedeern.de/en/.

Woensdagavond hadden Isabelle en ik ons eerste avondje uit in Engeland. Onze geboekte massages werden helaas uitgesteld, maar we aten lekker Thais en Peking Chinees bij Ming, in het schattige plaatsje Windlesham waar ook onze favoriete pubs zijn http://themingrestaurant.co.uk/.

Donderdag had ik een borrel en uitje met het werk in London, in een ‘tafeltennis club’. Ik dacht in eerste instantie eerlijk gezegd; saai… Maar de ping pong club in London is allesbehalve saai. Het is een soort disco met luide muziek, maar in plaats van dat mensen dansen spelen ze tafeltennis http://www.bouncepingpong.com/ping-pong. Een onverwachte verrassing, erg gezellig!