Onvoorspelbaar menselijk lichaam

Vrijdag was ik even terug thuis, voor nog een laatste zakenreis naar Amerika, voordat we lekker op vakantie gaan. Het is dus even druk en doorzetten; ondanks het leuke aspect van de trip naar Frankrijk (skieen) betekende het ook; veel eten, de nodige alcoholische drankjes, weinig nachtrust en als toetje een verkoudheidje. Ondanks de vermoeidheid besloot ik zaterdag, met zeer lage verwachtigingen, aan de wekelijkse Parkrun deel te nemen. Tot mijn grote verbazing verbeterde ik mijn record met exact dertig seconden tot 25:46. Dankzij een uitstekende vierde en vijfde kilometer, toen ik toch nog wat extra inhoud had. Het menselijk lichaam is onvoorspelbaar.

De rest van de dag deed ik, net zoals de rest van het gezin, het rustig aan. Aimee had nog het verjaadagsfeestje van haar “vriendje” William. En ’s avonds keken we een leuke familiefilm, Storks, waardoor we nu weten dat baby’s toch echt door de ooievaar gebracht wordt.

Vaarwel Hall Grove

Vrijdag nam Aimee afscheid van Hall Grove. Ze heeft door de schoolwissel een extra weekje vakantie. Volgende week is ze vrij; Hurst lodge met Kevin gaat nog even door. Aimee zal na de vakantie ppk op Hurst Lodge gaat starten. Het was helemaal haar eigen keuze, beinvloedt doordat haar vriendinnetje ook naar Hurst Lodge is gegaan. Maar het afscheid afgelopen vrijdag viel ons sociale meisje toch zwaar; ze was een beetje verdrietig. Maar we zijn overtuigd dat ze het erg naar haar zin gaat krijgen. En hoewel het echt haar eigen keuze is, gaat het voor ons toch ook makkelijk worden met twee kinderen weer op dezelfde school.

Managementweek op grote hoogte

Afgelopen week brachten we met het Travelopia management team een bezoekje aan de Franse wintersportplaats Les Arces. Het is het voordeel van de reiswereld; er is menig skiresort die een bezoekje van ons wil sponseren. En een boardmeeting hoog in de bergen is natuurlijk wat anders dan in een saai kantoor in het zuiden van London.

Uiteraard was er na de vergaderingen tijd om te skieen. Dinsdag en Woensdag was het zelfs prachtig weer. Hoog op de piste had je een waanzinnig uitzicht over de Alpen, en af en toe ook op de Mont Blanc. Het was heerlijk skieen, maar ik reisde donderdagavond wel gesloopt via Nederland (voor twee meetings) terug naar Engeland.

Scenic Run; Wisley Common

Vorige week zondag ontdekten Epic en ik door middel van een rustige “scenic” run van 10km weer een nieuw stukje natuur in de buurt. Het werd één van de meest afwisselende wandelingen/runs.  We startten in het bos- en heidegebied Wisley Common, op een half uurtje rijden, dichtbij de drukke M25. http://www.surreywildlifetrust.org/reserves/wisley-ockham-commons

In het natuurgebied staat op een heuvel een oude seintoren uit 1822, die boodschappen moest doorgeven van de marinebasis in Portsmouth naar London. Even verderop staat er verdekt in het bos een Mausoleum-tempeltje. Daarna verlieten we de bossen, en kwamen we via de weilanden op een verlaten oud vliegveld terecht, Wisley Airfield. https://en.wikipedia.org/wiki/Wisley_Airfield. Een vliegveld uit de tweede wereldoorlog, dat later een verbazingwekkend brede startbaan van beton kreeg voor testvluchten. De startbaan en een radar-toren zijn het enige wat is overgebleven van het vliegveld. Van daar ging het door de weilanden naar de rivier de Wey. Daar bewonderden we nog een indrukwekkende watermolen, voordat we via de bossen weer terugliepen naar de parkeerplaats in Wisley Common.

Op school slapen

Op Hall Grove gaat Aimée’s klas na de april vakantie naar hun eigen schoolhuis in Devon, Zuid-Engeland. Ze zal dit niet meer meemaken, omdat ze na de vakantie op Hurst Lodge begint. Maar ze nam afgelopen vrijdag wel mee aan het “proefslapen”op school; de hele klas bleef op school slapen. Zelf gaf ze de volgende dag aan ongeveer zeven uur te hebben geslapen (wat heel weinig voor haar is– zij heeft veel slaap nodig). Het was dan ook “hangen”en de zaterdag uitzitten voor haar. Wel kreeg ik haar mee samen met Epic naar het bos voor wat gezonde buitenlucht. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=rlSSNTi7xbI

Fanatieke renner

Sinds ik lid ben geworden van de plaatselijke renclub, ben ik behoorlijk fanatiek geworden, mede vanwege de vooruitgang die ik heb geboekt. Dit is geloof ik met name dankzij de dinsdagavond-training, waarin je op intensiteit traint, door middel van intervallen. Soms tegen heuvels op! Helaas kan ik de komende vijf keer niet meedoen; twee keer vanwege reizen, drie keer vanwege de komende vakantie.

Intussen ben ik ook een trouw “parkrunner”geworden. Vorige week zaterdag zette ik een nieuw 5km record met 26.16. Dit weekend dacht ik net een nieuw record te hebben geboekt, zo ongeveer rond 26:14 volgens mijn eigen tijdopname, maar op de officiele resultaten kwam helaas 26:22 door. Wellicht een foutje in mijn eigen tijdopname, of die van parkrun. Volgende keer beter!

Lente in de natuur van Surrey

Lente is aangebroken, en dan zie je pas hoe mooi het gebied hier is. Er is voor de natuurliefhebbers altijd wat de vinden. En er zijn totaal verschillende soorten natuur. Zo heb je het Swinley Forest waarover ik al veel geschreven heb. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/02/rennen-in-swinley-forest.html. Een bos met een “Hoge Veluwe gehalte”, wellicht iets heuvelachtiger. Daar dichtbij heb je het koninklijke en door mensen aangelegde Windsor Great Park. Iedereen die denkt dat dit een “parkje is”; je zou hier dagen in kunnen rondlopen, zonder op dezelfde plaats te komen http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/10/grannies-in-great-windsor-park.html en https://www.windsorgreatpark.co.uk/en

Totaal anders is het uitgestrekte en best wel ruige heidegebied van Chobham common. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/01/chobham-common-met-gracious-pond.html

Tenslotte beginnen dichtbij de grotere heuvels van de North Downs, wat een beetje een Eiffel gevoel geeft. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/02/box-hill.html

Vier totaal verschillende stukken natuur, allemaal binnen een half uur rijden van ons huis!

Aimee in Jungle book

Woensdagavond hadden we een optreden van Aimée’s klas op Hall Grove, met als thema de liedjes van Jungle Book. Is Hall Grove normaal een beetje "stijfjes", dit keer moesten we een groot compliment geven aan de leraar. Het thema was uitstekend; vrolijke liedjes, waarin de kinderen zich goed konden inleven. Er werd geexperimenteerd met een optreden in het midden van de aula, en de ouders zittend in een cirkel eromheen. Ook leuk en vernieuwend. En onze meid? Je ziet het aan haar gezichtje dat ze erg geniet van het optreden en zingen. Wat dat betreft kan de wat meer artistieke Hurst Lodge school voor haar ook wel een een schot in de roos zijn; na onze april vakantie gaat ze op haar nieuwe school beginnen, met veel aandacht voor dans, zingen en theater.

Meer Ziggie met Bowie fan

Engeland is een goed Bowie land.  Logisch want de meester kwam hier vandaan. En dat is wel zo handig als je met een Bowie-fan samenleeft. Zo gingen we eerder dit jaar al naar een Bowie musical http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/01/terug-in-engeland-met-bowie.html. Vervolgens naar een Bowie coverband http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/01/meer-bowie.html. En deze week was een Bowie film aan de beurt; de al bestaande glitterrock concertregistratie Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, nu uitgevoerd met een extra interview met de drummer van de band Woody Woodmansey. https://www.picturehouseentertainment.co.uk/news/ziggy-stardust-and-the-spiders-from-mars-releasing-in-cinemas-march-2017/. Afgelopen dinsdag werd dit vertoond in het vrijwel lege theater van Camberley, maar wij waren er uiteraard bij.

Van de South Downs naar de North Downs

Zondagochtend werkte Isabelle weer aan haar opdracht, en probeerde ik een wandeling te maken in het prachtige heuvelgebied de South Downs. Helaas werd ik op de eerste de beste heuvel overvallen door een hevige regen- en later ook hagelbui. Binnen enkele seconden was ik doorweekt, terwijl de paden spiegelglad werden. Ik besloot dus om te keren naar het hotel. Daar dacht ik even gezellig Sparta tegen Feyenoord te kijken, maar dat liep ook niet zoals gehoopt.

Gelukkig klaarde het in de middag een beetje op en konden we onder begeleiding van een zonnetje de terugrit beginnen, van het heuvelgebied de South Downs naar de North Downs bij ons in de buurt. De weg was mooi met vele uitzichten. Halverwege stopte we bij Petworth house, een oud landhuis van de Nationale Trust met een zeer rijke kunstverzameling https://www.nationaltrust.org.uk/petworth-house-and-park. Tegen vijven waren we weer thuis, waarbij we nog één keer met de oma’s naar de pub gingen. Een nieuwe pub dit keer, namelijk de Nag’s Head https://www.thenagsheadinnwoking.co.uk/.  

Weekendje Arundel; kasteel, kerken en winkeltjes

Zaterdagmiddag besloten we het stadje Arundel te bekijken. Helaas was het enorme kasteel dat boven het oude stadje uitsteekt dicht; dit is nog privebezit, en is alleen vanaf 1 april te bezoeken. Het is in een perfecte staat, nog helemaal onderhouden. http://www.arundelcastle.org/

We begonnen onze wandeling bij de brug over de rivier Arun, en liepen vanaf daar het stadje in. Voor Isabelle waren er leuke winkeltjes, zoals een tweedehands boekenshop. Verder hogerop in het stadje zijn er twee kerken; de mooie grote kathedraal van Arundel, en het kleinere St Nikolaas kerkje wat bij het kasteel hoort. Dit laatste kerkje is bijzonder, omdat het in tweeen is gedeeld. Ooit was dit een katholieke kerk, maar werd het door Henry de 8e voor de Engelse kerk ingepikt. De katholieke graaf van Arundel wist echter een gedeeltje van het kerkje van de koning terug te kopen, zogenaamd voor prive gebruik omdat z’n voorvaderen erin begraven lagen. En zo werd de kerk in tweeen gedeeld door er een hek in te plaatsen, dat in al die eeuwen slechts zeven maal geopend is.

In het stadje gingen we lunchen bij de plaatselijke chinees. Daarna maakten we nog een rondritje in de mooie omgeving van Arundel, voordat we teruggingen naar het hotel om te relaxen.

‘s Avonds reden we de parkeerplaats van het hotel af, om bij de eerste pub te gaan eten. Dat werd na slechts vijf minuten rijden (hoe kan het ook anders in Engeland) de Holly tree in het gehucht Walberton http://www.hollytreewalberton.com/. Dat bleek uiteindelijk een schot in roos met prima eten en gezelige live muziek.

Weekendje Arundel; sportief begin

Met dank aan de oma’s zijn Isabelle en ik een weekendje weg. Niet ver, want we zitten een uurtje rijden naar het zuiden in het historische Arundel. Dankzij mijn Hilton punten, zit we in het eveneens historische Avisford Park hotel. Dit is een mooi Georgian manor huis, ooit van hoge militairen, en vorige eeuw nog een school. http://www3.hilton.com/resources/media/hi/BSHAPHN/en_US/pdf/en_BSHAPHN_Avisford-Park-Fact-Sheet_Aug2015.pdf

Zaterdagochtend begon sportief voor mij, terwijl Isabelle een psychologie-opdracht uitwerkte. Ik nam weer deel aan Parkrun, maar dit keer in Chichester, aangezien dit evenement op meer dan vierhonderd plaatsen in Engeland is. In Chichester bestond de 5km uit drie rondjes om en in het plaatselijke park. Helaas is dit niet een snel parcour; het bestaat uit een aantal zigzag-bochten. Daarbij kwam nog dat het heel modderig was, dus bij elke bocht viel je helemaal stil. Mijn tijd van 27:51 kon zicht dan ook niet meten met de tijden in Frimley van de afgelopen twee weken. De overige Parkrun statistieken; ik werd 79e van de 150, 60e man, en 5e in mijn leeftijdsklasse.

Immigratie

Met de uitspattingen van Trump in de VS wordt de noordelijke buur Canada vaak als gidsland gezien met betrekking tot het verwelkomen van immigranten. Dat is niet moeilijk, want Amerika maakt het nu wel erg bond, door bijvoorbeeld nu te overwegen om vrouwen en hun kinderen bij illegale immigratie van elkaar te scheiden.

Daarom is het even apart om te lezen dat Canada na 59 jaar een Nederlandse immigrant terugstuurt. http://www.ad.nl/buitenland/rechter-beslist-45-keer-veroordeelde-len-definitief-terug-naar-nederland~ae44e13e/. Wat is er aan de hand? Canada verwelkomt immigratie maar eist dat immigranten zich wel aan strengere regels houden. In dit geval; een strafblad betekent een enkeltje naar “huis”. Het is iets waar wij in onze tijd ook voor zijn gewaarschuwd. En laten we eerlijk zijn; dit is wellicht in dit specifieke geval hard, maar niet onredelijk? Door streng te selecteren, houdt Canada probleemgevallen buiten de deur. En zo blijft het wel zo gezellig, en je ziet dat het werkt in de fijne meest multiculturele stad ter wereld; Toronto.

Terug in Toronto

Maandagavond vertrok ik voor drie dagen naar Toronto. En ondanks dat we nu al meer dan anderhalf jaar weg zijn, voelt het nog steeds als thuiskomen. Terwijl dit de minst mooie tijd van het jaar is in Toronto; de sneeuw had zich al teruggetrokken. En daardoor had je zoutgebleekte straten, met afval in wat normaal gesproken een schone stad is (afval dat zich in enkele weken in sneeuw  had verzameld), kale bomen en een grijze lucht. Daarbij kwam donderdag nog een bijtende kou, toen de temperatuur op zijn Canadees even 15 graden viel binnen 12 uur.

Toronto is echter levendiger dan ooit. Kleine bungalows worden vervangen door kasten van huizen. En op de plaats van grote huizen verrijzen grote appartementencomplexen. De stad breid uit naar alle kanten, maar nog steeds lopen de huizenprijzen snel op.

Op het kantoor van Quark was het ook thuiskomen, ondanks de vele nieuwe gezichten. Quark groeit snel, en heeft afgelopen jaar zo’n vijftien nieuwe mensen aangenomen, die ik op dinsdagmiddag met z’n allen voor een welkomlunch had uitgenodigd.

Renrecords

Ik ben behoorlijk fanatiek bezig met rennen de laatste maanden, en de dinsdagavond intervaltraining maakt me langzaam maar zeker wat sneller. Zondagochtend stond de maandelijkse 10K van de renclub op het programma, Vorige maand haalde ik nog 50 seconden af van mijn snelste tijd op dit heuvelachtige parcours. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2017/01/snelle-start-van-het-nieuwe-jaar.html. Ik dacht heel even dat ik niet meer aan die tijd zou kunnen komen. Maar ik begon zondag toch snel met de positieve wil om weer sneller te rennen. Wat me ook prima lukte, en dit keer haalde ik veel meer dan 50 seconden af van mijn snelste tijd. Ik klokte zeer tevreden 54:27.

De dag werd nog beter toen Feyenoord een paar uur laten van PSV won….