Vrijdag was ik
even terug thuis, voor nog een laatste zakenreis naar Amerika, voordat we lekker
op vakantie gaan. Het is dus even druk en doorzetten; ondanks het leuke aspect
van de trip naar Frankrijk (skieen) betekende het ook; veel eten, de nodige
alcoholische drankjes, weinig nachtrust en als toetje een verkoudheidje.
Ondanks de vermoeidheid besloot ik zaterdag, met zeer lage verwachtigingen, aan
de wekelijkse Parkrun deel te nemen. Tot mijn grote verbazing verbeterde ik
mijn record met exact dertig seconden tot 25:46. Dankzij een uitstekende
vierde en vijfde kilometer, toen ik toch nog wat extra inhoud had. Het
menselijk lichaam is onvoorspelbaar.
De rest van de
dag deed ik, net zoals de rest van het gezin, het rustig aan. Aimee had nog het
verjaadagsfeestje van haar “vriendje” William. En ’s avonds keken we een leuke
familiefilm, Storks, waardoor we nu weten dat baby’s toch echt door de ooievaar
gebracht wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten