Zaterdag kregen we een stukje indrukwekkende maar minder
positieve cultuur voorgeschoteld. In twee uur reden we naar het westen naar
de beroemde en ook beruchte brug over de river Kwai. Onderdeed van de spoorlijn
des doods, aangelegd door vele krijgsgevangenen, die daarbij door bizar slechte
omstandigheden bij bosjes stierven. 12.621 krijgsgevangenen kwamen om het leven, waaronder 6904 Britten, 2802
Australiers, 2782 Nederlanders (gevangen genomen in Indonesie) en 133
Amerikanen. Daarbij komen nog heel doden Aziaten, waarvan exacte getallen
ontbreken, maar tegenwoordige schattingen bijna 100.000 zijn. Dat betekent dat er per
dwarsligger (biels) van de spoorweg één persoon stierf.
Overigens heet de
rivier hier niet Kwai, maar Mae Klong. De rivier wordt gevoed door de Khwae Noi and Khwae Yai rivieren, die in het Engels simpelweg met Kwai werden vertaald.
We aten aan de rivier met uitzicht op de
beruchte brug. Daarna liepen we over de brug naar de overkant. Het is een
vreemd gevoel om midden in zo’n toeristische attractie te lopen, met
soevenierkraampjes, live muziek, etc, terwijl er zoveel leed op deze plek is
geweest. Aimee begon met het tellen van de bielsen bij het oversteken van de
brug, maar na ongeveer een honderd hield ze er maar mee op.
Na de brug
bezochten we het museum en de begraafplaats, waar een uitgebreide Nederlandse
sectie is.
Daarna reden we
door naar onze accomodatie voor de komende twee dagen; glamping. https://www.hintokrivercamp.com/. Oftewel behoorlijk luxe tenten (zelfs met airconditioning), in de natuur
aan de rivier. Een prachtige locatie, met een natuurlijk rotszwembad gevoed door
een bron, kampvuur, en heerlijk ontspannen sfeer. Maar raar genoeg ook op de
plek van een oud werkkamp voor de spoorlijn des doods.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten