Vrijdag zaten we bijna een
week op de Sea Adventurer. Ik had al eerder geschreven dat de kinderen zich inmiddels
prima thuisvoelen. Vandaag was Aimee tekeningen van pinguins
aan het maken voor de gidsen, terwijl Kevin spelletjes
zat te spelen in de lounge. Maar we begonnen de dag met nog een bijzondere
landing. Hannah Point op Livingstone Island is nog zo’n plek die zelden wordt
aangedaan. Tot half januari is deze plek verboden
vanwege de vele broedende vogels. En daarna blijft het een lastige plek, vanwege
de invloed van de Drake passage en de wind van de gletsjers. Maar tegen negenen
gaf expedieleider Hadleigh na langdurig beraad en onderzoek het groene licht
voor een landing.
Tijdens de aankomst met de
zodiac werden we al begroet door een
jagende leopard seal. Die even later, gelukkig voor Aimée buiten ons zicht, een penguin te pakken kreeg.
En dat gaat niet zo vriendelijk; de zeehond slaat de penguin net zo lang hard
om zich heen, totdat deze binnenste-buiten keert; de
verenvacht schiet over het beest heen, en het vlees wordt bereikbaar. Nu is
Aimée toch wel een beetje gehard, want in elke grote pinguin-kolonie ligt ook een aantal dode pinguins. Maar een “kill”
door een leopard seal willen we nog even voor haar verbergen.
In Hannah point zijn er
uiteraard veel pinguins, maar ook veel grote vogels. We zagen voor her eerst Macaroni
pinguins (onze vierde pinguinsoort van de expeditie). Ik noem het ook wel
rockstar pinguins, want ze hebben een coole gele kuif. De grootste attractie op Hannah Point zijn echter
de Elephant seals, de grootste zeehonden ter wereld. Onze vijfde zeehond-soort. Mannetjes kunnen 5000 kilo wegen; da’s heel veel blubbervet. Het zijn grote,
indrukwekkende en luidruchtige beesten.
Daarnaast heeft Hannah point
veel fossielen van varens van toen Antarctica nog warm en groen was, en botten (van walvissen, pinguins, vogels en
zeehonden), wat de landing extra interessant maakte voor Kevin. Hij vond het geweldig
om samen met de expediestaf nieuwe stenen en botten
te vinden. Die we overigens netjes achterlaten, want je mag niets meenemen van
Antarctica. Kevin en ik gingen uiteindelijk met de laatste zodiac terug naar
het schip – dit was waarschijnlijk zijn favoriete plek.
Isabelle assisteerde tijdens
de wandeling het expeditieteam – zij hielp tijdens de soms lastige wandeling
enkele oudere gasten die niet zo goed ter been zijn. Nog even en we kunnen
allemaal blijven om hier te werken; Aimée in de shop, Kevin als rotsen- en
fossielenprofessor en Isabelle als gids. Nu alleen nog een job voor mij vinden.
In de middag hadden we geen
excursies, want het schip zette koers voor een lang stuk naar de Weddell zee in
het oosten. Wel waren er lezingen, maar wij
gebruikten de tijd voor relaxen, een siesta, spelen en (Aimee) tekenen. Verder
genoten we van al het eten en snacks. We hebben een Indonesiche
chef aan boord, en ook een uitstekende toetjes
en taartjes-chef. Dus rollen we volgende week waarschijnlijk als elephant seals
de Falklands op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten