Het is
verbazingwekkend hoe snel een mens zich kan aanpassen aan een nieuwe omgeving.
Maandag leek alles weer even normaal te zijn, want de kinderen draaiden een dag
mee op hun nieuwe school. Ze hebben het schooljaar in Canada afgemaakt, maar
hier in Engeland gaan ze nu pas de laatste week in. Daarmee creerden we een
prima wendag, zodat straks in September niet alles helemaal nieuw is. En als
mama en papa weet je dat je een goede keuze hebt gemaakt als beide kids aan het
einde van de dag helemaal blij van hun nieuwe school komen. Ze wilden zelfs
weer, wat helaas nog niet mag. Er kwam geen negatief woord uit de kids,
perfect! Ze waren samen met Isabelle al uitgenodigd voor een picknick feestje
op donderdag, dus zo bouwen ze langzaam weer leuke contacten op.
Overigens
slaat Aimee hier, door een andere indeling op basis van geboortedatum, een klas
over. Ze gaat in September naar “Year 3”,
wat gelijk staat aan het Canadese “Grade
3”; groep 5 in Nederland. We zullen zien hoe dat gaat. Kevin gaat gewoon
naar “Year 5”, wat gelijk staat aan “Grade 5” en dus groep 7.
Voor mij
betekent het gewone leven – werken. Dat doe ik op verschillende locaties. Mijn
basis is High Wycombe, ten westen van Heathrow. Maar op maandag ging ik met de
trein naar London, dat duurt helaas nog wel een uur en een kwartier. Maar één
voordeel; ik krijg zo ver van Londen af wel een zitplaats, dus kan ik lekker
werken. Als ik vijf stations later zou instappen, dan zou ik de hele reis moeten
staan. Beter een uur en kwartier zitten werken dan drie kwartier staan en niets
kunnen doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten