Dinsdag
begon dan eindelijk, na zes weken, de laatste etappe van de verhuizing. Een
zware bergetappe, want de container met onze spullen kwam aan. Het uitpakcircus
kon beginnen! En zo kwamen we er toch achter dat (1) het huis in Canada, hoewel
het er uit zag als een kleine bungalow, toch enorm groot was (dankzij de enorme
kelderruimte) (2) het huis in Canada over heel veel inbouwkastruimte beschikte
(3) we best veel spullen hebben.
Helaas had
ik ook een drukke week op het werk, met bezoekjes aan het hoofdkantoor in
Hannover en later naar Franfurt. Maar woensdag had ik vrij om te assisteren en
ook vrijdagmiddag was ik vroeg thuis. Isabelle werkte, met ondersteuning van
het externe verhuisteam, enorm hard om het huis in te richten. Op vrijdagmiddag
haalde ik het tijdelijke appartementje leeg. Vrijdagavond was ons huis redelijk
“bewoonbaar”, hoewel we nog zeker weken nodig hebben om alle spullen op te
ruimen en weer wat structuur aan te brengen. Dat laatste maakt de kinderen niet
uit; die zijn dolgelukkig met hun nieuwe huis en hun nieuwe kamers. Ze hebben
in de laatste zes weken nooit geklaagd, maar zoals Kevin zei: “Ik ben zo erg
blij dat we eindelijk weer een huis hebben”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten