Internationale verhuisfrustraties

We zijn inmiddels redelijk ervaren internationale verhuizers geworden, dus we kennen de uitdagingen en frustraties. En hoewel er altijd dingetjes een beetje misgaan of tegenvallen, is er een consistente factor van frustratie in alle verhuizingen; namelijk banken en verzekeraars. De financiele wereld, zelf niet echt brandschoon, houdt niet zo van mensen die over de grens hoppen. Dat is ‘anders’ en dus ‘eng’. Ik schreef er ooit het volgende stuk over http://lagerweijtjestoronto.blogspot.co.uk/2012/04/banken-bmo-bank-of-scotland-rabobank-en.html. Maar er gebeurde in Toronto meer; tijdens het verzekeren van onze auto’s in Toronto kreeg ik te horen dat onze no-claim geschiedenis uit Europa erkend zou worden, als ik met de bewuste documenten zou komen. Aangezien het verzekeren van een auto in Canada heel duur is, is elk schadevrij jaar meegenomen. Dus verzamelde ik alle bewijzen, stuurde deze op, en wachtte op het positieve antwoord. Reactie; alles afgewezen, want men was van gedachte veranderd en wilde toch geen Europese verklaringen erkennen. Ik boos, want ik had veel moeite gestoken in het opduiken van verklaringen uit Nederland, Spanje, Duitsland en Engeland. Ik las dat je klachten over verzekeraars kon indienen bij een objectieve ombudsman. Daar verwachte ik eerlijk gezegd niet zo veel van, maar stuurde toch een brief. Na enkele weken kreeg ik een reactie; gewonnen! De verzekeraar moest alle documenten uit Europa erkennen!

Terug in Engeland, breinbreker anno 2015. Wij kunnen voorlopig geen credit cards krijgen (buitenlander=anders=eng=afwijzen). Maar we hebben wel een hypotheek kunnen krijgen – als ze willen kunnen ze wel even verder vragen en service verlenen. Misschien moeten die afdelingen eens met elkaar praten?

De mooiste frustratie gaf wederom de autoverzekering. Ik leverde keurig mijn Canadese verklaringen van goed rij-gedrag in. Reactie; afgewezen. Reden; er stond alleen in hoeveel jaar ik geen schade had gereden, maar in Engeland willen ze het totaal aantal jaren weten met no-claim bonus. Het begrip no-claim bonus kennen ze echter niet in Canada. Wel kennen zij een korting vanwege jaren dat je geen schade heb gereden. Het woord bonus viel verkeerd in Canada, want een bonus is iets wat je achteraf krijgt, dus ze dachten dat ik aan het vissen was om een geldbedrag. Zij kwamen dus met een zelfde verklaring over schade vrije jaren, maar weigerden iets te zeggen over no-claim bonus. Deze tweede verklaring werd uiteraard weer afgewezen door Engeland. Inmiddels waren we ongeveer 15 e-mails verder. Toen schreef ik een mailtje naar beide verzekeraars, met het verzoek of ze even telefonisch overleg konden hebben, omdat er duidelijk een verschil was in woordkeuze, terwijl het uiteindelijk op hetzelfde neer kwam (semantiek). Gelukkig deden ze dat en kreeg ik een bevestiging dat alles geregeld was. Gelukkig kwam er dus opluchting na de frustratie.