Het is even wennen.
Vijfenveertig, terwijl je je, net zoals Bryan Adams zong, nog steeds 18 voel.
Toch is dat niet altijd meer het geval........
Op onze Noordpool
reis speelde ik een spelletje volleybal mee in de gymzaal van het schip. Zo
haalde ik nog met een mooie snoekduik een bal van de vloer. Niets aan de hand.
Tot de volgende ochtend, toen ik met een pijnlijke heup wakker werd. Er zat een
flinke blauwe plek op.
Vorige week
donderdagavond was ik op het zomerfeest van ons Londonse bedrijf Exodus
Travels. Ze hadden een leuk speelset, waarbij je tegen elkaar moet vechten in
grote opblaaspakken. Hilarisch spelletje, om daarmee uiteindelijk over de grond
mee te rollen. Totdat ik de volgende ochtend wakker werd met een pijnlijke knie
die “op slot” leek te zitten.
Na vakantie werd
het afgelopen zaterdag ook weer eens tijd voor wat “echte” sport. Een simpele
vijf kilometer met Parkrun. Maar wat blijkt? Ondanks de gymzaal aan boord is
mijn conditie achteruit gevlogen. Ik kon net binnen de 30 minuten finishen, en
was de rest van de dag moe. Oude l..... vent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten