Met zo veel
nieuwe indrukken zijn we weer thuis in ons relatief luxe leventje, na onze vakantie in
Tanzania. Het mag duidelijk zijn dat we een onvergetelijke vakantie hadden. Nu
hadden we ook eerlijk gezegd veel geluk met de game drives; het is zeker
niet normaal om snel de “big five” twee keer te zien. De groep had al snel een
verklaring voor het geluk; we hadden namelijk een “gelukssteen”; in het begin, in Tangarire National
Park, kregen we plotseling een grote steen tussen de twee (dubbele)
achterbanden van de truck. En pas na heel veel moeite kregen we de steen eruit.
Ik zei tegen onze chauffeur Ben; neem de steen mee als aandenken. En dat deden
we, tot de laatste camping, toen we de steen offerde aan ons kampvuur, onder
begelediing van een Maasai dans optreden van de kinderen.
Een ander grappig
leerpunt met betrekking tot de Afrikaanse cultuur kwam van reisbegeleidster
Ageeth; stel altijd open vragen aan Afrikanen. Indien het een gesloten vraag
is, hebben ze de neiging om “ja”te zeggen, ook al bedoelen ze “nee”(of
begrijpen ze de vraag wellicht niet). Iets wat we inderdaad ook later in Zanzibar ervaarden.
Het was
indrukwekkend om mensen nog zo authentiek en (voor onze begrippen) primitief te
zien leven in hutjes van stro en klei. Het was leerzaam, zeker voor onze
verwende kids, om eens echte armoede te zien, ook al wordt er gelukkig in
Tanzania nauwelijks honger geleden.
Wat mij opviel is
het afval (en met name plastic) problem in Afrika. Overal, ook in de natuur, ligt
plastic in de de struiken gewaaid, en/of afval aan de andere kant van de weg.
Het milieu is duidelijk geen primaire levensbehoefte, en is meer een probleem
van onze rijke kant van de wereld. Ik ben benieuwd hoe (en of) we dit ooit
kunnen oplossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten