Vrijdag gingen we
op weg naar een wereldberoemd stukje Tanzania; de Serengeti. Oftewel
oneeindige vlakte in Swahili, ook al heb ik ook de omschriving “zee van gras”
gehoord. En allebei de omschrijvingen kloppen als je op de heuvel (kopje) bij
de ingang Naabi Hill staat en om je heen kijkt. Een oneindige vlakte van droog gras. Onze gamer
Kevin omschreef het; “het lijkt erop alsof de game designer niet verder de
computer wereld wilde intekenen”.
Maar voordat we
bij de ingang van de Serengeti stonden kwamen we door een ander wereldberoemd
stukje Tanzania; het Ngorongoro conservation area. We gingen weliswaar niet de
beroemde krater in van dit park; dat volgt zondag. Maar we stonden wel op de
top van de krater – en hadden zo een geweldig uitzicht op dit wereldwonder.
Ngorongoro is een
conservation area, terwijl de Serengeti een national park is. De reden voor dit verschil is de
plaatselijke bewonders, de Maasai stam. Die moeten ook gebied hebben om hun vee
te laten grazen en op klein wild te jagen. Dat mogen ze wel in een conservation
area, maar niet in een national park.
Na de top van de
krater brachten we dan ook een bezoek aan een Maasai dorpje. Met eenvoudige
hutjes, mooie mensen met prachtige kleren en sieraden, en uiteraard weer veel
lokale dans. We mochten ook nog een kijkje nemen in de eenvoudige en kleine
hutjes.
Daarna reden we
de oneindige zee van gras binnen. De heuvel Naabi Hill bij de ingang geeft een
mooit uitzicht over de uitgestrekte vlakte. En hier vonden we ook bizar
roze-paars gekleurde hagedissen. Daarna maakten we op weg naar onze camping een
eerste game drive. Hier zaken we weer "nieuwe" dieren; veel verschillende soorten
herten, gazellen, bokjes. Maar ook giraffes, nijlpaarden en grote loopvogels.
Hyenas zagen we niet, maar hoorden we wel in ons kamp ’s nachts. Ja ook op de
Serengeti mag je je tent niet uit en is ’s nachts je plasfles je beste vriend.
Het lijkt of elke
dag in Tanzania wordt afgesloten met een geweldige zonsondergang, maar
zaterdagochtend hadden we ook eens een geweldige zonsopgang. Het was een
voorbode van de beste game drive ooit. Ik kan over nijlpaarden schrijven. Meer
leeuwen, inclusief een mannetje (hoewel helaas nauwelijks zichtbaar). Maar het
echte hoogtepunt waren twee luipaarden. Die ook nog eens de boom inklommen om
hun prooi van de nacht (een gazelle) eruit te halen, en langs onze truck weg te
lopen.
Na een siesta op
de camping, brachten we een bezoek aan het bezoekerscentrum. Waar ze grote
marmotten in de omgeving hadden. Ook zagen we daar een black mamba wegschieten,
een van de meest giftige slangen ter wereld. De late namiddag game-drive werd
een beetje een herhaling, met girafes, olifanten, buffels en nog veel meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten