Eye in the Sky

Donderdagmiddag begon onze zomervakantie, met een kort vluchtje van London naar Schiphol, en een verblijf op Schiphol. Vrijdagochtend namen we de KLM vlucht van Amsterdam naar Kilimanjaro/Arusha airport in Tanzania, een vlucht van zo’n 8 uur. Gelukkig is er het persoonlijke entertainment system, oftwel “schermpjes” zoals onze kids het noemen, voor de nodige vermaak. Ik kijk ook graag een filmpje. Meestal een beetje flauwekul actie, maar soms zit er een film bij die je echt raakt. Dit keer was het een film die heel hard raakte; de voor mij onbekende film Eye in the Sky. Een film met een ongekend spannend plot; In een huis wordt een zelfmoordaanslag voorbereid. Een bewapend onbemand vliegtuigje vliegt er boven, en de militairen, rechtstaat en politiek moet bepalen wat te doen. Is het mogelijk om in plaats van ze af te maken, ze gevangen te nemen? Het antwoord is nee. Is het wettelijk acceptabel om een raket af te schieten en de komende aanslagplegers zonder process te doden? Het antwoord werd ja. Vervolgens startte de politieke discussie, omdat er zowel een staatsburger van Engeland als Amerika in het huis bevonden. Het antwoord werd wederom ja. Er werd toestemming gegeven om een raket af te schieten. Maar voordat het ook daadwerkelijk gebeurde ging een negen jaar oud meisje voor het huis brood zitten te  verkopen. Dus tenslotte was er ook de morele discussie; is het leven van een jong kind meer of minder waard dan naar waarschijnlijk 80 ingeschatte slachtoffers van een aanslag. Uiteraard werd dit de langste discussie, en nadat met enige manipulatie haar kans om te overleven op 50% werd ingeschat, werd besloten tot het afvuren van de raket. Verwacht echter geen goed aflopende Hollywoodfilm; deze bestaan niet in de realiteit van oorlog. Je zal de film eindigen met tranen in je ogen en/of een brok in je keel. Gegarandeerd. Maar daarmee wel een aanrader.