Helaas voor ons lieve hond Epic was vrijdag voor hem
B-day. De dag dat hj van een mannentjeshond een “je weet wel” hond werd. De dag
dat de balletjes in de pasta een wat vreemde bijsmaak hadden.
Grapjes terzijde, ik schrok toen ik vrijdagavond onze
Epic lag. Hij lag op de bank, met een toeter op z’n kop, zodat hij niet bij de
hechtingen kon, helemaal uitgeteld. Maar wel met een kwispellend staartje van
blijdschap toen hij me zag. Het was het enige deel van zijn lichaam dat hij kon
bewegen. Arme hond! Onze vriend werd extra geknuffeld en verwend, hoewel hij
eigenlijk helemaal niets wilde. Totdat ik met kleine stukjes knakworst aan kwam
zetten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten