Op bezoek bij de jagers

Dinsdag ging ik er weer op uit met mijn grote vriend Epic. Dit keer vertrok ik een veertig minuten rijden ten oosten van ons (en ten oosten van Guildford), in de buurt van Dorking. Op precies te zijn; in het kleine natuurgebied Abinger Roughs, dat ook van National Trust is. https://www.nationaltrust.org.uk/abinger-roughs-and-netley-park. 

Het is een mooi natuurgebied, in het groene heuvelgebied The North Downs. In het parkje kom je nog langs een monument (kruis), omdat ooit hier de bisschop van Winchester van zijn paard viel en kwam te overlijden (Samuel Wilberforce, in 1873).

Vanuit het natuurgebied kwamen we in het dorpje Abinger Hammer, dat ligt aan het riviertje the Tillingbourne, waarin we graag komen spetteren op een warme dag (zie ook https://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2016/05/spetteren-bij-shere-kleuren-bij.html). In het dorpje hangt een grappige grote klok, met een smit-figuurtje die elk uur de bel raakt met zijn hamer.

De wandeling ging verder door velden en over heuvels naar de pub The Volunteer, die mooi gelegen is in een dalletje. Het was te vroeg om te lunchen en te rusten, dus we gingen verder via het dorpje Sutton Place naar en door de bossen. We kwamen langs het dorpje Abinger Common, met een mooie oude waterput, voordat we weer de bossen indoken. Na een stijle afdeling in een volgend dal, kwamen we bij een prachtig meertje. We hoorden hier continue schoten, niet raar want er zijn hier veel fazanten, en die zijn “vogelvrij”. 

In de buurt van het meertje stond een oude leuke pub, The Stephan Langton, waar ik ging lunchen. http://stephanlangton.pub/. Een pub genaamd naar een aartsbischop, die een belangijke rol speelde in het tot stand brengen van de Magna Carta (zie ook https://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/search?q=magna+carta). Een pub in de wildernis, dus het was niet vreemd dat er veel wild op het menu stond. Ik nam een stukje fazant, omdat de hamburger en worsten gluten hadden. En even later wisten we ook waar de knallen vandaag kwamen, en hoe de fazant op mijn bord kwam; er kwam een grote groep jagers met honden binnen. Traditioneel gekleed; het is hier nog een dingetje dat jagen.

Na het bezoek aan de pub volgden we de oorsprong van de Tillingbourne stroomafwaarts. We kwamen nog langs een laatste dorpje, genaamd Wotton, met een schattig oud kerje, voordat we weer de parkeerplaats bereikten bij “Abinger Roughs”. Een afwisselende wandeling van 15 kilometer.