Zaterdag vierde we dat ons kleine mannetje al weer 12 werd. In
Canada waren we altijd vrij snel eruit wat het kinderfeest moest zijn; Chuck E.
Cheese. De perfecte en veilige plek om een horde kids in los te laten en aan het
einde van het feest weer bij elkaar te verzamelen, zonder de nodige
inspanningen van pa of ma.
In Camberley gingen we dit jaar naar Gravity Force. http://www.gravityforce.co.uk/. Een
groot indoor trampoline speelplaats. Dat ging allemaal niet zoals gehoopt en
gepland. Allereerst hadden we 20 kids uitgenodigd, want dan komen er
uiteindelijk zo’n 12 tot 14 op dagen. Dit keer kwamen er….20. Volle bak dus! Na
een tijdje springen schreeuwde Kevin’s vriendje Henry het opeens uit. Hij bleek later zijn
onderarm gebroken te hebben (op dat moment dachten we eerder aan zijn pols). Isabelle
bleef bij hem, wachtend op zijn ouders, terwijl ik probeerde 19 kids te
managen. Of 18 zoals ik er telde. Ik vraag dus aan Kevin en Aimee – wie missen
we? Tot drie keer toe krijg ik hetzelfde antwoord – Henry. Een tijdje later
begreep ik dat er een tweede Henry was, en die waren we kwijt. Dit enigszins
autistische kind bleek naar buiten gelopen te zijn! De rest van het feestje
ging verder goed, maar ik miste de gecontroleerde en simpele feestjes bij Chucky
Cheese.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten